«Μας μετατρέπουν σε άγρια ζώα σε κλουβιά, δεν υπάρχει σωφρονισμός»
«Μπορείς να ζήσεις μέσα σε μια τουαλέτα για δέκα χρόνια;», διερωτάται ένας από τους έγκλειστους με τις πορτοκαλί στολές, έχοντας στρέψει το βλέμμα του στην κινηματογραφική κάμερα. Το αμερικανικό συνδρομητικό κανάλι HBO, μένοντας σταθερό στο είδος του, προσφέρει στο κοινό του ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που διαπραγματεύεται τις επιπτώσεις της απομόνωσης στους κρατούμενους.
Τιτλοφορούμενο «Solitary: Inside Red Onion State Prison», η δημιουργός του Kristi Jacobson, κατέγραψε τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που δίνουν οι τρόφιμοι της Red Onion State Prison, μια από τις λεγόμενες φυλακές supermax – πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν φυλακές υψίστης ασφαλείας. Οι κρατούμενοι στο σωφρονιστικό κατάστημα στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, κρατούνται στην απομόνωση για 23 ώρες την ημέρα, εφτά ημέρες την εβδομάδα.
«Θα ήθελα να είχα μια σύζυγο, κανά δυο παιδιά και ένα σκύλο. Αυτά θα ήθελα...», λέει ένας από τους τρόφιμους και συμπληρώνει. «Τώρα, εκτίω ποινή κάθειρξης 1.214 χρόνων χωρίς έφεση...».
«Μπορείς να ζήσεις μέσα σε μια τουαλέτα για δέκα χρόνια;», λέει ένας άλλος.
«Μας μετατρέπουν σε ζώα μέσα σε κλουβιά»...«Δεν ξέρω αν η ελπίδα είναι αυτή που με κρατά στο να συνεχίσω...».
«Κάθε φορά που θα βγεις, θα σου βάλουν χειροπέδες και δεσμά στα πόδια... Ξέρεις ότι εκεί πάνω στο κουβούκλιο υπάρχει φρουρός με όπλο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε σημαδεύει... Σε βγάζουν έξω, μέσα σε κλουβιά, για μια ώρα την ημέρα».
«Τις χειροπέδες και τα δεσμά, τα φοράω για 17 χρόνια... είναι αρκετός χρόνος. Έχω κάτσει στην απομόνωση τόσο όσο δεν έμεινε κάποιος που διέπραξε φόνο. Δε σκότωσα κανέναν. Κάνω ότι μου λένε, συμπεριφέρομαι καλά, δε μπλέκω σε φασαρίες. Όσο εξακολουθώ και το κάνω, δε βρίσκω το λόγο που με κρατάνε στην απομόνωση. Το να με κρατάς εδώ, είναι σαν να με καταδίκασαν σε θάνατο».
«Σκότωσα άνθρωπο... Αν έχω τιμωρηθεί αρκετά; Κατά τη γνώμη μου, όχι, αλλά 7-8 χρόνια στην απομόνωση δε λειτουργεί γιατί το μόνο που κάνει είναι να σε εξαγριώνει». Φωνές απελπισίας από ανθρώπους που πριν κλείσει πίσω τους η βαριά πόρτα των φυλακών, είχαν παραβατική συμπεριφορά. Όμως τα ερωτήματα που θέτει το φιλμ, είναι αρκετά.
«Κοιτάξτε, δεν είναι εντάξει για έναν αθώο να βρίσκεται στη φυλακή. Και είναι σημαντικό να πεις τις ιστορίες τους, αλλά είναι επίσης κακό, κατά τη γνώμη μου, να ξεχάσεις τους ανθρώπους που έχουν διαπράξει εγκλήματα...Ως καλλιτέχνης και σκηνοθέτης, ήθελα ή η ταινία να είναι όσο πιο συναρπαστική και βιωματική γίνεται, γιατί είναι δύσκολο να μεταφέρεις τους ήχους και τις οσμές, το συναίσθημα του εγκλεισμού, αλλά ο κάθε ένας θα έπρεπε να έχει πρόσβαση», λέει η Jacobson τονίζοντας ότι «θέλουμε να πούμε την ιστορία και να αφήσουμε τους ανθρώπους να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα συγκινηθούν από την ταινία...».
