Τα "ορφανά" που λαμβάνουν τη μητρική αγκαλιά πίσω από τα κάγκελα
Το 7χρονο αγόρι από την Ατλάντα, διασχίζει τον συρματόπλεκτο φράχτη των γυναικείων φυλακών. "Πάω να δω τη μαμά μου", λέει έχοντας στο πλευρό του την μεγαλύτερη αδελφή του. Εντός του πολύχρωμου δωματίου επισκεπτών ειδικά διαμορφωμένο για παιδιά, ο πιτσιρικάς βλέπει τη μητέρα του να τους περιμένει φορώντας την ειδική στολή των φυλακών. Όλα ξαφνικά σταματούν και εκείνος λιώνει στην αγκαλιά της μαμάς του.
Τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους έγκλειστους σε κάποιο σωφρονιστικό κατάστημα -άσχετα με το έγκλημα το οποίο έχουν διαπράξει-, πληρώνουν ένα δυσβάσταχτο τίμημα: την απουσία των ανθρώπων που τους έφεραν στη ζωή, τη ντροπή και το στίγμα από τη κοινωνία. Είναι τα αόρατα θύματα, η παράπλευρη απώλεια και τα "ορφανά", όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του το specials.myajc.com. Όπως σημειώνεται, περίπου το 8% των παιδιών της Τζόρτζια των ΗΠΑ -τουλάχιστον 189.000 σύμφωνα με μια μετριοπαθής μέτρηση-, έχουν δει τους γονείς τους σε κάποια φάση της παιδικής τους ηλικίας, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Σε κάθε μια από τις γυναικείες φυλακές της Πολιτείας, υπάρχει και ένα ειδικό κέντρο στο οποίο οι μητέρες κρατούμενες μπορούν να υποδέχονται τα παιδιά τους- υπάρχει κάτι ανάλογο και στις αντρικές φυλακές στο Rock Spring.
Μια φορά το μήνα, η Sandra Barnhill γεμίζει ένα μικρό πουλμανάκι με παιδιά από την Ατλάντα και τα μεταφέρει σε φυλακές της Πολιτείας - σε αυτό το γκρουπ ήταν και ο 7χρονος ο οποίος επισκέφτηκε τη μαμά του στις γυναικείες πολιτειακές φυλακές Pulaski. Όπως δηλώνουν στο πόρταλ νομικοί, η Τζόρτζια πρέπει να προσπαθήσει να βοηθήσει αυτά τα παιδιά γιατί υποφέρουν από κατάθλιψη, έχουν διαταραχές άγχους, ζουν σε συνθήκες φτώχειας και δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση...
Η ιστορία του Jeremy
O Jeremy Griffin είδε και τους δυο γονείς του στη φυλακή. Ήταν μόλις 2 ετών όταν μετακόμισε στη γιαγιά του στην Union City το 2001. Για χρόνια, μια φορά το μήνα επισκεπτόταν τη μητέρα του και οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν. Του άρεσε να κάθετε στα γόνατά της, όταν οι φρουροί το επέτρεπαν και μισούσε κάθε φορά που έπρεπε να φύγει. Η μητέρα του, Chartisia Griffin εξέτιε ποινή κάθειρξης 15 χρόνων για ένοπλη ληστεία. Το 2000 εκείνη και μια άλλη γυναίκα, λήστεψαν και τραυμάτισαν μια γυναίκα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Griffin άρχισε να κλείνεται στον εαυτό του και να μην εκφράζει τα συναισθήματά του. "Ήξερα ότι δεν είχα γονείς. Άρχισα να βάζω τους δικούς μου κανόνες", λέει. Ο ίδιος σταμάτησε να ακούει τη γιαγιά του, άρχισε να αντιμιλά στους καθηγητές του, αργότερα σταμάτησε το σχολείο και έγινε μέλος παραβατικής ομάδας. Στα 12, μαζί με άλλους φίλους του διέρρηξαν μια κατοικία- για καλή τους τύχη ο ιδιοκτήτης δεν υπέβαλε μηνύσεις. Την επόμενη χρονιά ωστόσο, πέρασε 7 ημέρες σε σωφρονιστικό κατάστημα ανηλίκων για κλοπή αυτοκινήτου.
Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι τα παιδιά αυτά, θα ακολουθήσουν τα βήματα των γονιών τους στο έγκλημα, σημειώνει το άρθρο. Η Chartisia Griffin αποφυλακίστηκε το 2014 και ζει πλέον με τον σύζυγό της (έχει και εκείνος αποφυλακιστεί) και μαζί με τον 17χρονο σήμερα γιο τους τον Jeremy.
Οι φωτογραφίες είναι του Hyosub Shin.
