Το εμπόριο του σεξ στη Γερμανία έχει αυξηθεί δραματικά από τότε που απελευθερώθηκε η πορνεία το 2002, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο άνδρες να καταφεύγουν στον πληρωμένο έρωτα καθημερινά, αναφέρει η Guardian σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο
"Γιατί η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος οίκος ανοχής της Ευρώπης".
Έπειτα από διετή έρευνα, με τη χρήση κρυμμένης κάμερας, το ντοκιμαντέρ της Sonia Kennebeck και της Tina Soliman "Sex-Made in Germany", παρουσιάζει τους "flat rate" οίκους ανοχής, όπου οι άνδρες πληρώνουν 49 ευρώ για όσο σεξ επιθυμούν. Επίσης, αναφορά γίνεται στον σεξουαλικό τουρισμό, με άνδρες από την Ασία, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αμερική να καταφθάνουν στη Γερμανία για σεξ.
Ο γερμανικός νόμος για την πορνεία θεωρείται ένας από τους πιο χαλαρούς στον κόσμο. Πέρασε από την προηγούμενη κυβέρνηση συνασπισμού, των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, σε μία προσπάθεια να ενισχυθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου και να τους δώσουν πρόσβαση στην ιατρική ασφάλιση και τις παροχές.
Από τότε οι περιοχές των "κόκκινων φαναριών" έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία σε πολλές μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη και το Αμβούργο.
Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία, οίκοι ανοχής εμφανίστηκαν κοντά στις ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα, με στόχο να υποδεχθούν φιλάθλους πριν και μετά τα παιχνίδια.
Αλλά, πάνω από δέκα χρόνια μετά από τότε που πέρασε ο νόμος, η κριτική γίνεται όλο και πιο ηχηρή, με ισχυρισμούς ότι, παρόλο που επωφελούνται οι εργαζόμενοι που επιλέγουν το συγκεκριμένο τομέα, καθίσταται ευκολότερο γυναίκες από την ανατολική Ευρώπη και χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης να εξωθηθούν στην πορνεία από τους έμπορους λευκής σάρκας. Σημειωτέον ότι τα δύο τρίτα των 400.000 εργαζομένων σε οίκους ανοχής στη Γερμανία προέρχονται από το εξωτερικό.
