Σε μία εποχή που ο ευρωπαϊκός νότος κλονίζεται από την κρίση και το διχασμό, στην Ισπανία αναδεικνύεται μία πρέσβειρα των αρχών της αριστεράς από εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Κι όμως, η φωνή αυτή δεν ακούγεται από τους νέους, τους ανέργους και τους αγανακτισμένους, αλλά από μία μονή καλογρεών στη Βαρκελώνη.
Η διάσημη, πλέον στη χώρα της και όχι μόνο, Τερέζα Φορκάδες είναι η Βενεδικτίνη μοναχή που έχει πάρει κεντρική θέση στο πολιτικό προσκήνιο, με την αιχμηρή της κριτική απέναντι στις πρακτικές του νεο - καπιταλισμού.
Με πτυχίο ιατρικής και πριν πάει για μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαρντ, η Φορκάδες πείστηκε να ενταχθεί στο σώμα των καλογρεών το 1997, όταν τη συνεπήρε η ταπεινότητα και η ανθρωπιά τους, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της σε μία ομάδα ομοφυλόφιλων καθολικών. Ακόμα, όμως και μετά τη μύησή της, οι καλόγριες την ενθάρρυναν να συνεχίσει τις σπουδές της και να συμμετέχει στο σώμα, ως "πνευματικός".
Σύμφωνα με τη Guardian, ο δρόμος για τα κοινά και τη δημοσιότητα, άνοιξε για τη 47χρονη πλέον καλόγρια μέσα από μία πολεμική διαμάχη με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και μία φαρμακευτική εταιρία για τα εμβόλια κατά της γρίπης των χοίρων, το 2009.
Το βίντεο στο YouΤube, διάρκειας μίας ώρας, που γύρισε στη μονή της και στο οποίο μιλά για τους κινδύνους του εμβολίου, είχε τεράστια απήχηση, προκαλώντας βέβαια, και αντιδράσεις. Η El Pais τη χαρακτήρισε "παρανοϊκή συνωμότρια" και "καλόγρια - απατεώνα" που απέκρυπτε την αλήθεια και χρησιμοποιούσε τη θρησκευτική της επιρροή για να βγει στην επιφάνεια. Παρόλα αυτά, η Φορκάδες, η οποία έχει διδακτορικό πάνω στη δημόσια υγεία, υποστηρίζει ότι χρειάστηκε τρεις μήνες μελέτης για να γυριστεί το βίντεο.
Τώρα ασχολείται με την προεκλογική της εκστρατεία, μέσω της οποίας θέλει να προωθήσει ένα καινούριο μανιφέστο πάνω στην επαναστατική πολιτική αλλαγή. "Η οικονομική κρίση στην Ισπανία έχει φτάσει σε σημείο, όπου απειλεί τις δομές της κοινωνίας" λέει σχετικά. Η ίδια μαζί με τον οικονομολόγο Α. Ολιβέρες συνέγραψαν ένα μανιφέστο, στο οποίο ζητούν αναδιοργάνωση του ισπανικού κράτους με μία ανεξάρτητη Καταλονία, κρατικοποιημένες τράπεζες και επιχειρήσεις ενέργειας, καθώς και έξοδο από το ΝΑΤΟ. Προσπαθούν επίσης, να αναζωπυρώσουν το κίνημα των "indignados" με πιο συγκεκριμένους, αυτή τη φορά στόχους.
Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην κατάσταση που επικρατεί στις υπόλοιπες χώρες, επαινώντας μάλιστα, το ΣΥΡΙΖΑ που "ανήλθε από τα συντρίμμια της κατεστραμμένης ελληνικής οικονομίας", ενώ το χρησιμοποιεί και ως σημείο αναφοράς στο μανιφέστο της.
Παρ' όλη την πολιτική της δράση, η Φορκάδες δεν έχει βάλει στόχο τη Βουλή. "Δεν ξεκινάω κανένα πολιτικό κόμμα, ούτε είμαι διατεθειμένη να κατέβω στις εκλογές" ισχυρίζεται "αυτά δεν είναι για τους Βενεδικτίνους, αλλά ούτε και για 'μένα". Όταν δε, ρωτούν την άποψή της για την εκκλησία, εκείνη απαντά "η ρωμαιοκαθολική εκκλησία που είναι και δική μου εκκλησία, είναι μισογύνικη και πατριαρχική στη δομή της. Αυτό πρέπει να αλλάξει το συντομότερο δυνατόν".
Και ενώ δεν αποσκοπεί σε κάποιο δημόσιο αξίωμα, η αριστερή μοναχή δε διστάζει να συμμετέχει σε δημόσιους διαλόγους και εμφανίζεται συχνά στην τοπική τηλεόραση, συμπεριλαμβάνοντας στους λόγους της αναφορές από την απελευθερωτική θεολογία, τις θεωρίες του Μαρξ για την υπεραξία κ.ά.
Μπορεί η φήμη της να μην έχει ακόμη εξαπλωθεί ανάμεσα στους νέους και την εργατική τάξη, όμως η μέση ηλικία, καθώς και η μέση τάξη στη Βαρκελώνη τη γνωρίζει και την υποστηρίζει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, μέσα από τη μαύρη αμφίεση του Τάγματος των Βενεδικτίνων, η Φορκάδες έχει αναδειχθεί ως μία από τις (άτυπες) ηγετικές φυσιογνωμίες της ακροαριστεράς.
