2 στους 3 ανθρώπους ομόφυλου ερωτικού προσανατολισμού δεν τολμούν καν να κρατήσουν το χέρι του συντρόφου τους δημόσια, ακόμη και σε κράτη της ανεπτυγμένης Δύσης. Σύμφωνα με τον Οργανισμό των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και τα όσα ανακοίνωσε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Ομοφοβίας, “ο φόβος, η απομόνωση και οι διακρίσεις είναι ένας 'κοινός τόπος' σε αυτή την κοινότητα”.
Σε οnline έρευνα, που διεξήγαγε ο Οργανισμός των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συν την Κροατία, η οποία θα ενταχθεί στην τον Ιούλιο, δύο στους τρεις ερωτηθέντες στην έρευνα απάντησαν ότι φοβόντουσαν να εμφανιστούν από κοινού δημοσίως. Μεταξύ των ομοφυλόφιλων το ποσοστό, είναι περίπου στα 3/4 αυτών.
Σχεδόν το 30% των 93.000 συμμετεχόντων σε αυτή τη μελέτη δήλωσαν ότι ήταν θύματα βίας ή κακοποίησης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Μεταξύ των 7.000 τρανσέξουαλ, το 30% ανέφερε ότι είτε δέχτηκε επίθεση ή απειλήθηκε με βία πάνω από τρεις φορές κατά τους τελευταίους 12 μήνες.
Συχνά, οι διακρίσεις αρχίζουν στο σχολείο, αναφέρει ο Οργανισμός των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Δύο στους τρεις ομοφυλόφιλους, κρατούν κρυφό το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, καθώς είναι στόχος αρνητικών σχολίων ή συμπεριφορών.
Ακόμη και σε ευρωπαϊκές χώρες που θεωρούνται “ανεκτικές”, ορισμένοι αισθάνονται ότι υφίστανται διακρίσεις και συχνά δέχονται λεκτική βία. “Είναι κυρίως λεκτική κακοποίηση εκ μέρους των νέων”, λέει ένας ομοφυλόφιλος που ζει στο Βέλγιο.
Στην Ολλανδία που ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τους γάμους ομοφυλοφίλων το 2001, σχεδόν το 20% των συμμετεχόντων στην έρευνα δηλώνουν ότι έχουν υποστεί διακρίσεις, οι οποίες αφορούν την πρόσβαση σε υπηρεσίες, όπως η υγεία, η εύρεση ενός διαμερίσματος, η κοινωνική έξοδος, η συμμετοχή σε αθλητικά σωματεία ή η εργασία σε τράπεζες.
