Ο Τζότζεφ Στίγκλιτζ είναι ένας από τους πλέον διάσημους οικονομολόγους. Όπως αποκαλύπτει ο ιταλικός Τύπος, ο αμερικανός νομπελίστας εμπλέκεται ακόμη μια φορά στο ζήτημα “κρίση χρέους” - αυτή τη φορά μέσω Ιταλίας. Όπως γράφουν τα δημοσιεύματα, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το οικονομικό πρόγραμμα των 5 Αστέρων του σταρ αυτών των πρόσφατων εκλογών, Μπέπε Γκρίλο, είναι ο κ. Στίγκλιτζ.
Όπως αποκαλύπτεται ο νομπελίστας οικονομολόγος συνομιλεί εδώ και χρόνια με τον ηγέτη του κινήματος των Πέντε Αστέρων, ενώ ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Στίγκλιτζ, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Κολούμπια Μπρους Γκρίνγουαλντ, είναι μεταξύ εκείνων που παραδίδουν σεμινάρια Οικονομικών στους 163 νεοεκλεγέντες βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος. Μια από τις κυριότερες προτάσεις του Γκρίλο, η αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους φαίνεται πως είναι ιδέα εμπνεύσεως Στίγκλιτζ.
Όπως είναι γνωστός, ο διάσημος οικονομολόγος υπήρξε στενός σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου και ήταν ουσιαστικά εκείνος που του υπέδειξε πολλές από τις κινήσεις και τις θέσεις για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις από τότε που ξέσπασε η κρίση.
Ο Αμερικανός οικονομολόγος έχει επίσης εργαστεί στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όταν παρέλαβε το Βραβείο Νομπέλ για την Οικονομία, είχε αποκαλύψει στο δημοσιογράφο Γκρεγκ Πάλαστ της εφημερίδας Observer πώς γεμίζουν σήμερα οι σύγχρονες φυλακές του χρέους με ολόκληρους λαούς. “Αναλύουμε ξεχωριστά την οικονομία κάθε χρεωμένης χώρας”, έλεγε τότε ο Στίγκλιτς.
Ο ίδιος είχε υποστηρίξει ότι το... σενάριο Αργεντινή ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Όπως δήλωνε στις αρχές του 2010 που πολύς λόγος γινόταν για την... αργεντίνικη εμπειρία στην Ελλάδα: “Η Αργεντινή αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Αφού υποτίμησε το νόμισμά της και αναδιάρθρωσε το χρέος της, πλήρωσε ένα υψηλό τίμημα. Γνώρισε, όμως, στη συνέχεια έξι χρόνια ανάπτυξης, που της επέτρεψαν να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας από 40% σε 13%. Η ανεργία της είναι σήμερα μικρότερη από εκείνη που γνωρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να μην λύθηκαν όλα τα προβλήματά της, αλλά η κατάσταση είναι σήμερα αντικειμενικά καλύτερη από ό,τι πριν. Βγαίνοντας από το ευρώ και αναδιαρθρώνοντας το χρέος τους, η Ελλάδα και η Ισπανία θα ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητά τους. Δεν θα είχαν, βέβαια, πλέον πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, αλλά αυτό συμβαίνει ήδη με την Ελλάδα. Αυτό που τους συμβαίνει σήμερα είναι η χειρότερη δυνατή τιμωρία…”.
