Εντάξει, δεν είναι κομψό να αποκαλύπτουμε την ηλικία μιας... ντάμας. Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε... κυρία!
Η Παναγία των Παρισίων, λοιπόν, γίνεται 850 ετών και το εορτάζει με τη δέουσα λαμπρότητα.
Μπορεί να μην είναι ούτε η ψηλότερη, ούτε η μεγαλύτερη, ούτε η αρχαιότερη εκκλησία του κόσμου. Όμως, η Νοτρ Νταμ, που στέκει αγέρωχη πάνω από τα νερά του Σηκουάνα, είναι μάλλον η διασημότερη.
Η ιστορία της Παναγίας των Παρισίων
Η ιστορία της, μάρτυρας της ιστορίας ενός ολόκληρου έθνους, της Γαλλίας: 80 βασιλιάδες, 2 αυτοκράτορες, 5 δημοκρατίες και 2 παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν περάσει επί των ημερών της.
Τα τρομακτικά στην όψη αγάλματα της, φύλακες κατά των δαιμονικών πνευμάτων, φαίνεται πως τη φύλαξαν καθώς παραλίγο η περίφημη εκκλησία να γίνει... ερείπια στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Το πρώτο λιθαράκι μπήκε το 1163 και χρειάστηκαν 180 χρόνια για να ολοκληρωθεί και να πάρει τη μορφή που ξέρουμε σήμερα. Εντός των... τοίχων της, το 1431 ένα νεαρό αγόρι χριζόταν βασιλιάς: ο Ερρίκος ο ΣΤ' της Αγγλίας. Το 1804, υπό τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου με τους 8.000 αυλούς, ο Ναπολέων εστέφθη αυτοκράτορας.
Η μουσική υπήρξε άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της Νοτρ Νταμ. Έτσι, φέτος, καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, τρεις ορχήστρες θα αναβιώνουν έργα εκκλησιαστικής μουσικής των πρώτων χριστιανικών χρόνων.
Οι καμπάνες του Κουασιμόδου
Όμως, ένας ακόμη ήχος είναι σήμα κατατεθέν του ναού: οι καμπάνες της. Ο περίφημος... καμπούρης της Νοτρ Νταμ κατοικούσε στο περίφημο καμπαναριό. Το 1685 χτίστηκε το νότιο και ψηλότερο καμπαναριό του ναού. Έκτοτε, χτυπά κάθε μέρα 24 φορές για να σηματοδοτήσει το ακριβώς κάθε ώρας.
Το 1944, όμως δεν σταμάτησαν να χτυπούν μέρες ολόκληρες: διέδωσαν το μήνυμα της απελευθέρωσης της Γαλλίας από το γερμανικό ζυγό.
Φέτος οι μικρότερες καμπάνες του βόρειου πύργου θα αντικατασταθούν. Έτσι κι αλλιώς, οι επαναστάτες του 1789, είχαν κατεβάσει τις πρωτότυπες και τις είχαν λιώσει για να φτιάξουν κανόνια.
Tεχνίτες "ψήνουν" τις νέες καμπάνες
Εδώ και 850 χρόνια, η κορωνίδα της γοτθικής αρχιτεκτονικής στέκει περήφανη. Και όπως είχε πει και ο Βίκτωρ Ουγκό στο βιβλίο του με ήρωα τον Κουασιμόδο: “Ο Καμπούρης της Νοτρ Νταμ”:
Όταν ένας άνθρωπος κατανοεί την τέχνη του οράν, μπορεί να δει το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής, τις ποιότητες ενός άρχοντα ακόμη και στο ρόπτρο μιας πόρτας”.
