«Όταν άρχισε να μιλάει ο Φιγιόν για πολιτική του δολοφονία, πράγματι υπήρξε πολιτική δολοφονία, αλλά δεν ήταν αυτός το θύμα»
Στην κρισιμότητα των σημερινών προεδρικών εκλογών στη Γαλλία αναφέρονται τέσσερις Έλληνες που ζουν χρόνια στο Παρίσι και πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ τους συνάντησε και μίλησε μαζί τους ζητώντας τους την γνώμη τους για τις γαλλικές εκλογές. Τα αποτελέσματα; «Αίσθηση απογοήτευσης στο μέσο Γάλλο» για την απουσία μιας σημαντικής προσωπικότητας για Πρόεδρο, διαπιστώνει ο σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης, ενώ στην κρισιμότητα των γαλλικών εκλογών για το μέλλον της Ευρώπης στέκεται ο καθηγητής Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Paris 1 της Σορβόννης, Γιώργος Πρεβελάκης. Δεν βλέπει να φεύγουν από το προσκήνιο οι «παραδοσιακές δυνάμεις» της γαλλικής πολιτικής σκηνής, ο Γιάννης Μαυροειδάκος, ιδρυτής του ελληνικού βιβλιοπωλείου ΔΕΣΜΟΣ στο Μονπαρνάς, ενώ ο 21χρονος φοιτητής Στρατής Χωμενίδης τάχθηκε υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν γιατί θεωρεί πως είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύσεις…
ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ (σκηνοθέτης)
Την άποψη ότι «υπάρχει μια αίσθηση απογοήτευσης στο μέσο Γάλλο, αν όχι σε όλους, ότι δεν έχουν μπροστά τους μια μεγάλη μορφή να ψηφίσουν για Πρόεδρο», εξέφρασε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης.
«Στη Γαλλία ο Πρόεδρος είναι σχεδόν όπως στις ΗΠΑ. Αυτός κυβερνά, ο πρωθυπουργός έχει πολύ μικρή δύναμη. Ο Πρόεδρος έχει ένα πρόγραμμα, αυτό το πρόγραμμα επιβάλλεται και όταν βγει ο Πρόεδρος και όταν ακολουθούν οι βουλευτικές εκλογές, ο κόσμος του δίνει μία πλειοψηφία, δηλαδή ψηφίζει το κόμμα του για να μπορέσει να κυβερνήσει.
Αυτή τη στιγμή η Γαλλία χρειάζεται ένα Μιτεράν ή έναν Ντε Γκωλ. Αν ένας υποψήφιος ήταν αυτού του αναστήματος, οι Γάλλοι θα ήταν ευτυχείς, είτε ήταν δεξιός, είτε αριστερός.
Σχεδόν η πλειοψηφία των υποψηφίων στη Γαλλία θέλουν μια άλλη Ευρώπη. Οι περισσότεροι από αυτούς λένε πως θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό που ήταν πρώτα η Ευρώπη, στην κοινή αγορά η οποία δεν είχε καμία κυβέρνηση στις Βρυξέλλες. Σήμερα οι Βρυξέλλες αποφασίζουν τί θα γίνει σε κάθε χώρα και οι Γάλλοι δεν το θέλουν πια αυτό, διότι βρίσκονται σε ένα αδύνατο σημείο. Οι Γερμανοί δεν έχουν προβλήματα, οι Γάλλοι όμως έχουν προβλήματα και το χρέος της Γαλλίας αυξάνεται.
Ωστόσο, μεγάλη «ρέντα» φαίνεται να έχει ο «αριστερο-δεξιός» Μακρόν. Ο Μακρόν εμφανίζεται ως κάτι καινούριο, δεν είναι κολλημένος σε μια παράταξη και αφού όλες οι παρατάξεις έχουν αποτύχει και αυτός θεωρείται ότι θα επιτύχει. Δε μας λέει τίποτα αυτό, αλλά μπορεί να είναι κι' έτσι. Πολλοί από αυτούς που τον ψηφίζουν περιμένουν να δουν «κάτι άλλο». Το πιθανό είναι να μη βγει ούτε αυτό.
Η άποψη των σοφότερων, που είναι συνήθως αριστεροί προοδευτικοί στην σκέψη, που σκέφτονται το μέλλον, βλέπουν μόνο στον Μελανσόν μια λύση. Κατά τη γνώμη μου ο πιο ενδιαφέρον πολιτικός - υποψήφιος είναι ο Ζαν Λυκ Μελανσόν. Ο Μελανσόν πήρε μεγάλη ώθηση στη Γαλλία , επειδή ο κόσμος έχει απογοητευτεί από τους σοσιαλιστές. Επίσης, έχει ένα προοδευτικό πρόγραμμα, υπό την έννοια ότι είναι καινούριο και τολμηρό. Θέλει να αλλάξει την 5η Δημοκρατία και να την κάνει 6η. Να μπορεί, δηλαδή, ο κόσμος με ένα δημοψήφισμα να καταργεί τον Πρόεδρο.
Ο Μελανσόν πήρε μεγάλη ώθηση στη Γαλλία, μεταξύ άλλων, επειδή ο κόσμος έχει απογοητευτεί από τους σοσιαλιστές, αλλά και επειδή οι αρχηγοί των σοσιαλιστών, μη εξαιρουμένου και του Φρανσουά Ολάντ, λένε «μην ψηφίσετε το δικό μας, ψηφίστε το Μακρόν»».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ (Καθηγητής Γεωπολιτικής)
Την «κρισιμότητα» των γαλλικών εκλογών για το μέλλον της Ευρώπης επεσήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο καθηγητής Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Paris 1 της Σορβόννης, Γιώργος Πρεβελάκης.
«Οι γαλλικές εκλογές είναι πολύ κρίσιμες για την Ευρώπη. Η συζήτηση που έχει γίνει ως τώρα στράφηκε σε θέματα μάλλον δευτερεύοντα όπως ήταν οι κατηγορίες για διαφθορά και δεν έδειξε δυστυχώς τα πραγματικά διακυβεύματα που σχετίζονται με το μέλλον της Ευρώπης. Έχουμε λοιπόν, δύο υποψηφίους τη Μαρίν Λεπέν και τον Ζαν Λυκ Μελανσόν, οι οποίοι τοποθετούνται εναντίον της σημερινής Ευρώπης και επομένως η ενδεχόμενη εκλογή τους, θα αύξανε τον κίνδυνο διάλυσής της.
Οι άλλοι δύο υποψήφιοι, ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Φρανσουά Φιγιόν, κατά τη γνώμη μου, εκφράζουν διαφορετικά σχέδια για την Ευρώπη. Ο Μακρόν θεωρώ ότι είναι πολύ περισσότερο στρατευμένος στην εμβάθυνση μιας Ευρώπης γύρω από το γαλλογερμανικό άξονα, ενώ ο Φιγιόν είναι πιο πολύ μέσα σε μια κλασική «Γκωλική» προσέγγιση. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, τα συμφέροντα της Γαλλίας, βεβαίως συμπλέουν με την οικοδόμηση της Ευρώπης, αλλά ταυτόχρονα η Γαλλία προωθεί και μια πιο ανεξάρτητη πολιτική, παραδείγματος χάρη σε συνεργασία με τη Ρωσία για θέματα τρομοκρατίας, ή σε συνεργασία με το Ιράν. Εκεί θα έλεγα θα έχουμε μια λιγότερο συνδεδεμένη με τη Γερμανία εξωτερική πολιτική.
Δύο είναι κατά τη γνώμη μου τα αίτια που η Λεπέν και ο Μελανσόν είναι δύο εκ των τεσσάρων επικρατέστερων υποψηφίων για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Πρώτον, ζούμε μια παγκόσμια ανακατανομή δυνάμεων. Κατά το 19ο και 20 αιώνα η Ευρώπη κυριαρχούσε στον υπόλοιπο κόσμο, μπορούσε να προσφέρει μια συνεχή βελτίωση στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Όμως σήμερα με την ανάπτυξη άλλων δυνάμεων π.χ Κίνα, Ινδία, η Ευρώπη στριμώχνεται και οι κυβερνήσεις αδυνατούν να προσφέρουν αυτό που πρόσφεραν παλαιότερα. Οι πληθυσμοί αισθάνονται ότι οι ηγεσίες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που τους έχουν δημιουργήσει.
Το δεύτερο αίτιο, είναι κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που οικοδομήθηκε η Ευρώπη. Κυριάρχησε μια προσέγγιση που συνδυάζει την οικονομική επιστήμη με τη νομική και ξεχάστηκαν η ιστορία και οι πολιτισμοί. Πιστεύω οι λαοί αντιδρούν γιατί δεν θέλουν να δεχτούν αυτού του είδους την πολιτισμική ισοπέδωση και αυτοί είναι κυρίως οι Άγγλοι».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΑΚΟΣ (Ιδρυτής του ελληνικού βιβλιοπωλείου ΔΕΣΜΟΣ)
Ο Γιάννης Μαυροειδάκος, ιδρυτής του ελληνικού βιβλιοπωλείου ΔΕΣΜΟΣ (από το 1983) στο Μονπαρνάς στο Παρίσι, εκφράζει την άποψη ότι «δεν θα πρέπει να εξαφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο της Γαλλίας οι παραδοσιακές δυνάμεις». Ο Γ. Μαυροειδάκος θεωρεί ότι μπορεί οι προοδευτικές δυνάμεις να έκαναν τεράστια λάθη και να οδήγησαν σε αυτή τη δυσκολία που υπάρχει σήμερα, αλλά από την άλλη είναι κατά κάποιο τρόπο και εγγυήσεις μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Ο Γ. Μαυροειδάκος παρατηρεί, όπως άλλωστε σχολιάζει στο τελευταίο φύλλο του το «Canard Enchaine», ότι το σίγουρο είναι ότι το όνομα του νέου Προέδρου της Γαλλίας θα λήγει σε «όν». Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να είναι και σε «εν», αλλά εγώ δεν το φαντάζομαι, ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι πλέον όλοι οι πρωτοκλασάτοι πολιτικοί της Γαλλίας εξαφανίστηκαν. Από τον Ολάντ που δεν ξαναβάζει υποψηφιότητα, ως τον Σαρκοζί που δεν κατάφερε να επικρατήσει στο κόμμα του και από τον Ζιπέ που ήταν το φαβορί, ως τον Βαλς που κατά κάποιο τρόπο είχε γίνει πρωτοκλασάτος στους σοσιαλιστές.
Όταν άρχισε να μιλάει ο Φιγιόν για πολιτική του δολοφονία, πράγματι υπήρξε πολιτική δολοφονία, αλλά δεν ήταν αυτός το θύμα. Το θύμα κινδυνεύει να είναι η γαλλική δημοκρατία, στην οποία οι πολιτικές δυνάμεις που είναι οι επικρατέστερες με την 5η Δημοκρατία, υπάρχει ο κίνδυνος να μην είναι στο 2ο γύρο των εκλογών και αυτό είναι κάπως εγκληματικό, γιατί εκπροσωπούν ένα μεγάλο αριθμό των Γάλλων ψηφοφόρων και της γαλλικής κοινωνίας.
Όποιος και να είναι ο νέος Πρόεδρος θα πρέπει στη συνέχεια να μπορέσει να εξισορροπήσει πάρα πολλές αντιφατικές δυνάμεις για να μπορέσει στις βουλευτικές εκλογές να έχει την πλειοψηφία της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, επισήμανε ο Γ. Μαυροειδάκος.
ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ (Φοιτητής)
Από την πλευρά του ο 21χρονος Στρατής Χωμενίδης, φοιτητής στο οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Paris 1 της Σορβόννης, γεννημένος στο Παρίσι, εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ γιατί θα ψηφίσει τον Εμανουέλ Μακρόν.
«Ένας αξίζει από τους 4 επικρατέστερους υποψήφιους και είναι ο Μακρόν. Θα τον ψηφίσω γιατί εκτιμώ πως έχει πάρει μια γενναία πρωτοβουλία όταν άρχισε το κίνημά του. Αποφάσισε να παραιτηθεί από την κυβέρνηση Ολάντ, χωρίς καμία βεβαιότητα για το τί θα μπορούσε να γίνει. Πήρε αυτό το ρίσκο και πιστεύω ότι δικαιώνεται. Έχει ένα πρόγραμμα, κάποιες θέσεις που είναι κατά τη γνώμη μου σημαντικό να εκφράζονται στην Ευρώπη. Παράλληλα ο Μακρόν έχει κάνει μια γενναία προσπάθεια να προτείνει πολιτικές που έχουν ρίζες και στην αριστερά και στη δεξιά, οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν και να αποδώσουν. Ο Μακρόν θέλει να δώσει λύσεις που να είναι οι καλύτερες επί της ουσίας. Παραδείγματος χάρη, στην Παιδεία προτείνει κάποια μέτρα που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι πιο «αριστερά», υπό την έννοια ότι απαιτούν μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες. Επίσης όσον αφορά τη λειτουργία της οικονομίας, θέλει να δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορεί ο κόσμος να επενδύει και να ανοίξουν μικρές επιχειρήσεις, ενώ δίνει λύσεις στο θέμα των μεγάλων επιχειρήσεων που τα τελευταία χρόνια έχουν απολύσει μαζικά πολύ κόσμο».
