Ο πρώην καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν πιθανός διάδοχος του Ντόναλντ Τουσκ ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Ο πρώην ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας και πρώην αρχηγός των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών, Βέρνερ Φάιμαν, έχει πολύ καλές πιθανότητες να διαδεχθεί τον Ντόναλντ Τουσκ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, γράφει σήμερα η αυστριακή εφημερίδα "Κουρίρ", επικαλούμενη αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σημειώνοντας ότι εάν για το αξίωμα αυτό επιλεγεί τελικά σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, τότε ο κ. Φάιμαν θεωρείται "η καλύτερη εφεδρεία γι' αυτό".
Σύμφωνα με τις πηγές της εφημερίδας, τέτοιες ανώτερες θέσεις στην ΕΕ δίνονται κατά κανόνα σε πρώην αρχηγούς κυβερνήσεων και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος άλλος Σοσιαλδημοκράτης, ο οποίος να έχει αποσυρθεί πρόσφατα από την θέση του και να έχει ηγηθεί στο παρελθόν επί επτά και πλέον χρόνια μίας κυβέρνησης, αλλά και να έχει την εμπειρία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπως ο Βέρνερ Φάιμαν.
Όπως είναι γνωστό, στην ΕΕ έχει συμφωνηθεί ότι ο Μάρτιν Σουλτς θα πρέπει την 1η Ιανουαρίου 2017 να παραδώσει την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την οποία ο ίδιος προσπαθεί να διατηρήσει περαιτέρω, ωστόσο η συμφωνία προβλέπει την ανάληψή της από έναν Συντηρητικό, και αντ΄αυτού στους Σοσιαλδημοκράτες θα δίνονταν κάποιο από τα άλλα δύο υψηλά αξιώματα, αλλά καθώς ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ φαίνεται να είναι αμετακίνητος από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για έναν Σοσιαλδημοκράτη ανοίγει η θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Η "Κουρίρ" εκτιμά πως ο Βέρνερ Φάιμαν θα έχει την πλήρη υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και πληροφορείται πως ο πρώην καγκελάριος θα είναι κεντρικό πρόσωπο στο Συνέδριο των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών το Δεκέμβριο στην Πράγα, όπου θα ενημερώσει τους συμμετέχοντες για τα καθήκοντα του ως εντεταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την παγκόσμια καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, που είχε αναλάβει την 1η Σεπτεμβρίου.
Ήδη, την Τετάρτη ο Βέρνερ Φάιμαν είχε συναντήσεις στο Βερολίνο και ενημέρωσε σχετικά τόσο τον Γερμανό αντικαγκελάριο και αρχηγό των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, όσο και την ομοσπονδιακή καγκελάριο της Γερμανίας 'Αγγελα Μέρκελ, της οποίας η γνώμη θεωρείται καθοριστική στο θέμα της μελλοντικής κάλυψης των ηγετικών θέσεων στην ΕΕ.
Ο πρώην ομοσπονδιακός καγκελάριος, ο οποίος είχε παραιτηθεί αιφνιδιαστικά από όλα τα αξιώματά του στις 9 Μαΐου, βρισκόταν επί σχεδόν οκτώ χρόνια επικεφαλής της αυστριακής κυβέρνησης --ο τρίτος σε μακροβιότητα σε αυτό το αξίωμα μεταπολεμικά-- και του κόμματός του.
Στον Βέρνερ Φάιμαν ασκείτο κριτική για στροφή "180 μοιρών" στο προσφυγικό, με την υιοθέτηση από μέρους του, της ρητορικής, και για εφαρμογή της πολιτικής, του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, αλλά και για τους χειρισμούς του στο πλαίσιο της κυβέρνησης συνασπισμού και την "ενδοτικότητά" του απέναντι στον --σε πολλές περιπτώσεις νεοφιλελεύθερο-- εταίρο του, το Λαϊκό Κόμμα.
Αυτές δεν ήταν οι μόνες αιτίες για το "εκλογικό φιάσκο" στον πρώτο γύρο των αυστριακών προεδρικών εκλογών της 24ης Απριλίου κατά τις οποίες ο υποψήφιος των Ελευθέρων, Νόρμπερτ Χόφερ, αναδείχθηκε νικητής με ποσοστό 35,1%, ενώ ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών είχε βρεθεί μόλις στην τέταρτη θέση με ποσοστό 11,3%.
Σύμφωνα με την κριτική που ασκείται, οι λόγοι για την πρωτοφανή δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων, η οποία οδήγησε προφανώς στην επικράτηση του ακροδεξιού υποψήφιου, βρίσκονται πολύ πιο βαθιά και έχουν να κάνουν γενικότερα με την παραμέληση και την απομάκρυνση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από τις αρχές και τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας, με αποτέλεσμα η ακροδεξιά να εμφανίζεται ως κόμμα των κοινωνικών διεκδικήσεων και της προάσπισης των δικαίων του πολίτη.
Ωστόσο, σε σχέση με την Ελλάδα, θα πρέπει να επισημανθεί η ιδιαίτερα φιλελληνική στάση του πρώην καγκελάριου και πρώην αρχηγού των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών στη διάρκεια τόσο της οικονομικής όσο και της προσφυγικής κρίσης.
Ο Βέρνερ Φάιμαν είχε επιβεβαιώσει πέρυσι επανειλημμένα με τη στάση του, τον χαρακτηρισμό "ο καλός φίλος" της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, με τη μεγάλη διαφοροποίηση των θέσεων του, σε σχέση με εκείνες των άλλων ευρωπαίων ηγετών, κάτι που ο ίδιος απέδειξε και κατά τις δύο επισκέψεις του στην Ελλάδα, τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 2015.
