Είναι γνωστές οι αιρετικές θέσεις της Μεγάλης Βρετανίας – τόσο των πολιτικών, όσο και των πολιτών της – σχετικά με την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Οι Βρετανοί έχουν κατηγορηθεί πολλάκις για αντιευρωπαϊσμό και ότι σκέφτονται πάντοτε με βάση το συμφέρον της χώρας τους (μήπως, όμως, το ίδιο δεν κάνουν και οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και σχεδόν όλες οι χώρες – μέλη ;).
Φαίνεται, όμως, ότι είναι αυτοί, που – τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο – έχουν καταλάβει καλύτερα από όλους τα μηνύματα των καιρών και των αγόρων.
Πέρυσι, αρχές Δεκεμβρίου, ο David Cameron έλεγε “όχι” στην κατεύθυνση σκληρής λιτότητας, που ήθελαν να επιβάλλουν Merkel και Sarkozy. Μάλιστα, είχε κατηγορηθεί τότε για απομονωτισμό ακόμα και από τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, και αφού και ο ίδιος έχει λάβει τα μέτρα του στο εσωτερικό, απολύοντας το 10% των δημοσίων υπαλλήλων και κάνοντας επί της ουσίας παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Βρετανίας, έρχεται και ζητά περικοπές. Πού ;
Στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Τι ακριβώς είπε ο Βρετανός πρωθυπουργός ;
Ότι οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να λειτουργούν σαν να υπάρχουν σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Ότι περισσότερα από 200 στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν υψηλότερο μισθό από το δικό του, χωρίς να υπολογιστούν τα επιδόματά τους.
Ότι κάθε υπάλληλος της Ε.Ε., που δεν είναι Βέλγος, λαμβάνει ένα επίδομα εκπατρισμού, που φτάνει στο 16% των “γενναιόδωρων αποδοχών” του, ακόμα και αν ζει στις Βρυξέλλες για περισσότερο από τρεις δεκαετίες !
Ότι τα θεσμικά όργανα και οι φορείς της Ε.Ε. πρέπει απλά να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα. “Υπάρχουν πολλά πράγματα, που μπορούν να κάνουν. Για παράδειγμα, μια μείωση κατά 10% στο συνολικό μισθολογικό κόστος θα εξοικονομούσε σχεδόν 3 δισ. ευρώ.
Η χαλάρωση των κανόνων αυτόματης προαγωγής – ναι, υπάρχει αυτό στις Βρυξέλλες (!) – θα έφερνε όφελος 1,5 δισ.
Η μείωση της υπερβολικής γενναιοδωρίας του ειδικού φορολογικού καθεστώτος για το προσωπικό αυτό, θα εξοικονομούσε άλλο ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Και μικρές αλλαγές σε βασικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα – που δεν πειράζουν κεκτημένα – θα έσωζαν ακόμα 1,5 δισ.”.
Ότι η Επιτροπή δεν προσέφερε ούτε ένα ευρώ σε περικοπές.
“Ούτε ένα ευρώ !”.
Ότι η ιδέα, πως τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. είναι απρόθυμα ακόμα και να σκεφτούν αυτές τις αλλαγές, προσβάλλει τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Λαϊκισμός ;
Καθόλου.
Μια άριστη επιχειρηματολογία για τους ψηφοφόρους του, αλλά και η αποτύπωση της πραγματικότητας, σε ό,τι αφορά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, με βάση τα οποία λειτουργούν οι Βρυξέλλες και οι γραφειοκράτες εκεί.
Είναι άμοιρος ευθυνών ;
Όχι.
Φέρει μεγάλη ευθύνη για την ευρωπαϊκή Βαβέλ στη λήψη σημαντικών αποφάσεων και για την καθυστέρηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Τουλάχιστον, όμως, λέει κάποια πράγματα με το όνομά τους. Και θέτει προβληματισμούς, που ουδείς άλλος ηγέτης έχει τολμήσει.
Εμπρός, λοιπόν, στο δρόμο, που χάραξε ο Cameron. Τουλάχιστον, δείχνει ο πιο ρεαλιστικός.
Καλημέρα σας.
