Ένα στα 20 παιδιά στη Βρετανία έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και στο 80% των περιπτώσεων ο δράστης είναι κάποιος από τον οικογενειακό κύκλο, ποσοστό ανησυχητικά υψηλό, όπως εκτιμά η Εθνική Οργάνωση για την Πρόληψη της Βίας κατά των Παιδιών (NSPCC).
Ωστόσο, είναι δύσκολο να γίνουν συγκρίσεις σε διεθνές επίπεδο εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων και των πολιτισμικών διαφορών ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Πάντως, όπως δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η καθηγήτρια Λορέιν Ράντφορντ, ειδική σε θέματα κοινωνικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Central Lancashire, η οποία μόλις ολοκλήρωσε μία έκθεση σχετικά με την παιδική σεξουαλική κακοποίηση για λογαριασμό της Unicef, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το φαινόμενο αφορά μόνο τη Βρετανία.
"Η Βρετανία δεν έχει υψηλότερα ποσοστά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης σε σχέση με τις ΗΠΑ ή την Ελβετία, για παράδειγμα, όπου υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία", λέει και προσθέτει ότι "τα υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών εντοπίζονται στις ΗΠΑ –παρότι πρόσφατα μειώθηκαν, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές–, σε πολλές χώρες της Αφρικής και σε ορισμένες της Λατινικής Αμερικής".
Πολλοί εκφράζουν την ελπίδα ότι η πρόθεση της Βρετανίας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα θα συμβάλει στην πρόληψή του κινητοποιώντας τους ενήλικες μέσα από τις προειδοποιητικές ενδείξεις και δίνοντας στα παιδιά την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ώστε να καταγγέλλουν και να απωθούν τους δράστες.
Όμως υπάρχει η ανησυχία ότι μία ακόμη επίσημη έρευνα σχετικά με την αποτυχία της προστασίας των παιδιών –η πρώτη στη Βρετανία πραγματοποιήθηκε το 1945– είναι καταδικασμένη και αυτή να αποτύχει να εντοπίσει τους λόγους για τους οποίους σημειώνονται τα κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών.
Οι απόψεις για το τι ωθεί τους δράστες στην πράξη αυτή ποικίλουν, ενώ δεν υπάρχουν και αρκετές έρευνες σχετικά με τη δράση τους.
Ένα κύμα αποκαλύψεων που αφορά υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στη Βρετανία, οι οποίες συγκαλύπτονταν επί σειρά ετών, έχει προβληματίσει τους πολίτες οι οποίοι αναρωτιούνται τι συμβαίνει στη χώρα τους, αλλά οι ειδικοί λένε ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που παρατηρείται σε ολόκληρο τον κόσμο.
"Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών τρέφεται από την άρνηση και την μυστικότητα. Είναι υπερβολικά δύσκολο να το παραδεχτεί κάποιος και να μιλήσει γι αυτό και η Βρετανία δεν είναι η μοναδική τέτοια περίπτωση", λέει ο Τζον Μπράουν, επικεφαλής της διεύθυνσης θεμάτων σεξουαλικής κακοποίησης στην NSPCC.
"Αλλά δυστυχώς είμαστε τώρα υποχρεωμένοι να το αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια και να δούμε την πραγματικότητα της κατάστασης", προσθέτει ο ίδιος.
Στη Βρετανία έχουν σημειωθεί και στο παρελθόν υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών με δράστες δημόσια πρόσωπα, αλλά η αποκάλυψη το 2012 ότι ο εκλιπών σήμερα παρουσιαστής του BBC Τζίμι Σάβιλ είχε κακοποιήσει σεξουαλικά δεκάδες παιδιά φαίνεται ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Στη συνέχεια, το φως της δημοσιότητας είδαν και άλλες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από δημόσια πρόσωπα, όπως ο Ρολφ Χάρις. Ο διάσημος παρουσιαστής του BBC επί 50 χρόνια κρίθηκε ένοχος για σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον κοριτσιών για περισσότερες από δύο δεκαετίες και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης πέντε ετών και εννέα μηνών.
Αυτή την εβδομάδα ξεκίνησε έρευνα σχετικά με την επί δεκαετίες καταγγελλόμενη δράση δικτύου παιδεραστών, στους οποίους περιλαμβάνονται και πολιτικοί, και για την πολιτική συγκάλυψη της υπόθεσης.
Ταυτόχρονα ξεκίνησε και ευρεία έρευνα για τους λόγους αποτυχίας των ιδρυμάτων να προστατεύσουν τα παιδιά, ύστερα από τις αναρίθμητες καταγγελίες για κακοποίηση σε σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, ορφανοτροφεία.
Ο Τζον Μπερντ υπήρξε και ο ίδιος θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Σήμερα εργάζεται στην NAPAC και χαρακτηρίζει επανάσταση την επίσημη αναγνώριση της έκτασης του προβλήματος. "Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συμβεί", σχολιάζει ο Μπερντ στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο Μπερντ βιάστηκε από έναν άγνωστο όταν ήταν τεσσάρων ετών, αλλά η μητέρα του τού είπε να προσπαθήσει να το ξεχάσει. Όταν τον έστειλαν εσώκλειστο σε σχολείο στα οκτώ του χρόνια, έπεσε και πάλι θύμα βιασμού, αυτή τη φορά από τον διευθυντή του σχολείου. Αλλά κράτησε το στόμα του κλειστό. "Ο κόσμος απλά δεν ήθελε να μιλάει γι αυτό", λέει ο Μπερντ και προσθέτει ότι χωρίς τις αποκαλύψεις για τον Σάβιλ "ακόμη δεν θα γνωρίζαμε τίποτα".
