Με μόνη ίσως εξαίρεση τη Γερμανία- όπου οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ επικράτησαν άνετα και εδραίωσαν την εξουσία τους και την Ιταλία όπου θριάμβευσαν οι Δημοκρατικοί του Ρέντσι- στην πλειοψηφία τους οι Ευρωπαίοι πολίτες έριξαν "ψήφο μομφής" στις κυβερνήσεις τους και ανέδειξαν πρώτη δύναμη στις Ευρωεκλογές την αντιπολίτευση της χώρας τους.
Μεγάλοι κερδισμένοι της κάλπης οι μικροί σχηματισμοί της αριστεράς για τις χώρες του Νότου και οι ευρωσκεπτικιστές στον Βορρά, που είδαν θεαματική άνοδο στα ποσοστά τους, σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2009.
Το μεγαλύτερο "χαστούκι" στους ηγέτες των 28 ήρθε από τη Γαλλία, με το ιστορικό 25% που κέρδισε η ακροδεξιά Μαρί Λεπέν, αναδεικνύοντας το Εθνικό Μέτωπο πρώτο κόμμα.
Σημαντική είναι ακόμα η άνοδος των ευρωσκεπτικιστικών-ακροδεξιών ομάδων στη Μ. Βρετανία και στη Δανία, όπου το UKIP του Φάρατζ διατηρεί ισχυρό προβάδισμα με 24% και το αντίστοιχο αντιμεταναστευτικό Λαϊκό Κόμμα της Δανίας (DPP) έγινε το πρώτο κόμμα της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καταλαμβάνοντας ποσοστό 26,7%,.
Στην Ισπανία, τα δύο μεγάλα κόμματα ( το κυβερνών συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) και το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλιστικό (PSOE)) έχασαν τουλάχιστον 17 έδρες, προς όφελος μικρότερων κινημάτων της αριστεράς.
Η κυβερνητική λιτότητα επηρέασε και τους Πορτογάλους ψηφοφόρους καθώς, o κεντροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός του πρωθυπουργού Κοέλιο ηττήθηκε από τους Σοσιαλιστές.
Ωστόσο, παρά την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών και των ακροδεξιών ομάδων σε τοπικό επίπεδο- συνολικά οι φιλοευρωπαϊκές ομάδες διατηρούν ισχυρή πλειοψηφία στη νέα Ευρωβουλή, με πρώτο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Δείτε εδώ πόσες έδρες κερδίζουν οι συνδυασμοί στο Ευρωκοινοβούλιο, σε πραγματικό χρόνο.
Παρόλα αυτά, αναγκαία προϋπόθεση για την εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι να υπάρξει συμφωνία μεταξύ του ΕΛΚ (Γιούνκερ) και των Σοσιαλιστών (Σουλτς), προκειμένου να υπάρξει η απόλυτη πλειοψηφία των 376 ψήφων.
