Τη στιγμή, που η ρωσική πλευρά ασκεί έντονες πιέσεις προς την ουκρανική με την παρουσία της και, ταυτόχρονα, την άρνηση αποχώρησης των φιλορωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμά ότι δεν αποκλείεται να οδηγηθούν σε σύγκρουση οι δύο πλευρές.
Όπως σημειώνει σχετικά, ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης, ο οποίος μίλησε στο news.gr, τα γεγονότα εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο, δείχνοντας ότι πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί μία σύγκρουση, η οποία μπορεί να λάβει χαρακτηριστικά εμφυλίου. "Παρόλ' αυτά, το συμπέρασμα αυτό είναι σχετικά αβίαστο, και δεν λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα δεδομένα, όπως ότι μία τέτοια εξέλιξη είναι προς ζημία όλων των εμπλεκόμενων χωρών", λέει ο κύριος Φίλης.
Αναλύοντας το ρόλο όλων όσων συμμετέχουν αυτή τη στιγμή στην υπόθεση "Ουκρανία", εξηγεί ότι η Ρωσία στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί τον διαμελισμό της Ουκρανίας.
Γιατί οι Ρώσοι δεν επιθυμούν πιθανό διαμελισμό
"Οι λόγοι είναι πολύ συγκεκριμένοι και έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν επιθυμούν να επωμιστούν το οικονομικό βάρος της προσχώρησης μιας σειράς ανατολικών, βιομηχανικών περιοχών, οι οποίες είναι αρκετά ζημιογόνες.
Επίσης, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα εντείνονταν τα αντιρωσικά αισθήματα στην Ουκρανία και θα ενισχύονταν χαρακτηριστικά μετασοβιετικών καθεστώτων εναντίον της Ρωσίας. Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κλονίσει τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Η ρωσική πλευρά αντιλαμβάνεται την αλληλεξάρτηση που υπάρχει με τη Δύση για να ρισκάρει να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί της. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Δύση είναι απαραίτητη στους Ρώσους για μία σειρά από προκλήσεις, τις οποίες θα αντιμετωπίσει μελλοντικά η Ρωσία. Οικονομικές προκλήσεις, προκλήσεις τεχνογνωσίας και τεχνολογιών και κεφαλαίων, ικανών για την ανάπτυξη των ενεργειακών πεδίων, είτε καινούργιων, είτε υφιστάμενων".
Σύμφωνα με το διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, η θέση, που έχει η Δύση στους παγκόσμιους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, είναι ένα στοιχείο, που επίσης βάζει σε δεύτερες σκέψεις τους Ρώσους.
"Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν παύει η στάση της Ρωσίας να αποτελεί μία μορφή πίεσης προς μία κυβέρνηση αποσταθεροποιημένη. Επίσης, αποτελεί μοχλό πίεσης προς τους δυτικούς εταίρους να ωθήσουν την ουκρανική κυβέρνηση για να αποδεχτεί μία σειρά συνταγματικών μεταρρυθμίσεων στην περιφέρεια. Στην πραγματικότητα, επιθυμεί να έχει de facto ρόλο ελέγχου μέσω της αποκέντρωσης και να διατηρηθεί το ρωσικό στοιχείο μέσω της γλώσσας. Σημαντική είναι, επίσης, η περιθωριοποίηση των ακραίων στοιχείων, που συμμετέχουν στη μεταβατική κυβέρνηση... νεοναζιστικά στοιχεία, τα οποία ελέγχουν ένα μέρος της χώρας", συμπληρώνει.
Επισημαίνει, πάντως, πως - από τη στιγμή, που η κατάσταση δεν δείχνει να ομαλοποιείται - παραμένει ανοιχτό το σενάριο διαμελισμού της Ουκρανίας.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ NEWS.GR
O ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών
Σχολιάζοντας το ρόλο των Αμερικανών, διευκρινίζει ότι άφησαν αρχικά το πεδίο ελεύθερο στον ευρωπαϊκό παράγοντα πριν την εκδίωξη Γιανουκόβτιτς.
"Στη συνέχεια, όμως, ενεπλάκησαν στις διαπραγματεύσεις με την προσωρινή κυβέρνηση και τους Ρώσους. Μέχρι στιγμής έχουν αποτύχει, καθώς δεν έχουν αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα, ούτε όμως και την προσωρινή κυβέρνηση, ώστε να την αναγκάσουν να πάει σε μία σειρά από αλλαγές για τη διατήρηση του ρωσικού και ρωσόφωνου στοιχείου. Οι Αμερικανοί, παρόλ' αυτά, είναι οι μόνοι από τους τρεις εξωτερικούς παίκτες - Ρωσία, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ -, οι οποίοι μπορεί να ωφεληθούν από την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Το ΝΑΤΟ, το οποίο είχε φτάσει να αναλαμβάνει δράση στο Αφγανιστάν, ξαναβρίσκει λόγο ύπαρξης, εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων, σε βάρος της όποιας προοπτικής υπήρχε να έχει ενιαία πολιτική και πολιτική άμυνας η Ευρώπη", καταλήγει ο κύριος Φίλης.
