Η απέλαση στο Κόσοβο της 15χρονης Λεονάρντα συνεχίζει να τροφοδοτεί σφοδρή πολεμική στη γαλλική κοινωνία, ενώ αναμένονται μέσα στην ημέρα τα αποτελέσματα της διοικητικής έρευνας για το εάν ακολουθήθηκε, ή όχι, η νόμιμη διαδικασία από τους αστυνομικούς.
Από χθες η μαθητική νεολαία έκανε την "υπόθεση Λεονάρντα" δική της. Με συνθήματα όπως "Παιδεία χωρίς σύνορα", "Όχι στις απελάσεις", γύρω στους 2.000 μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας, ενώ παράλληλα έκαναν καταλήψεις και διέκοψαν τα μαθήματα σε σχεδόν 20 σχολεία.
Νέες διαδηλώσεις προβλέπονται για σήμερα το απόγευμα, με τη συμμετοχή και υποστήριξη της σημαντικότερης φοιτητικής οργάνωσης UNEF, όπως δήλωσε ο πρόεδρός της Εμανουέλ Ζεμούρ.
Οι νέοι που διαδηλώνουν ζητούν την επιστροφή της Λεονάρντα — και όχι μόνο. Ζητούν την επιστροφή και ενός άλλου μαθητή που επίσης απελάθηκε πριν από μέρες, του 19χρονου Αρμένιου Κατσίκ Κασατριγιάν, αλλά πάνω απ' όλα διεκδικούν "το δικαίωμα για κάθε νέο/νέα που πηγαίνει σχολείο, να ολοκληρώνει την εκπαίδευσή του στο γαλλικό έδαφος (...) και να θεωρείται ότι δεν μπορεί να απελαθεί ούτε ο ίδιος/η ίδια ούτε η οικογένειά του".
Και εδώ βρίσκεται η αντίφαση με την ισχύουσα νομοθεσία, το οξύμωρο της "υπόθεσης Λεονάρντα".
Ο υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς, κατηγορείται, σύμφωνα με το ΑΠΕ, και δέχεται πυρά από όλες τις πλευρές, ακόμα και από το ίδιο του το κόμμα, γιατί απλά εφάρμοσε τη δικαστική απόφαση της απέλασης.
Η απόφαση βγήκε ύστερα από την τελική απόρριψη του αιτήματος της οικογένειας Ντιρμπανί για πολιτικό άσυλο.
Μια πρώτη διαμάχη αφορά στο σχολικό άσυλο εάν παραβιάσθηκε ή όχι: οι αστυνομικοί δεν πήγαν στο σχολείο αλλά ζητήθηκε τηλεφωνικά από την μαθήτρια να κατέβει από το σχολικό λεωφορείο που πήγαινε τους μαθητές για επίσκεψη σε εργοστάσιο της Ρενό στην περιοχή. Επ' αυτού την απάντηση θα δώσει η διοικητική έρευνα.
Η μαθητική νεολαία επιμένει ωστόσο στο θέμα των απελάσεων ανηλίκων ενταγμένων ήδη στη γαλλική κοινωνία μέσω της φοίτησής τους στο σχολείο.
Εάν η 15χρονη ήταν στο σπίτι της όπως τ' αδέλφια της δεν θα υπήρχε σήμερα για τα μέσα ενημέρωσης "υπόθεση Λεονάρντα", όπως ακριβώς δεν ακούστηκε τίποτα πριν από μερικές ημέρες, όταν απελάθηκε ο Αρμένιος μαθητής.
Το ερώτημα πολλών αυτές τις ώρες είναι κατά πόσο η νομοθεσία για την παροχή πολιτικού άσυλου θα πρέπει να αναθεωρηθεί, ώστε να μην έρχεται σε αντίφαση με το κοινωνικό αίτημα "της μη απέλασης" των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο.
Κατά πληροφορίες ήδη τον περασμένο Ιούλιο ο υπουργός Εσωτερικών είχε αναθέσει σε ειδική επιτροπή τη μελέτη για την αναθεώρηση της νομοθεσίας. Τα τελευταία γεγονότα προφανώς επιτάχυναν τη διαδικασία και ένα μέλος της επιτροπής, η κεντρώα γερουσιαστής Βαλερί Λεοτάρ δήλωσε χθες, ότι τα συμπεράσματα των εργασιών θα μπορούσαν να παρουσιασθούν κατά τις προσεχείς μέρες.
Η "υπόθεση Λεονάρντα", έφερε στην επιφάνεια τους δαιδάλους της γαλλικής γραφειοκρατίας για τους αιτούντες πολιτικό άσυλο. Οι προσπάθειες της οικογένειας Ντιρμπανί κράτησαν πάνω από 4 χρόνια, και τα 5 νεαρά παιδιά τους απέκτησαν ρίζες στη Γαλλία, ενώ το έκτο, 17 μηνών σήμερα, γεννήθηκε στο γαλλικό έδαφος.
Η οικογένεια έφθασε στη Γαλλία τον Ιανουάριο του 2009.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο οι αιτούντες άσυλο δεν απελαύνονται ενόσω εξετάζεται η υπόθεσή τους. Η πρώτη επαφή γίνεται με τη Νομαρχία, όπου τους παραχωρείται μια πρώτη άδεια διαμονής διάρκειας ενός μηνός, έως ότου περάσει ο φάκελός τους στην Υπηρεσία προστασίας προσφύγων και απάτριδων (Ofpra). Μετά την πρώτη απόρριψη του αιτήματος, η οικογένεια έκανε μια εκ νέου αποτυχημένη προσπάθεια στο Εθνικό Δικαστήριο Ασύλου (CNDA). Η διαδικασία κράτησε σχεδόν 19 μήνες.
Η οικογένεια επικαλέσθηκε στη συνέχεια " το δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής" καθώς και τα εγγεγραμμένα στα σχολεία ανήλικα παιδιά της. Το αίτημα απορρίφθηκε εκ νέου και έκαναν έφεση που επίσης απορρίφθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο.
Η οικογένεια είχε μια τελευταία ενόψει του 2014—όταν έκλειναν πέντε χρόνια διαμονής της στο γαλλικό έδαφος. Χάρη σε μια εγκύκλιο (Νοέμβριο 2012) του υπουργού εσωτερικών Μανουέλ Βαλς θα είχαν δικαίωμα για μια "κατ' εξαίρεση αποδοχή διαμονής" λόγω της πενταετίας και της εγγραφής τουλάχιστον για τριετία, των παιδιών στο σχολείο.
