Οι απαισιόδοξες προβλέψεις που εκτιμούν ότι ο πλανήτης σε λίγο δε θα επαρκεί για να θρέψει την ανθρωπότητα, που θα μετρά 11 δισ. μέλη το 2050, έχουν μπει σε διαδικασία δραστικής επαναξιολόγησης.
Η αλλαγή αυτή λαμβάνει χώρα τη στιγμή που σε πάνω από 80 χώρες, μεταξύ αυτών κάθε χώρα της δυτικής Ευρώπης, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Πολωνία και ο Καναδάς, οι θάνατοι είναι πολύ περισσότεροι από τις γεννήσεις. “Οι πληθυσμιακές προβλέψεις μπορεί να λαμβάνουν υπ’ όψη τους χαμηλότερα μελλοντικά επίπεδα γονιμότητας, ωστόσο ο πληθυσμός της Γης δε θα είναι με τίποτα 9,5 δισ. το 2050, δεδομένης και της διαρκούς μείωσης της γονιμότητας και στις φτωχότερες χώρες”.
Όταν κανείς σκέφτεται τα μειονεκτήματα ενός κόσμου με υπερβολικά μεγάλο πληθυσμό, οφείλει να σκεφτεί και τα πλεονεκτήματα, σύμφωνα με τον βραβευμένο με Νομπέλ καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγο Γκάρι Μπέκερ. “Μεταξύ των πλεονεκτημάτων θα είναι και ο μεγάλος αριθμός των νέων που θα είναι πιθανότερο να καινοτομήσουν, εφευρίσκοντας για παράδειγμα αποτελεσματικότερους τρόπους καλλιέργειας φαγώσιμων, και θα μπορούν να πληρώνουν τις παροχές υγείας των γηραιότερων. Ένας μεγαλύτερος πληθυσμός οδηγεί σε αύξηση τη ζήτηση για νέα φάρμακα, λογισμικά, κοινωνική δικτύωση και άλλες καινοτομίες που βελτιώνουν τη γενικότερη κατάσταση στον κόσμο”.
