Το πρώτο δείγμα κακοποίησης παιδιών στην αρχαιότητα ανακαλύφθηκε σε κοιμητήριο της Όασης Ντάχλα στην Αίγυπτο. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην περιοχή ένα σκελετό παιδιού που χρονολογείται 2.000 περίπου χρόνια πριν και αποτελεί την πρώτη απόδειξη παιδικής κακοποίησης τόσο στη ρωμαιο-χριστιανική περίοδο, αλλά και το πρώτο περιστατικό στην αρχαία Αίγυπτο γενικά.
Συγκεκριμένα, το νεκροταφείο Kellis 2 νοτιοδυτικά του Κάιρο, αντιπροσωπεύει τα ταφικά έθιμα των πρώτων χριστιανών. Αρχικά, όταν οι ερευνητές εντόπισαν τον εν λόγω σκελετό, στον οποίο έδωσαν το όνομα "Ταφή 519", τίποτα δε φαινόταν παράξενο. Σε περαιτέρω όμως, έρευνα διαπίστωσαν εμφανή κατάγματα που παρέπεμπαν σε έντονο ξυλοδαρμό.
Μετά από πληθώρα εξετάσεων (ακτίνες Χ, ιστολογία, ισοτοπικές αναλύσεις), βρήκαν πολλαπλά κατάγματα σε διαφορετικά μέρη του σώματος, όπως για παράδειγμα τη λεκάνη, το αντιβράχιο, τα πλευρά και την πλάτη. Παρόλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένο κάταγμα που να υποδηλώνει κακοποίηση, το πρότυπο του τραύματος δείχνει το αντίθετο. Επιπλέον, οι τραυματισμοί βρίσκονταν σε διαφορετικά στάδια ίασης, πράγμα που σηματοδοτεί επαναλαμβανόμενο τραυματισμό από πρόθεση με άσκηση μεγάλης δύναμης.
Τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αρχαιολόγοι, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποιος άρπαξε το παιδί από τα μπράτσα και το ταρακούνησε βίαια, ενώ άλλα κατάγματα πιθανολογείται ότι προκλήθηκαν από άμεσα χτυπήματα. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σίγουροι για την ακριβή αιτία του θανάτου του.
Σημαντικό είναι ότι από τα 158 ανήλικα που έχουν βρεθεί στο νεκροταφείο Kellis 2, η περίπτωση του 159 είναι η μοναδική ένδειξη επανειλημμένου τραυματισμού από πρόθεση που θυμίζει κακοποίηση. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί και στο συμπέρασμα ότι η πρακτική αυτή δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο στη γύρω κοινότητα, ενώ η μοναδικότητα του γεγονότος συμβάλλει στην πεποίθηση ότι τα παιδιά έχαιραν μεγάλης εκτίμησης στην αρχαία αιγυπτιακή κοινωνία.
