Η πίστη μας στο κατά πόσο κανείς μπορεί να είναι «απόλυτα κακός» επηρεάζει τη στάση μας απέναντι στην επιβολή της θανατικής ποινής, υποστηρίζουν ερευνητές από τις ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κάνσας αναφέρουν, ότι όσοι υιοθετούν την άποψη αυτή είναι πιο πιθανό να υποστηρίζουν την επιβολή θανατικής ποινής και ισόβιας κάθειρξης στους εγκληματίες. Ισχυρίζονται ακόμη, ότι αυτό μπορεί ακόμη να εξηγήσει πώς ένα δικαστήριο ενόρκων ή ένας δικαστής επιβάλλει τις ποινές για εγκλήματα, όπως αυτά που διέπραξαν οι βομβιστές του μαραθώνιου της Βοστώνης το 2013.
«Διαπιστώσαμε, ότι καθώς οι απόψεις των ανθρώπων για το απόλυτο κακό αυξάνονταν, ήταν πιο πιθανό να υποστηρίζεται η επιβολή ποινών όπως η ισόβια κάθειρξη χωρίς δικαίωμα έφεσης, ακόμη και η θανατική ποινή» εξήγησε ο ερευνητής DonaldSaucier από το πανεπιστήμιο του Κάνσας, ο οποίος –σε συνεργασία με τον RussellWebster από το πανεπιστήμιο St. Mary'sCollege στο Μέριλαντ-μελέτησε κατά πόσο οι πεποιθήσεις στο απόλυτο κακό επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτούς που έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, στην έρευνα συμμετείχαν περίπου 200 εθελοντές, στους οποίους δόθηκε η περίληψη μιας υπόθεσης με το δολοφόνο να έχει ομολογήσει το έγκλημά του.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ρώτησαν τους συμμετέχοντες για τη θέση τους απέναντι σε διαφορετικούς τύπους ποινών, όπως ο χρόνος φυλάκισης σε συνδυασμό με κοινωφελή εργασία ή αναστολή και η επιβολή ποινής φυλάκισης χωρίς δικαίωμα αναστολής ή άλλες επιλογές.
«Βρήκαμε ότι αυτό συνέβαινε, όταν οι συμμετέχοντες θεωρούσαν το δολοφόνο ως δαίμονα και πίστευαν ότι έπρεπε να υπάρξουν κάποια είδους αντίποινα για τη διάπραξη της δολοφονίας» πρόσθεσε ο ίδιος.
Οι ερευνητές άλλαξαν στη συνέχεια τα χαρακτηριστικά των δραστών, έτσι ώστε να ταιριάζουν με τα στερεότυπα για το «κακό» -όπως για παράδειγμα ο δολοφόνος να ενδιαφέρεται για το μυστικισμό και αποκρυφισμό, να ενοχλεί τα παιδιά της γειτονιάς ή να φορά μόνο μαύρα- αλλά και προς την αντίθετη κατεύθυνση, με το δολοφόνο να παρουσιάζεται σχετικά ήσυχος, να έχει οικογένεια και να του αρέσει το κάμπινγκ στη Φύση.
«Οι συμμετέχοντες πρότειναν μεγαλύτερες ποινές για τους δολοφόνους με το ‘στερεοτυπικό προφίλ του κακού’ σε σχέση με τη δεύτερη περίπτωση» είπε ο Saucier και συνέχισε: «Αν όμως πίστευαν στο απόλυτο κακό, τα χαρακτηριστικά του δολοφόνου δεν επηρέαζαν τη στάση τους και ήταν πιο πιθανό να υποστηρίζουν την επιβολή της θανατικής ποινής ή της ισόβιας κάθειρξης».
Αυτή η πεποίθησηεξηγείπώςοιαπόψεις των άλλωνσχηματίζονταικατά τη διάρκειακοινωνικών αλληλεπιδράσεωνκαι πώςτο να πιστεύει κανείςαν έναάτομο είναι«καλό» ή «κακό» στον πυρήνατου διαμορφώνειτις αλληλεπιδράσεις αυτές. Επιπλέον, μπορεί να εξηγήσει πώς ένα δικαστήριο μπορεί να οδηγηθεί στην επιβολή μιας ποινής για ένα έγκλημα, σημειώνει το δημοσίευμα.
Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Personality and Individual Differences.
