Όλοι ξέρουμε ότι στα γενέθλιά μας θα μας περιμένει μία λαχταριστή τούρτα, πάνω στην οποία θα στέκονται αναμμένα κεράκια, τόσα όσα τα χρόνια που αφήνουμε πίσω μας (ή, έστω, ένα κεράκι-ερωτηματικό για τους πιο μυστικοπαθείς...), και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σβήσουμε με ένα φύσημα τα κεράκια μας – συνήθως, αφού έχουμε πρώτα κάνει από μέσα μας μία ευχή.
Γιατί, αλήθεια, σβήνουμε κεράκια στα γενέθλιά μας;
Σύμφωνα με το mentalfloss.com, υπάρχουν αρκετές θεωρίες για το πώς προέκυψε αυτή η συνήθεια.
Κάποιοι πιστεύουν πως η παράδοση αυτή ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα, όταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι πήγαιναν γλυκίσματα στολισμένα με αναμμένα κεριά στο ναό της Αρτέμιδος, θεάς του κυνηγιού. Τα κεριά άναβαν για να κάνουν το γλύκισμα να μοιάζει να φεγγοβολάει, σαν το φεγγάρι, που ήταν ένα σύμβολο που συνδεόταν με τη θεά Άρτεμη.
Εξάλλου, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί πίστευαν πως ο καπνός μετέφερε τις προσευχές τους στους ουρανούς, και πιθανόν η σημερινή συνήθεια να κάνουμε μία ευχή πριν σβήσουμε τα κεράκια να προέρχεται από αυτήν τη δοξασία.
Μία άλλη θεωρία είναι ότι η παράδοση ξεκίνησε από τους Γερμανούς. Το 1746, ο κόμης Λούντβιχ φον Ζίνζιντορφ γιόρτασε τα γενέθλιά του με μία μεγαλεπήβολη τελετή, και φυσικά ένα γλύκισμα με κεριά, το οποίο σύμφωνα με μαρτυρίες που υπάρχουν καταγεγραμμένες ήταν τόσο μεγάλο όσο χωρούσε ο φούρνος όπου ψήθηκε, ενώ είχε τόσες τρύπες όσες και τα χρόνια του κόμη, οι οποίες “γέμισαν” με κεριά, συν ένα ακόμα κερί στη μέση.
Μάλιστα, οι Γερμανοί γιόρταζαν με παρόμοιο τρόπο και κατά το Kinderfest (γιορτή των παιδιών), όταν δηλαδή είχαν γενέθλια τα παιδιά, με ένα γλύκισμα το οποίο έφερε μόνο ένα κερί στο κέντρο του, συμβολίζοντας το “φως της ζωής”.
