Οι μαύρες τρύπες του σύμπαντος μπορεί να είναι μικροκαμωμένες, με μάζα μόνο περίπου 10 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας - ή τερατώδης, με μάζα ισοδύναμη έως 10 δισεκατομμύρια ήλιους.
Μήπως όμως οι μαύρες τρύπες βγαίνουν επίσης και σε μέγεθος... medium, με μάζα 100 έως 1.000 φορές τη μάζα του Ήλιου;
Αυτό προσπαθεί να εντοπίσει το πυρηνικό φασματοσκοπικό μικροσκόπιο Array της NASA, ή NuSTAR, το οποίο εστιάζει και φωτογραφίζει μαύρες τρύπες και συγκρίνει μεγέθη.
"Το πως ακριβώς δημιουργούνται οι μεσαίες μαύρες τρύπες είναι ένα ανοιχτό θέμα" δήλωσε ο Dominic Walton του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Πασαντένα, της Καλιφόρνια. " Μερικές θεωρίες αναφέρουν ότι θα μπορούσαν να σχηματιστούν μέσα από επαναλαμβανόμενες συγχωνεύσεις πυκνών συστάδων αστεριών αλλά υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτηματικά" είπε ο επιστήμονας.
Οι μεγαλύτερες μαύρες τρύπες , που αναφέρονται ως υπερμεγέθεις , κυριαρχούν στο κέντρο των γαλαξιών ενώ μικρές μαύρες τρύπες υπάρχουν διάσπαρτες στο γαλαξιακό τοπίο και δημιουργούνται από τον θάνατο αστεριών μεγαλύτερων από τον ήλιο μας.
Αποδεικτικά στοιχεία για μεσαίου μεγέθους μαύρες τρύπες που βρίσκονται κάπου μεταξύ αυτών των δύο άκρων, μπορεί να προέρχονται από αντικείμενα που ονομάζονται υπέρλαμπρες πηγές ακτίνων Χ , ή ULXs .
Αυτά είναι ζεύγη των αντικειμένων στα οποία μια μαύρη τρύπα τρέφεται συνεχώς από ένα κανονικό αστέρι . Η διαδικασία τροφοδοσίας είναι κάπως παρόμοια με ό, τι συμβαίνει γύρω από τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες , αλλά δεν είναι τόσο μεγάλη και ακατάστατη. Επιπλέον, οι ULXs βρίσκονται διάσπαρτα σε γαλαξίες, όχι στους πυρήνες.
Πλέον είναι ανοικτό το ερώτημα για το εάν όντως υπάρχουν τέτοιες μαύρες τρύπες, αλλά επίσης και το τι είναι αυτό που προκαλεί την πολύ έντονη ακτινοβολία στα συστήματα αυτά, εάν δεν είναι η μεγάλη μάζα της μαύρης τρύπας. Οι ερευνητές πρότειναν έναν μηχανισμό στον οποίο ο ηλιακός άνεμος του άστρου τροφοδοτεί τη μαύρη τρύπα με περισσότερα σωματίδια από αυτά που έλκει μόνη της, χωρίς όμως να περιγράψουν λεπτομερώς την ιδέα.
