Τα μουσεία ανά τον κόσμο φιλοξενούν «κομμάτια» ανεκτίμητης αξίας της παγκόσμιας ιστορίας, σε ό,τι αφορά διάφορους τομείς τέχνης και μη.
Οι συλλογές που εκτίθενται σε αυτά αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για το κοινό που τις επισκέπεται, ενώ ο τρόπος παρουσίασής τους αποτελεί κι αυτός από μόνος του μια μορφή... τέχνης!
Στις αίθουσες όμως που δεν επιτρέπεται η είσοδος του κοινού, οι ειδικοί φροντιστές, ιστορικοί, συντηρητές έργων τέχνης κ.ά. εργάζονται μανιωδώς και με μεγάλη προσοχή για να παρουσιάζουν σε αυτό κάθε φορά κάτι καινούριο, ή με διαφορετικό τρόπο.
Αναπόφευκτα, κάποιες φορές ορισμένα αντικείμενα «εξαφανίζονται» για λίγο καιρό ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, γράφει ο A. R. Williams στο National Geographic.
Δείτε παρακάτω μερικά από τα μουσειακά εκθέματα στον κόσμο, που είτε κατηγοριοποιήθηκαν με λάθο τρόπο, είτε αποθηκεύτηκαν στο λάθος μέρος ή απλά είχαν... κάτι ιδιαίτερο από μόνα τους.
1. Η καρφίτσα που περίμενε να ανακαλυφθεί
Το Βρετανικό Μουσείο απόκτησε το 1891 ένα περίεργο αντικείμενο, μαζί με άλλα που είχαν ανασκαφεί από έναν τάφο Βίκινγκ στη Νορβηγία.
Η άμορφη αυτή μάζα, ίσως τα απομεινάρια από ένα ξύλινο κουτί, περίμενε... υπομονετικά στην αποθήκη του μουσείου, μέχρι που πρόσφατα ένας φροντιστής εντόπισε κάτι να γυαλίζει μέσα από αυτήν.
Οι ακτίνες χ έκαναν μια συγκλονιστική αποκάλυψη: μέσα στη μάζα αυτή υπήρχε μια, επιχρυσωμένη κέλτικη καρφίτσα, που είχε κατασκευαστεί στην Ιρλανδία ή τη Σκωτία τον 8ο ή 9ο αιώνα.
Οι Βίκινγκς πρέπει να πήραν ως λάφυρο την καρφίτσα κατά τη διάρκεια κάποιας επιδρομής, και στη συνέχεια την έθαψαν μαζί με τη γυναίκα στην οποία κατέληξε.
Από τις 27 Μαρτίου εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.
2. Το κολιέ από την Αμερική που καταχωρήθηκε στον... Ειρηνικό
Οι Meriwether Lewis και William Clark πήραν ένα κολιέ από ιθαγενείς της Αμερικής φτιαγμένο από νύχια αρκούδας κατά τη διάρκεια της αποστολής τους στις δυτικές πολιτείες των –σημερινών- ΗΠΑ το 1804-06. Το χειροτέχνημα αυτό καταλογοποιήθηκε το 1889 στο μουσείο Peale της Φιλαδέλφεια.
Έχοντας αλλάξει αρκετά χέρια στο πέρασμα των χρόνων, το κολιέ κατέληξε στο μουσείο Peabody του πανεπιστήμιου Χάρβαρντ, όπου κάποιος του έβαλε λάθος ετικέτα.
Δύο βοηθοί το βρήκαν κατά τη διάρκεια μιας απογραφής το Δεκέμβριο του 2003 ανάμεσα σε αντικείμενα από τα νησιά του νότιου Ειρηνικού.
3. Το κέρατο που ξεχάστηκε σε μια αποθήκη
Κατά τη διάρκεια του 1830-40 ένας ιερέας σε ένα χωριό της Γαλλίας εντόπισε ένα κέρατο τάρανδου ηλικίας 14.000 ετών, επάνω στο οποίο είχε χαραχτεί η εικόνα ενός αλόγου.
Πιθανόν το πρώτο κομμάτι προϊστορικής τέχνης που είχε ανακαλυφθεί ποτέ, το κέρατο αποκτήθηκε από το Βρετανικό Μουσείο το 1848 και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, όταν ιδρύθηκε το 1881.
Εκεί, κάποιος το τοποθέτησε κατά λάθος σε μια αποθήκη, όπου ανακαλύφθηκε ξανά το 1989. Έμεινε όμως για ακόμη μια δεκαετία στα... αζήτητα, και τελικά το 2013 μια ομάδα ειδικών του έδωσε την αξία που του άρμοζε, δημοσιεύοντας μια μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό Antiquity.
4. ‘H’ όπως... Hitchcock
Το 1989 το Αρχείο Κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας απόκτησε μια συλλογή από παλιές ταινίες από τις ΗΠΑ.
Πάνω από 20 χρόνια μετά ένας Αμερικανός, ειδικός στον κινηματογράφο, αποφάσισε να την ελέγξει και μέσα σε αυτήν ανακάλυψε την πρώτη μισή ώρα της ταινίας «TheWhiteShadow», μια βωβή ταινία του 1923 του Alfred Hitchcock που είχε χαθεί από καιρό. Ο σκηνοθέτης την έκανε στην αρχή της καριέρας του, προτού γίνει διάσημος στο Χόλιγουντ.
5. Το απολίθωμα που επανεξετάστηκε
Το 1950 σε ένα ράντσο στο Κάνσας, που ανήκε στον Otto Eulert, ήρθαν στο φως τα απολιθώματα ενός εξαφανισμένου θαλάσσιου ερπετού. Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι ανήκαν σε ένα πλάσμα, η επιστημονική ονομασία του οποίου ήταν Brachaucheniuslucasi.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Sternberg στο Hays του Κάνσας το εξέθεσε στη συλλογή του, ενώ το κρανίο του παρέμεινε σε γύψο, με αποτέλεσμα να μοιάζει ότι ήταν ακόμη μέσα σε μια πέτρα, αναφέρει το δημοσίευμα.
Παρέμεινε εκεί για πάνω από μισό αιώνα, ενώ οι ειδικοί το χαρακτήριζαν ένα από τα καλύτερα δείγματα του είδους.
Την περασμένη χρονιά ένας παλαιοντολόγος από ένα άλλο μουσείο ανέφερε, ότι η «ταυτότητά» του έμοιαζε «περίεργη» και έπεισε το μουσείο να το επανεξετάσει.
Όταν αφαιρέθηκε ο γύψος από το κρανίο, οι ειδικοί συνειδητοποίησαν ότι το απολίθωμα ανήκε σε ένα άλλο θαλάσσιο πλάσμα, το οποίο είχε ζήσει 91 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Βασιζόμενοι στο γιγαντιαίο κρανίο και τα κοφτερά του δόντια, οι επιστήμονες το ονόμασαν Megacephalosauruseulerti.
6. Το αριστουργηματικό πορτρέτο του ποιητή της... σύφιλης
Το 1924 η εθνική πινακοθήκη του Λονδίνου απέκτησε ένα πορτρέτο που χρονολογούνταν από τον 16ο αιώνα, του φημισμένου Ιταλού ποιητή Girolamo Fracastoro. Ο ίδιος ήταν διάσημος γιατί σε ένα ποίημά του είχε αναφερθεί στη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια, που είχε σκορπίσει τον τρόμο στους συμπατριώτες του, τη σύφιλη.
Το πορτρέτο καταστράφηκε, το σκούρυναν με βερνίκι και παρέμεινε ανυπόγραφο, με αποτέλεσμα το προσωπικό του μουσείου να το τοποθετήσει σε μια υπόγεια αποθήκη της γκαλερί.
Όταν οι συντηρητές το καθάρισαν αποκαλύφθηκε ένα μοναδικό αριστούργημα. Μετά από προσεκτική μελέτη, οι ειδικοί του μουσείου ανακοίνωσαν ότι ο καλλιτέχνης αυτού του έργου πρέπει να ήταν ο διάσημος ζωγράφος της Βενετίας, Τιτσιάνο.
7. Διάσημα λόγια
Η ακουστική εγγραφή μιας μακράς ομιλίας που είχε βγάλει ο Martin Luther King, Jr. ήρθε στο φως πριν από ένα χρόνο στο Κρατικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, στο Albany.
Ο King είχε δώσει το λόγο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1965, ένα χρόνο πριν από τη διάσημη ομιλία του «I Have a Dream» και έχει διάρκεια 26 λεπτά.
Το Νοέμβριο του 2013 κατά τη διάρκεια του προγράμματος ψηφιοποίησης των χιλιάδων αρχείων της συλλογής του μουσείου, την προσοχή ενός μαθητευόμενου τράβηξε μια ταμπέλα σε ένα κουτί που έγραφε «EP Dinner NYC» και «Rockefeller, Martin Luther King, Sept. 12, '62».
Όταν έβγαλε το καρούλι και το τοποθέτησε στο μηχάνημα... η φωνή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «ζωντάνεψε» και πάλι.
