Το 2017 έφτασαν στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού 146 καταγγελίες, με 24 να αφορούν εργαζόμενους
Η διεθνής, μη κυβερνητική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) ανακοίνωσε σήμερα ότι το 2017 έγιναν 24 καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση από μέλη της, την ώρα που δεν έχει κοπάσει ο σάλος από τις κατηγορίες για βιασμούς και ανάρμοστη συμπεριφορά εκ μέρους των εργαζομένων της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam στην Αϊτή, το Τσαντ και άλλες χώρες.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε η οργάνωση, το 2017 έφτασαν στα κεντρικά γραφεία της 146 καταγγελίες από τις περιοχές όπου δραστηριοποιούνται οι ομάδες της. Οι 40 από αυτές τις καταγγελίες διαπιστώθηκε ότι αφορούσαν περιπτώσεις κακοποίησης ή παρενόχλησης και πιο συγκεκριμένα, οι 24 αφορούσαν περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης με δράστες μέλη τους.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα απασχολούν περισσότερους από 40.000 εργαζομένους σε όλον τον κόσμο.
Από τις 146 καταγγελίες, πολλές αφορούσαν «κατάχρηση εξουσίας, διακρίσεις, παρενόχληση και άλλες μορφές ανάρμοστης συμπεριφοράς», συνεχίζει η ανακοίνωση. Η οργάνωση διευκρινίζει ότι στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις εκείνες που αντιμετωπίστηκαν απευθείας από τις ομάδες της επί του πεδίου και δεν καταγγέλθηκαν στα κεντρικά της.
Σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο, μόνο δύο από τις καταγγελίες αφορούσαν σεξουαλική παρενόχληση από ένα μέλος των MSF σε βάρος μη μελών των MSF (ασθενών ή μελών της τοπικής κοινωνίας). Η οργάνωση προχώρησε στην απόλυση 19 μελών της ενώ οι υπόλοιποι καταγγελόμενοι τιμωρήθηκαν με άλλους τρόπους, όπως με προειδοποιήσεις ή με προσωρινή αργία.
Η οργάνωση τονίζει ότι ανησυχεί για τα εμπόδια που ενδέχεται να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που επιθυμούν να προχωρήσουν σε καταγγελία και υπογραμμίζει ότι εργάζεται για να βελτιώσεις τους "μηχανισμούς" μέσω των οποίων θα μπορεί κάποιος να καταγγείλει συμβάντα. Εκτιμά επίσης ότι τα θύματα μπορεί να μην κάνουν καταγγελία για λόγους παρόμοιους με εκείνους που ισχύουν γενικά στην κοινωνία: επειδή φοβούνται ότι δεν θα τα πιστέψουν, για να μη στιγματιστούν ή για να μην δεχτούν αντίποινα. Αυτό παρατηρείται ακόμη εντονότερα σε περιοχές συγκρούσεων, όπου γενικά δεν υπάρχουν μηχανισμοί προστασίας για τα θύματα και όπου ο πληθυσμός μπορεί να εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εξωτερική βοήθεια.
