Βασικός στόχος είναι να παρέχεται η δέουσα ικανοποίηση στους ασθενείς
Συχνά αρκεί μια καθαρή εξήγηση και μία συγγνώμη εκ μέρους του νοσοκομείου ή του γιατρού για το τι πήγε στραβά με κάποιον ασθενή και σίγουρα μια τέτοια συμπεριφορά κοστίζει λιγότερο, καθώς αποτρέπει μια μήνυση. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας πρωτότυπης αμερικανικής μελέτης, η οποία κατέγραψε και συνέκρινε τις αντιδράσεις των νοσοκομείων σε περιπτώσεις ιατρικού λάθους ή αναποδιάς.
Οι ερευνητές από διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια και νοσοκομεία (Στάνφορντ, Χάρβαρντ, Ταφτς, Beth Israel Deaconess κ.α.), με επικεφαλής την καθηγήτρια Μισέλ Μέλο του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα υγείας «Health Affairs», ανέλυσαν σχεδόν 1.000 νοσοκομειακά περιστατικά που πήγαν «στραβά» για κάποιο λόγο σε έξι νοσοκομεία. Ορισμένες φορές αυτό συνέβη εξαιτίας κάποιου λάθους, άλλες (π.χ. ο ασθενής μπορεί να κόλλησε μια λοίμωξη από βακτήριο στο νοσοκομείο).
Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη μεταξύ των νοσοκομείων και του ιατρικού προσωπικού τους ότι η παραδοχή του ιατρικού λάθους θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για μηνύσεις από τους ασθενείς ή τους συγγενείς τους και για ατέρμονες δίκες, η μελέτη δείχνει ότι μάλλον το αντίθετο ισχύει. Στην πραγματικότητα, όταν με δική τους πρωτοβουλία το νοσοκομείο και οι γιατροί εξήγησαν με ειλικρίνεια το λάθος τους και ζήτησαν συγγνώμη γι' αυτό, μόνο στο 5% των περιστατικών (ένα στα 20) τα πράγματα ακολούθησαν τη δικαστική οδό, ακόμη και όταν επρόκειτο για θανατηφόρο λάθος.
Και όταν όντως υπήρξε κάποια αποζημίωση μετά από δικαστική απόφαση ή εξωδικαστική διευθέτηση, η μέση δαπάνη ανά περιστατικό ήταν γύρω στα 75.000 δολάρια, πολύ μικρότερη από αυτήν (225.000 δολάρια κατά μέσο όρο) στις περιπτώσεις που δεν είχε δοθεί καμία εξήγηση ή συγγνώμη και εξ αρχής είχαν μπλεχτεί οι δικηγόροι.
Στις ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες χώρες, τόσο τα νοσοκομεία όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες αναζητούν νέους τρόπους για να διευθετήσουν τέτοιες διαφορές, ώστε να μην καταλήγουν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Μεταξύ άλλων, τα νοσοκομεία μπορεί να απαλλάξουν τον ασθενή από κάθε ιατρικό έξοδο, να του δώσουν κουπόνια τροφής ή δώρων ή -σε σοβαρότερες περιπτώσεις- να προσφέρουν αποζημίωση. Ο βασικός στόχος είναι να παρέχεται η δέουσα ικανοποίηση στους ασθενείς και στους συγγενείς τους, έτσι ώστε να μη φθάνουν στο σημείο να στρέφονται δικαστικά κατά των γιατρών ή του νοσοκομείου.
Όπως δείχνει και η νέα μελέτη, η πολιτική της ειλικρίνειας και της συγγνώμης -κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ευρύτερη ιατρική και νοσοκομειακή κουλτούρα παγκοσμίως- σε συνδυασμό με μια λογική εξωδικαστική αποζημίωση, είναι κάτι που συμβαίνει όλο και συχνότερα. Σύμφωνα με τη Μέλο, η πολιτική αυτή όχι μόνο ικανοποιεί περισσότερο τους άτυχους ασθενείς (βοηθώντας να «ξεφουσκώσει» ταχύτερα ο θυμός τους για το λάθος), αλλά επίσης οδηγεί σε βελτιώσεις εκ μέρους των νοσοκομείων για την ασφάλεια των ασθενών τους.
