Οι μαθητές τα έχασαν όταν είδαν τον καθηγητή τους, Κου Γιανγκ Χόι, να φέρνει στην τάξη οστά βοδιού. Τα είχε αγοράσει σε μία τοπική αγορά για 20 γιουάν (3 δολάρια ΗΠΑ) και αφού αφαίρεσε τη σάρκα με ένα μαχαίρι, τα έβρασε τέσσερις ημέρες για να φύγει εντελώς το λίπος και στη συνέχεια, τα άφησε να «στεγνώσουν» για άλλες πέντε μέρες.
Πάνω από 3.000 χρόνια πριν οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν την ίδια μέθοδο καθαρισμού των οστών ώστε να χαράζουν στη συνέχεια επιγραφές επάνω σε αυτά.
Ο 55χρονος Κου Γιουνγκ Χόι από τη Νότια Κορέα διδάσκει οστεομαντεία στο Πανεπιστήμιο της πόλης Χενάν στην κεντρική Κίνα.
Τα οστά αυτά προέρχονταν από βόδι ή χελώνα και χρησιμοποιούνταν στην μαντεία στη διάρκεια της δυναστείας Σάνγκ (1600-1046 π.Χ.). Επάνω τους έχει καταγραφεί ο παλαιότερος κορμός της αρχαίας κινεζικής γραφής και περιέχουν σημαντικές ιστορικές πληροφορίες για τη δυναστεία Σανγκ.
Μεταξύ των 4.500 χαρακτήρων που βρέθηκαν στα οστά για την μαντική μέχρι στιγμής έχουν μεταφραστεί μόνο 1.500 χαρακτήρες. Ο Κου μπορεί να διαβάσει και να γράψει 1.000 από αυτούς.
« Δείχνοντας στους μαθητές πραγματικά οστά τους είναι εύκολο να καταλάβουν το θαυμάσιο επίτευγμα των προγόνων τους στη δημιουργία της πρώιμης μορφής κινεζικών χαρακτήρων» λέει Κου, στο πρακτορείο Xinhua.
Πριν πάει στο Πανεπιστήμιο της Χενάν τον Νοέμβριο του 2015, ο Kου δίδασκε την αρχαία τέχνη της οστεομαντείας στο πανεπιστήμιο Ανγιάνγκ, αρχαία πρωτεύουσα της ύστερης δυναστείας Σανγκ, ενώ στο χωριό Σιαοτούν στην Ανγκιάνγκ ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά τα οστά αυτά.
Στην Ανγιάνγκ ο Κου είχε την ευκαιρία να αγγίξει και να εξετάσει 200 οστά που χρησιμοποιούνταν στη μαντική, ενώ προηγουμένως είχε διαβάσει πάνω από 70.000 αντίγραφα για να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του σχετικά με τη σχέση μεταξύ της οστεομαντείας και της λατρείας στο θείο την εποχή της δυναστείας Σανγκ.
Η εμφάνιση του Κου, με ένα ελαφρύ μπλουζάκι, τζιν και αθλητικά παπούτσια, προκαλεί αναταραχή στην παραδοσιακά συντηρητική τάξη αρχαιολογίας ενώ τα Μανδαρίνικά του έχουν μία παράξενη κορεατική προφορά.
«Αμφέβαλα εάν θα μας μάθαινε κάτι» λέει ο 23χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής Τζου Πενκγιού. «Ασφαλώς, αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος».
Η πορεία του Κου προς την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία δεν ήταν εύκολη. Ακόμα και στην Κίνα η μελέτη της οστεομαντείας θεωρείται « χαμένη γνώση» την οποία ελάχιστοι Κινέζοι είναι πρόθυμοι να μάθουν, αναφέρει το ΑΠΕ.
«Οντας ξένος, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν η γλώσσα» λέει ο Γουάνγκ Γιουσίν, διάσημος μελετητής της οστεομαντείας. Ο Κου ήταν ο τελευταίος διδακτορικός φοιτητής που εκπαίδευσε πριν συνταξιοδοτηθεί.
«Στην αρχή πρέπει να μεταφράσει τα απροσδιόριστα κείμενα της οστεομαντείας από τα αρχαία στα σύγχρονα κινεζικά και στη συνέχεια στα κορεατικά, ώστε να τα σκεφθεί και να τα γράψει τέλος στα κινεζικά» εξηγεί ο Γουάνγκ.
« Αυτό που τον βοήθησε να ξεπεράσει τις αδιανότητες δυσκολίες και να εκπληρώσει το όνειρό του είναι η αγνή αγάπη του για την κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα» προσθέτει ο Γουάνγκ.
Το 1997 ο 35χρονος τότε Κου πουλά το διαμέρισμα του και το αυτοκίνητο του στη Σεούλ και με 200.000 γιουάν ως κεφάλαιο εκκίνησης, φεύγει για την Κίνα με την γυναίκα του και τις δύο μικρές του κόρες.
«Ο πατέρας μου είχε στην Κορέα μία παραδοσιακή ιατρική κλινική και απ΄αυτόν έμαθα το «Βιβλίο των Αλλαγών» και τον «Εσωτερικό Κανόνα του Κίτρινου Αυτοκράτορα» τις δύο μεγάλες θεωρητικές αρχές της κινεζικής ιατρικής» λέει ο Κου. «Αυτή είναι η ρίζα της αγάπης μου για τον κινεζικό παραδοσιακό πολιτισμό».
Ο Κου σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην πατρίδα του και στη συνέχεια υπηρέτησε στο στρατό τεσσεράμισι χρόνια, πριν αρχίσει να δουλεύει σε μία εταιρία λογισμικού η οποία κατασκεύαζε συστήματα συναλλαγών για τις τράπεζες.
«Αν και ο μισθός μου ήταν αξιοπρεπής δεν ήταν αυτό που ήθελα» λέει Κου.
Τα πρώτα τρία χρόνια στην Κίνα σπούδασε αρχαία και σύγχρονα Κινεζικά, Ιστορία και Βελονισμό σε πέντε πανεπιστήμια στο Τιαντζίν και το Πεκίνο και το 2003 πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα CASS στην αρχαία κινεζική ιστορία.
Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών του ο Κου ερωτεύθηκε την τέχνη της οστεομαντείας με αποτέλεσμα να πάρει διδακτορικό το 2007 πάνω στο θέμα αυτό.
Εξηγεί όμως οτι χωρίς την υποστήριξη του πατέρα του δεν θα είχε τελειώσει ποτέ τις σπουδές του καθώς χρειαζόταν 150.000 γιουάν ετησίως για να ζει και να σπουδάζει στο Πεκίνο.
«Κάποτε, όπως λέει, εξαιτίας των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετώπιζα τόσο στις σπουδές, όσο και στα οικονομικά, σκέφθηκα να τα παρατήσω».
«Δεν ήθελα όμως, εξηγεί, να απογοητεύσω ούτε τον μέντορά μου, τον κ. Γουάνγκ, ούτε τον πατέρα μου».
Μετά από σπουδές δέκα χρόνων στην Κίνα ο Κου επέστρεψε στη Σεούλ, αλλά ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε καλή δουλειά γι 'αυτόν. Εργάστηκε δύο χρόνια ως μεταφραστής σε κυβερνητική υπηρεσία προτού τον προσκαλέσει το πανεπιστήμιο της Ανγιάνγκ ως διδακτορικό ταλέντο, μετά από συστάσεις του μέντορά του κ.Γιάνγκ.
Το 2013 ο Κου δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο του σχετικά με την οστεομαντεία. Δύο χρόνια αργότερα προσελήφθη από το Πανεπιστήμιο της Χενάν ως Yellow River Scholar, μία θέση για κορυφαίους μελετητές.
Ο Κορεάτης είναι πλέον απασχολημένος με την προετοιμασία του δεύτερου βιβλίου του «120 Χρόνια Μελέτης της Οστεομαντείας στην Κίνα» το οποίο συν-γράφει με τον καθηγητή του. Για τη συγγραφή του βιβλίου, το οποίο θα δημοσιευθεί φέτος, μελέτησε κάθε βιβλίο σχετικό με την οστεομαντεία από την δεκαετία του 1930.
Ο Κου πιστεύει ότι η Κίνα είναι η ρίζα των μελετών για την οστεομαντεία και η μόνη χώρα στην οποία μπορεί εκείνος να εφαρμόσει όλα όσα έχει μάθει.
«Όσο με χρειάζονται στο Πανεπιστήμιο, θα μείνω στην Κίνα όσο μπορώ» λέει ο Κου.
