Η αναφορές της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας στα απομνημονεύματά της κάθε άλλο παρά κολακευτικά είναι για τον Αμερικανό πρόεδρο
Νέες συζητήσεις έχουν «ανάψει» τα απομνημονεύματα της Άνγκελα Μέρκελ, που κυκλοφορούν την ερχόμενη Τρίτη, για τις εξελίξεις σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία μετά την επανεκλογή στην προεδρία των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο η επί 16 χρόνια καγκελάριος της Γερμανίας δεν έχει και τα καλύτερα να αναφέρει.
Με τον Ντόναλντ Τραμπ είχε μια συγκρουσιακή σχέση η Μέρκελ από την πρώτη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο το 2017 και στο βιβλίο της η πρώην καγκελάριος είναι καταπέλτης για τον Αμερικανό πρόεδρο. Όπως αναφέρει, το πρώτο λάθος της ήταν ότι τον αντιμετώπισε σαν να ήταν «εντελώς φυσιολογικός», αλλά γρήγορα κατάλαβε, με ποιον είχε να κάνει. Θυμάται την πρώτη τους συνάντηση το 2017 στο Οβάλ Γραφείο, όπου προσπάθησε να την ταπεινώσει, αρνούμενος να της σφίξει το χέρι μπροστά στις κάμερες.
«Του ψιθύρισα ότι πρέπει να σφίξουμε ξανά τα χέρια», γράφει. «Μόλις οι λέξεις έφυγαν από το στόμα μου, κούνησα το κεφάλι μου στον εαυτό μου. Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω, ότι ο Τραμπ ήξερε ακριβώς τι έκανε… Ήθελε να δώσει στους ανθρώπους κάτι, για να μιλήσουν για τη συμπεριφορά του, ενώ εγώ είχα συμπεριφερθεί σαν να συνομιλούσα με κάποιον απολύτως φυσιολογικό» γράφει. Η Μέρκελ σημειώνει ότι προσέκρουσε σε έναν Αμερικανό πρόεδρο, που αντιδρούσε «παρορμητικά», που δεν άκουγε τα επιχειρήματά της, παρά μόνο για να «τα μετατρέψει σε νέες επικρίσεις». Όπως παρατηρεί «η επίλυση των προβλημάτων δεν φαινόταν να είναι ο αντικειμενικός του σκοπός».
Αναφερόμενη στη σχέση του Τραμπ με τον Πούτιν, αναφέρει ότι «ο Τραμπ ήταν προφανώς γοητευμένος με τον Ρώσο πρόεδρο» και προσθέτει ότι «τα επόμενα χρόνια, είχα την εντύπωση, πως οι ηγέτες με απολυταρχικές και δικτατορικές τάσεις του ασκούσαν μια ορισμένη γοητεία». Συνεχίζοντας τα «πυρά», η Μέρκελ συμπεραίνει ότι ο Τραμπ «κοίταζε τα πάντα σαν τον κατασκευαστή ακινήτων, που ήταν πριν μπει στην πολιτική» και υποστηρίζει: «Για αυτόν, όλες οι χώρες ήταν αντίπαλοι, στους οποίους η επιτυχία του ενός σήμαινε την αποτυχία του άλλου. Δεν πίστευε, ότι η ευημερία θα μπορούσε να αυξηθεί για όλους μέσω της συνεργασίας».
