Όλο και περισσότεροι νεαροί επιστρέφουν στο πατρικό τους γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα
Όλο και περισσότεροι είναι οι άστεγοι στην Ισπανία λόγω της κρίσης των κατοικιών την ώρα που ο τουρισμός ανθεί. Οι ιστορίες των ανθρώπων που έμειναν στον δρόμο προκαλούν συγκίνηση και θλίψη.
Ο Φρανσίσκο Καρίγιο έκλαψε με ανακούφιση καθώς ξάπλωνε στο κρεβάτι στο καινούργιο του διαμέρισμα στη Μαδρίτη, το οποίο του παρείχε φιλανθρωπική οργάνωση, αφού πέρασε τρία χρόνια να κοιμάται στο δωματιάκι ενός θεάτρου.
Ο 62χρονος συνταξιούχος κατάλαβε ότι δεν διαθέτει τα χρήματα για να αντεπεξέλθει στις τιμές των ενοικίων στην πρωτεύουσα της Ισπανίας, όταν μετακόμισε εκεί για να υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο.
«Σήμερα θα κοιμηθώ σαν πουλάκι», δήλωσε.
Ο Καρίγιο είναι ένας από τους ολοένα και περισσότερους Ισπανούς που συνειδητοποιούν ότι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα υψηλά ενοίκια, την ώρα που υπάρχει έλλειψη κοινωνικών κατοικιών και ρυθμίσεις που αποθαρρύνουν τις μακροχρόνιες μισθώσεις.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την άνθηση των βραχυχρόνιων μισθώσεων για τουρίστες μέσω πλατφορμών, ένα γεγονός που έχει προκαλέσει κύμα διαμαρτυριών σε όλη την Ισπανία τις τελευταίες εβδομάδες.
Το ποσοστό των αστέγων αυξήθηκε κατά 24% από το 2012 στους 28.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ενώ, με βάση έκθεση της Τράπεζας της Ισπανίας, περίπου το 45% των ανθρώπων που ζουν σε ενοίκιο κινδυνεύουν με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη.
Ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί σημαντικά στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά η έκταση του προβλήματος στην Ισπανία κρύβεται λόγω του μεγάλου αριθμού των νέων που ζουν με τους γονείς τους.
Περισσότεροι από 6 στους 10 νεαρούς ζουν στο πατρικό τους
Περισσότερο από το 60% των νέων ηλικίας 18 με 34 ετών ζει στο πατρικό του. Εξάλλου από το 2008 ως το 2022 η Ισπανία είχε τον πιο γρήγορα αυξανόμενο αριθμό νέων που ζούσαν με τους γονείς τους μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών. Στη χώρα το ποσοστό των κοινωνικών κατοικιών φτάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των κατοικιών, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9%.
Ο ανταγωνισμός για τα σπίτια που νοικιάζονται είναι έντονος: περίπου 40 άνθρωποι απαντούν σε κάθε αγγελία που αναρτάται στη Μαδρίτη, σύμφωνα με τον ιστότοπο εύρεσης κατοικιών Idealista.
Το τρέχον σχέδιο της κυβέρνησης της Ισπανίας θα προσθέσει 184.000 μονάδες κοινωνικών κατοικιών τα επόμενα χρόνια. Ο Σοσιαλιστής Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ δήλωσε τον Μάιο ότι θα ήθελε το ποσοστό των κοινωνικών κατοικιών στη χώρα να φτάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο μέχρι το τέλος της θητείας του, το 2027. Όμως η Τράπεζα της Ισπανίας εκτιμά ότι για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θα χρειαστούν περίπου 1,5 εκατομμύριο επιπλέον σπίτια.
Η υπουργός Στέγασης Ισαμπέλ Ροντρίγκεθ δήλωσε την Τρίτη 9/7 ότι η κυβέρνηση εργάζεται πάνω σε ένα νέο σχέδιο προκειμένου για να τηρήσει τη δέσμευση του Σάντσεθ.
Καλύπτουν το κενό
Για να καλύψουν το κενό που αφήνει το κράτος φιλανθρωπικές οργανώσεις στρέφονται σε ιδιωτικά κεφάλαια.
Το διαμέρισμα που δόθηκε στον Καρίγια ανήκει στο Techo, ένα ταμείο κοινωνικών επενδύσεων που προσφέρει ενοικιαζόμενα σπίτια σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που βοηθούν άστεγους.
Το Techo διαθέτει περίπου 230 διαμερίσματα και συνεργάζεται με 50 μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες χρεώνουν ενοίκια κατά 30% χαμηλότερα από αυτά της αγοράς.
Άλλη μια φιλανθρωπική οργάνωση, η Hogar Si, ενοικιάζει 400 διαμερίσματα σε άστεγους.
Εξάλλου οι μεγάλες πόλεις, όπως η Μαδρίτη, είναι αντιμέτωπες και με την εσωτερική μετανάστευση, από την ύπαιθρο στα αστικά κέντρα όπου υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για εργασία, σύμφωνα με τον Ντιέγκο Λοθάνο, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της υπηρεσίας στέγασης της ισπανικής πρωτεύουσας.
Στη Μαδρίτη 48.000 άνθρωποι βρίσκονται σε λίστα αναμονής για την παροχή κοινωνικής κατοικίας, επεσήμανε ο ίδιος, και οι αρχές της πόλης εργάζονται για να τριπλασιάσουν τις κοινωνικές κατοικίες ώστε να φτάσουν τις 15.000 ως το 2030. Ωστόσο ο Λοθάνο παραδέχεται ότι ακόμη κι έτσι δεν θα αντιμετωπιστεί η ζήτηση.
Επίσης επέκρινε πρόσφατη νομοθεσία που έχει στόχο να προστατεύει τα δικαιώματα των ενοικιαστών, επιτρέποντας σε ευάλωτους ανθρώπους να παραμένουν στο σπίτι που νοικιάζουν χωρίς να καταβάλουν μίσθωμα για έως και δύο χρόνια, καθώς εκτιμά ότι ωθεί τους ιδιοκτήτες να αποφεύγουν τις μακροχρόνιες μισθώσεις.
Οι ιδιοκτήτες ζητούν εγγυήσεις για την καταβολή του ενοικίου, στις οποίες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οι πιο φτωχοί, σύμφωνα με τρεις ΜΚΟ.
Άλλοι στρέφονται στην πιο επικερδή αγορά της βραχυχρόνιας μίσθωσης, στην οποία δεν ισχύουν οι ίδιοι κανονισμοί. Η παροχή μακροχρόνιων μισθώσεων έχει μειωθεί κατά 15% σε διάστημα ενός χρόνου, ενώ αντίθετα οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, κυρίως για τουρίστες, είχαν αυξηθεί τον Μάρτιο κατά 56% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με το Idealista.
Η 67χρονη συνταξιούχος Κάρμεν Καχαμάρσα έλαβε επιστολή με την οποία της ζητούσαν να αποχωρήσει μέσα σε έναν μηνα από το διαμέρισμα που νοίκιαζε στη Μαδρίτη, αφού το κτίριο όπου ζούσε επί 25 χρόνια πωλήθηκε σε επενδυτικό ταμείο της Αργεντινής, το οποίο το ανακαινίζει για να το νοικιάζει σε τουρίστες.
Η Καχαμάρσα δήλωσε ότι θα φύγει από τη Μαδρίτη. «Είναι μόνο για τουρίστες (…) και οι άνθρωποι που ζούσαν πάντα εδώ, πού θα πάνε;», αναρωτήθηκε.
Η κρίση είναι τόσο μεγάλη που ισπανικές πόλεις προσπαθούν να περιορίσουν τις βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων σε τουρίστες.
Στην Καντίθ η Εύα Οριχουέλα εντάχθηκε σε τοπικό κίνημα για την απαγόρευση των μισθώσεων σε τουρίστες, αφού έγινε έξωση στην 88χρονη μητέρα της Μαρία. Ευτυχώς στην περίπτωσή της μια τοπική ποδοσφαιρική ομάδα αγόρασε το σπίτι της και της επέτρεψε να παραμείνει εκεί με το ίδιο ενοίκιο.
Η Οριχουέλα ανακουφίστηκε, αλλά «υπάρχουν πολλές άλλες Μαρίες», τόνισε.
