«Η πείνα δεν είναι λιγότερο φονική από τους βομβαρδισμούς» τονίζει 50χρονος Παλαιστίνιος συγγραφέας που περιγράφει τη φρίκη του πολέμου
Άνθρωποι τόσο πεινασμένοι που κάνουν διάρρηξη σε αποθήκες των Ηνωμένων Εθνών για να πάρουν ό,τι βρουν, παιδιά που τρομοκρατούνται από τον ήχο των αεροπορικών πληγμάτων, οικογένειες που χρησιμοποιούν θαλασσινό νερό για να πλυθούν, άνδρες που κόβουν δένδρα σε νεκροταφεία, για να τα χρησιμοποιήσουν ως καύσιμη ύλη και να ψήσουν ψωμί.
Τα πρωινά, τις ημέρες που λειτουργούν τα τηλέφωνα, κάνουν κλήσεις σε φίλους και συγγενείς, για να μάθουν εάν επέζησαν από μια ακόμα νύχτα στον δίμηνο πόλεμο στη Γάζα μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς. Ο Ιμπραχίμ, ένας 50χρονος συγγραφέας που δήλωσε ότι δεν θέλει να τραβήξει την προσοχή στο πρόσωπό του δίνοντας το πλήρες του όνομα, είπε ότι η καθημερινή αιματοχυσία, οι αποτροπιαστικές εικόνες στα νοσοκομεία και τα δεινά των εκτοπισμένων που κοιμούνται στο ύπαιθρο ή σε σκηνές, είναι μόνο τα ορατά στοιχεία της ανθρωπιστικής καταστροφής που βιώνουν όλοι στη Γάζα.
«Πάνω από μία φορά, οι εκτοπισμένοι εξοργίστηκαν και κάποιες φορές εισέβαλαν στις αποθήκες της UNRWA, διότι η πείνα δεν είναι λιγότερο φονική από τους βομβαρδισμούς», δήλωσε ο ίδιος μέσω τηλεφώνου. «Η τραγωδία αυτή δεν είναι ορατή στον κόσμο. Οι σκηνές με πτώματα, ανθρώπινα μέλη, αίμα και βομβαρδισμούς είναι ορατές αλλά αυτή η κρίση προκαλεί οργή μεταξύ των κατοίκων της Γάζας», δήλωσε ο ίδιος.
Ως πατέρας πέντε παιδιών, ο Ιμπραχίμ είναι μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στη βόρεια Γάζα για να βρουν καταφύγιο στις νότιες περιοχές, που πλέον διεξάγοντας σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς. «Η ισραηλινή πίεση δεν είναι μόνο η πίεση από τους βομβαρδισμούς», δήλωσε.
Μετά τη λήξη της επταήμερης εκεχειρίας την 1η Δεκεμβρίου, η ροή φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια από την Αίγυπτο στη Γάζα έχει μειωθεί πολύ και περιορισμένες ποσότητες βοήθειας φθάνουν στο νότιο σημείο του θύλακα. Το γραφείο συντονισμού ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA) δήλωσε σήμερα ότι για τέσσερις συνεχείς ημέρες, η Ράφα στα σύνορα με την Αίγυπτο είναι η μοναδική τοποθεσία στη Γάζα όπου υπάρχει περιορισμένη διανομή βοήθειας. Αυτό σημαίνει άδεια ράφια στα καταστήματα, αστρονομικές τιμές για τα λίγα διαθέσιμα αγαθά και επιστροφή στο ανταλλακτικό εμπόριο.
«Καίμε κάρβουνο και ψήνουμε για να ταΐσουμε τα παιδιά μας. Τα τρόφιμα είναι πολύ περιορισμένα», δήλωσε ο Ιμπραχίμ. «Τα βασικά αγαθά λείπουν. Δεν υπάρχει γάλα για βρέφη. Αγοράζουμε οτιδήποτε είναι διαθέσιμο στην αγορά», δήλωσε, προσθέτοντας ότι η τιμή για ένα σάκο αλεύρι εκτοξεύθηκε από τα περίπου 40 σεκέλ (10,8 δολάρια) πριν από τον πόλεμο στα 500 σεκέλ τώρα.
Ο Ιμπραχίμ είπε ότι κάποια προϊόντα κονσέρβας έκαναν την εμφάνισή τους στα καταστήματα κατά της εκεχειρία, έχοντας μεταφερθεί με τα φορτηγά που εισήλθαν στον θύλακα, αλλά τώρα εξαντλήθηκαν. «Κάποιοι κάνουν ανταλλαγές. Πωλούν κονσέρβες για να αγοράσουν άλλα προϊόντα, όπως ρύζι ή φακές, εάν τα βρουν».
Είπε ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο ήχος από τους βομβαρδισμούς, τον οποίο περιέγραψε ως ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται πάνω από το σπίτι, τους κρατά όλους ξύπνιους. Οι δουλειές του πρωινού περιλαμβάνουν τηλεφωνήματα για να δουν εάν οι δικοί τους άνθρωποι είναι ζωντανοί, καθώς και το κόψιμο ξύλων από δέντρα. «Τα νεκροταφεία μας στη Γάζα, για παράδειγμα, πάντα έχουν δέντρα. Οι άνθρωποι στη γειτονιά πήγαν και άρχισαν να πριονίζουν τα δέντρα, να τα κόβουν, να χρησιμοποιούν το ξύλο για να ζεσταθούν και να μαγειρέψουν».
Η ρουτίνα επιβίωσης της οικογένειας περιλαμβάνει επίσης τη μεταφορά νερού από τη θάλασσα, περίπου μία φορά την εβδομάδα, για να μπορέσουν να πλυθούν. Ο Ιμπραχίμ είπε ότι όποιος γνώριζε τη Γάζα πριν από τον πόλεμο δεν θα την αναγνώριζε καθώς τώρα μοιάζει σαν να έχει πληγεί από πολύ ισχυρό σεισμό. Είπε ότι ενώ έζησε την πρώτη Ιντιφάντα, που ξεκίνησε στη Γάζα το 1987, και τη δεύτερη, που ξεκίνησε το 2000, καθώς και σειρά πολέμων μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, τίποτα από όλα αυτά δεν μοιάζει με ό,τι ζει σήμερα.
«Ο κόσμος έμενε στα σπίτια του. Είχαν προμήθειες με νερό και άλλα πράγματα, αλλά καμία σχέση με τώρα... Τώρα υπάρχει εκτοπισμός, θάνατος, πείνα και πολιορκία. Ο κόσμος βλέπει τα παιδιά του να θάβονται κάτω από τα χαλάσματα. Τα υπομένουμε όλα αυτά μαζί» κατέληξε.
