Πολύνεκρο τροχαίο στη Βενετία: Συγκλονιστικές μαρτυρίες για το φλεγόμενο λεωφορείο – «Άκουσα μια γυναίκα να ουρλιάζει: Το μωρό μου!»

Πολύνεκρο τροχαίο στη Βενετία: Συγκλονιστικές μαρτυρίες για το φλεγόμενο λεωφορείο – «Άκουσα μια γυναίκα να ουρλιάζει: Το μωρό μου!»

Τι λένε οι ήρωες που ανέσυραν επιζώντες

«Κατεβήκαμε τρέχοντας στο σημείο όπου το λεωφορείο φλεγόταν και άκουσα μια γυναίκα να ουρλιάζει, “Το μωρό μου! Το μωρό μου!”. Κατάφερα να την τραβήξω από το παράθυρο και μετά έβγαλα τον γιο της, ο οποίος είχε καεί σοβαρά αλλά ήταν ακόμα ζωντανός», λέει ο 27χρονος Μπουμπακάρ, που με αυταπάρνηση και χωρίς δισταγμό έσπευσε να βοηθήσει τα θύματα του θανατηφόρου τροχαίου στη Βενετία.

Το λεωφορείο, που μετέφερε τουρίστες σε ένα κοντινό κάμπινγκ μετά από μια μέρα στο ιστορικό κέντρο της Βενετίας, οδηγούσε κατά μήκος μιας πολυσύχναστης υπερυψωμένης διάβασης όταν ξαφνικά ξέφυγε από το προστατευτικό κιγκλίδωμα, έπεσε στη σιδηροδρομική γραμμή από κάτω και τυλίχθηκε στις φλόγες. Τουλάχιστον 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Από τους 15 τραυματίες, οι περισσότεροι παραμένουν στην εντατική, ενώ μερικά από τα θύματα ήταν παιδιά, ανάμεσά τους και ένα μωρό. Μεταξύ των νεκρών είναι υπήκοοι από επτά χώρες, σύμφωνα με το γραφείο του δημάρχου της Βενετίας, μεταξύ των οποίων η Ουκρανία, η Γερμανία, η Ρουμανία και η Πορτογαλία.

Ο Μπουμπακάρ που κατάγεται από την Γκάμπια περιγράφει πώς άρπαξε τον πυροσβεστήρα από το λεωφορείο για να βοηθήσει να σβήσει τις φλόγες – αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. «Οι περαστικοί μου έδιναν και άλλους πυροσβεστήρες αλλά τίποτα δεν βοήθησε, έπρεπε να περιμένουμε τους πυροσβέστες», λέει στο BBC. «Τράβηξα έξω μια γυναίκα, έναν άνδρα και ένα παιδί. Οι άνθρωποι αιμορραγούσαν από τα κεφάλια τους, είχε τόσο πολύ αίμα».

 

Ο συγκάτοικός του, Odion Eboigbe από τη Νιγηρία, ήταν μαζί του, τραβώντας άλλους μέσα από τα συντρίμμια του σμπαραλιασμένου οχήματος. «Καταφέραμε να σώσουμε πολλούς, αλλά δυστυχώς άλλοι πέθαναν», λέει. «Δεν φοβήθηκα, δεν σκέφτηκα τη δική μου ασφάλεια γιατί είδα ανθρώπους με ανοιγμένα κεφάλια. Σήμερα οι συνάδελφοί μου με ρώτησαν: “Τι σκεφτόσουν όταν πήγαινες προς τις φλόγες;”, και τους είπα ότι έπρεπε απλώς να σωθούν οι γυναίκες και τα παιδιά».

Οι δύο λένε ότι δεν έχουν κοιμηθεί από το δυστύχημα, ενώ στο άκουσμα της λέξης «ήρωες» λένε: «Αν η διάσωση ανθρώπων σε κάνει ήρωα, τότε ίσως. Αλλά όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια επειδή πεθαίνει, δεν μπορείς απλά να φύγεις».