«Είναι παιδιά της ερημιάς και ξέρουν πώς να επιζήσουν», σχολίασε ο παππούς τους
Παγκόσμιο θαυμασμό έχει προκαλέσει η είδηση ότι τα τέσσερα παιδιά που αγνοούνταν στην Κολομβία βρέθηκαν ζωντανά, έχοντας επιβιώσει επί 40 ημέρες στη ζούγκλα του Αμαζονίου, με το μεγαλύτερο εξ αυτών να προσέχει τα τρία αδέρφια της.
Συγκεκριμένα, η 13χρονη Λέσλι φρόντισε τον Σολείνι (9 ετών), τον Τιεν Νοριελ (4 ετών) και την Κριστίν (ενός έτους), προκειμένου η περιπέτειά τους έπειτα από τη συντριβή του αεροσκάφος που επέβαιναν, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο της μητέρας τους, του πιλότου κι ενός ιθαγενή, να έχει αίσιο τέλος.
Η γιαγιά τους Φιντένσιο Βαλένσια, ιθαγενής της φυλής Ουιτότο, 47 ετών, ανέφερε στους δημοσιογράφους ότι «μόλις είδα τα εγγόνια μου. Πρώτα απ΄όλα, έχουν ζωή μέσα τους. Αν και είναι πολύ εξαντλημένα, βρίσκονται σε καλά χέρια».
«Είναι χαρούμενα που βλέπουν την οικογένεια, έχουν όλες τις αισθήσεις τους», είπε ο παππούς τους μπροστά από το στρατιωτικό νοσοκομείο της πρωτεύουσας της Κολομβίας. «Είναι παιδιά της ερημιάς και ξέρουν πώς να επιζήσουν στην ζούγκλα».
«Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω!»
«Στην αρχή επέζησαν τρώγοντας λίγο αλεύρι -που υπήρχε στο αεροπλάνο – και έπειτα σπόρους», εξήγησε ο παππούς τους.
Αφού περιπλανήθηκαν επί 40 ημέρες στην ζούγκλα του Γκουαβιάρε στον Αμαζόνιο, η Λέσλι (13 ετών), ο Σολείνι (9 ετών), ο Τιεν Νοριελ (4 ετών) και η Κριστίν (ενός έτους) βρέθηκαν ζωντανοί το απόγευμα της Παρασκευής από τους διασώστες.
Μέλη της φυλής Ουιτότο, τα παιδιά, που διασώθηκαν από την συντριβή του Cessna 206, κατά την οποία σκοτώθηκαν η μητέρα τους και δύο ακόμη ενήλικες, βρέθηκαν σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τον τόπο του δυστυχήματος.
Ο στρατός ανακοίνωσε ότι συνεχίζει τις έρευνες για την ανεύρεση του Ουίλσον, του σκύλου ανίχνευσης, ενός υπέροχου εξάχρονου Μαλινουά που χάθηκε τις τελευταίες μέρες μέσα στην πυκνή βλάστηση. «Η αρχή μας: δεν αφήνουμε κανέναν πίσω».
Ο δεσμός με την φύση
Ήταν η μαχητική φύση της Λέσλι, της μεγαλύτερης αδελφής, που τους επέτρεψε να επιβιώσουν, θεωρεί η γιαγιά τους. «Συνήθως φρόντιζε τα αδέλφια της όταν η μητέρα τους εργαζόταν. Τους έδινε να φάνε αλεύρι, ψωμί μανιόκας, καρπούς των θάμνων».
Σύμφωνα με την Εθνική Οργάνωση των Λαών των Αμερινδιάνων της Κολομβίας (Opiac), ένας σημαντικός παράγοντας που έπαιξε ρόλο στην επιβίωσή τους είναι το γεγονός ότι είναι ιθαγενείς, είναι αυτός ο πολύ ξεχωριστός δεσμός με την φύση που τους ορίζει.
«Η επιβίωση των παιδιών είναι η απόδειξη της γνώσης και της σχέσης που διατηρούν οι ιθαγενείς με την φύση, ένας δεσμός που διδάσκεται από όταν βρίσκονται στην κοιλιά της μητέρας τους», γράφει σε ανακοίνωσή της η Opiac.
