Η τεχνική που επινόησαν ονομάζεται Soslpeil
Ανάμεσα στα βουνά της νότιας Νορβηγίας, περίπου 170 χιλιόμετρα μακριά από το Όσλο, βρίσκεται η μικρή πόλη Rjukan. Μια πόλη που έχει καταφέρει να γίνει διάσημη για τη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι κάτοικοί της εδώ και μερικά χρόνια, προκειμένου να βλέπουν λίγο ήλιο, μιας και για έξι μήνες κάθε χρόνο, από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάρτιο, αυτός «χάνεται» πίσω από τα βουνά.
Η τεχνική λοιπόν που σκαρφίστηκαν ονομάζεται Soslpeil και αποτελείται από έναν ειδικά σχεδιασμένο μηχανισμό με τρεις κινούμενους καθρέφτες, οι οποίοι ακολουθούν την καθημερινή κίνηση του Ήλιου έτσι ώστε να συλλέγουν τη μέγιστη δυνατή ενέργεια.
Βρίσκονται τοποθετημένοι μισό χιλιόμετρο έξω από την πόλη, στην πλαγιά ενός λόφου και περιστρέφονται σε έναν σταθερό άξονα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται ακολουθώντας την κίνηση του Ήλιου και να αντανακλούν τις ακτίνες του προς την πλατεία της πόλης.
Αυτή η ιδέα, που προέκυψε το 1913 από τον ιδρυτή της πόλης, Sam Eyde, δεν έγινε πραγματικότητα μέχρι το 2013, χάρη σε έναν από τους κατοίκους της πόλης, τον Martin Andersen. Ωστόσο μέχρι να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη εφεύρεση, ο τρόπος για να απολαύσουν οι κάτοικοι του Rjukan τον ήλιο για αυτούς τους έξι μήνες ήταν να ανεβαίνουν στα βουνά μέσω ενός τελεφερίκ, του Krossobanen.
Οι καθρέφτες αποτελούν ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα αυτής της μικρής πόλης, η οποία, επιπλέον θεωρείται περιοχή βιομηχανικής κληρονομιάς από την UNESCO.
