«Welcome to Britaly»
Η Λιζ Τρας παραιτήθηκε χθες Πέμπτη, έπειτα από μόλις 44 ημέρες στην πρωθυπουργία και στην ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος. Οδεύει να γίνει η αρχηγός της κυβέρνησης που παρέμεινε λιγότερο από οποιονδήποτε άλλον ή άλλη στο αξίωμα.
Ωστόσο, ένα εξώφυλλο του τεύχους του περιοδικού The Economist που κυκλοφορεί προκάλεσε την αντίδραση της Ιταλίας με τον πρεσβευτή της στο Λονδίνο να καταγγέλλει ότι χρησιμοποιεί «τα πιο τετριμμένα στερεότυπα» για την πατρίδα του.
Το σκίτσο στο εξώφυλλο του γνωστού για το ιδιόρρυθμο χιούμορ του περιοδικού εικονίζει την απερχόμενη πλέον πρωθυπουργό της Βρετανίας, τη Λιζ Τρας, με αμφίεση που παραπέμπει σε ρωμαίο εκατόνταρχο — περικεφαλαία, μια πίτσα για ασπίδα (λείπει ένα κομμάτι), πιρούνι με μακαρόνια αντί γι’ ακόντιο στο αριστερό χέρι. Τίτλος: «Welcome to Britaly».
Ο πρεσβευτής Ίνιγκο Λαμπερτίνι στηλίτευσε μέσω Twitter το ότι το περιοδικό «δυστυχώς» εμπνεύστηκε «από τα πιο τετριμμένα στερεότυπα» για την Ιταλία. «Αν και η μακαρονάδα και η πίτσα είναι τα πιο περιζήτητα φαγητά στον κόσμο, ως η δεύτερη σημαντικότερη βιομηχανική χώρα στην Ευρώπη, στο επόμενο εξώφυλλό σας θα σας υποδεικνύαμε να διαλέξετε έτσι γι’ αλλαγή κάτι από τους τομείς μας της αεροδιαστημικής, της βιοτεχνολογίας, της αυτοκινητοβιομηχανίας ή της φαρμακοβιομηχανίας», πρόσθεσε δηκτικά ο διπλωμάτης.
Το εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό χρησιμοποιεί στο άρθρο του την Ιταλία λίγο ως πολύ σαν παράδειγμα προς αποφυγή, όπως θυμίζει ότι είχαν κάνει επίσης η κυρία Τρας και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Κουάζι Κουάρτενγκ το 2012, αναφερόμενο στην πολιτικοοικονομική κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Η πολιτική αστάθεια που συνήθιζε να αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ιταλίας μόλυνε πλήρως τη Βρετανία», αναφέρει το κύριο άρθρο, προσθέτοντας πως «η χαμηλή ανάπτυξη και η υποταγή στις αγορές» είναι πλέον επίσης κοινά των δύο χωρών. Ταυτόχρονα η σύνταξη του Economist κρίνει πως οι συγκρίσεις είναι εν μέρει ανακριβείς, επικαλούμενη τις χαμηλότερες ιταλικές επιδόσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα και το χαμηλότερο δημόσιο χρέος της Βρετανίας.
