Σχεδόν οι μισοί από αυτούς ανήκουν σε παιδιά - Δείτε εικόνες
Μια ανακάλυψη-σοκ έγινε από τους αρχαιολόγους κάτω από ένα πρώην πολυκατάστημα στο Πεμπροκσάιρ, στη Βρετανία, ανάμεσα στα ερείπια ενός μεσαιωνικού μοναστηριού, καθώς βρήκαν τα λείψανα περισσότερων από 240 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων περίπου 100 παιδιά.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τα απομεινάρια του ιεροδιδασκαλείου St Saviour’s Priory κάτω από το πρώην πολυκατάστημα Ocky White στο Haverfordwest, το οποίο έκλεισε το 2013. Το μοναστήρι είναι «ένα σημαντικό συγκρότημα κτιρίων» με κοιτώνες, σκριπτόρια (δωμάτια αφιερωμένα στη συγγραφή και τη συλλογή χειρογράφων), στάβλους και νοσοκομείο, σύμφωνα με τους αρχιολόγους, όπως αναφέρει η ΕΡΤ.
Η DAT Archaeological Services ξεκίνησε τις εργασίες στην τοποθεσία που είναι γνωστή ως Ocky White τον Φεβρουάριο και θα τις συνεχίσει μέχρι τον επόμενο Ιανουάριο.
«Είναι ένα αρκετά διάσημο μέρος για να ταφεί κανείς. Εδώ έχουν ταφεί πλούσιοι αλλά και απλοί κάτοικοι της πόλης», δήλωσε ο επόπτης του χώρου, Άντριου Σόμπρουκ, από το Dyfed Archaeological Trust.
Τα λείψανα θα αναλυθούν πριν ταφούν εκ νέου σε καθαγιασμένο έδαφος. Ορισμένα από τα λείψανα έχουν τραύματα στο κεφάλι που συνάδουν με τραύματα μάχης, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν προκληθεί από βέλη ή σφαίρες μουσκέτων, εξήγησε ο Σόμπρουκ.
Ανάμεσα στα ερείπια του μοναστηριού βρίσκονται τα λείψανα 240 ανθρώπων. Περίπου τα μισά από αυτά ανήκουν σε παιδιά, γεγονός που αντικατοπτρίζει το υψηλό ποσοστό θνησιμότητάς τους εκείνη την εποχή, ανέφερε το BBC. Μία θεωρία είναι ότι τα θύματα μπορεί να σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας μάχης ανάμεσα στις γαλλικές και ουαλικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία του επαναστάτη Owain Glyndŵr.
«Γνωρίζουμε ότι η πόλη πολιορκήθηκε το 1405 από τον Owain Glyndὶr και θα μπορούσαν να είναι θύματα αυτής της σύγκρουσης», ανέφερε ο Σόμπρουκ.
«Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν πίστευα ότι θα συμμετείχα σε κάτι τόσο μεγάλο. Η τοποθεσία αποδεικνύεται ότι αποτελεί τεράστιο μέρος της ιστορίας της περιοχής», δήλωσε η αρχαιολόγος Γκάμπι Λέστερ.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι ο χώρος χρησίμευε ως χώρος ταφής μέχρι και τον 18ο αιώνα.
