Τι υποστηρίζουν οι ερευνητές
Έρευνα εξέτασε τις παραμέτρους όσον αφορά στην επιβίωση από μία πιθανή κατάρρευση του παγκόσμιου πολιτισμού και πέντε χώρες αναδείχθηκαν ικανές να το επιτύχουν.
Οι ερευνητές από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Αειφορίας στο Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin, αναφέρουν πως ένας συνδυασμός οικολογικής καταστροφής, περιορισμένων πόρων και αύξησης του πληθυσμού του πλανήτη θα μπορούσε να προκαλέσει μια παγκόσμια κατάρρευση «μέσα σε λίγες δεκαετίες», με την κλιματική αλλαγή να επιδεινώνει τα πράγματα.
Η κατάρρευση αυτή θα χαρακτηριζόταν από τη διάλυση των αλυσίδων εφοδιασμού, των διεθνών συμφωνιών και των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών δομών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα προβλήματα που θα ανέκυπταν θα εξαπλώνονταν πολύ γρήγορα από τη μία χώρα στην άλλη λόγω του πόσο συνδεδεμένες και οικονομικά εξαρτημένες είναι μεταξύ τους.
Αναλύθηκαν 20 χώρες, αναγνωρίστηκε ωστόσο η δυνατότητά μόνο πέντε εξ αυτών να διατηρήσουν τον πολιτισμό εντός των συνόρων τους, με τη Νέα Ζηλανδία να καταλαμβάνει την πρώτη θέση και να ακολουθείται από Ισλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία και Αυστραλία.
Όλες είναι νησιά ή νησιωτικές ήπειροι με λιγότερο ακραίες θερμοκρασίας και συχνές βροχοπτώσεις λόγω της γειτνίασης τους με ωκεανούς. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα παραπάνω καθιστούν πιο πιθανό να έχουν σχετικά σταθερές συνθήκες στο μέλλον, παρά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η οποία αναμένεται να πλήξει περισσότερο τις υποτροπικές και τροπικές περιοχές.
Η ικανότητα της Νέας Ζηλανδίας να παράγει γεωθερμική και υδροηλεκτρική ενέργεια, η άφθονη γεωργική της γη και ο χαμηλός πληθυσμός της θα της επέτρεπαν να επιβιώσει σχετικά αλώβητη.
Όσον αφορά στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρότι γενικά έχει γόνιμα εδάφη και ποικίλη γεωργική παραγωγή, δεν διαθέτει τόσο μεγάλη γεωργική γη λόγω της πυκνότητας του πληθυσμού του, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη μελλοντική αυτάρκεια.
Επίσης, η εξάρτηση της Βρετανίας από τα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια θεωρήθηκε επικίνδυνη, καθώς οι πηγές ενέργειας θα μπορούσαν να «καταστούν, τουλάχιστον εν μέρει, μη λειτουργικές» εάν καταρρεύσουν οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι αυτό θα μπορούσε να μετριαστεί από τις κατασκευαστικές δυνατότητες της χώρας.
Ο καθηγητής Aled Jones, διευθυντής του Παγκόσμιου Ινστιτούτου, δήλωσε ότι «σημαντικές αλλαγές είναι δυνατές τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες».
«Η επίπτωση της κλιματικής αλλαγής, συμπεριλαμβανομένης της συχνότητας και έντασης των ξηρασιών και των πλημμυρών, των ακραίων θερμοκρασιών και της μεγαλύτερης μετακίνησης πληθυσμών, μπορεί να ορίσει τη σοβαρότητα αυτών των αλλαγών».
