Έριχνε καταχρηστικά σε καταστολή ηλικιωμένους ασθενείς του
Δίωξη για εννέα ανθρωποκτονίες ασκήθηκε από τις αρχές της Λιέγης στο Βέλγιο σε βάρος ενός γιατρού που φέρεται ότι έριχνε καταχρηστικά σε καταστολή ηλικιωμένους ασθενείς του, οι οποίοι υποβάλλονταν σε παρηγορητική αγωγή, όπως έγινε γνωστό σήμερα από δύο δικηγόρους.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι εννέα ασθενείς πέθαναν το 2017 και το 2018. Η υπόθεση αυτή φέρνει στο επίκεντρο το θέμα της καταστολής, το ρυθμιστικό πλαίσιο της οποίας παραμένει ασαφές, σε μια χώρα όπου αντιθέτως η ευθανασία είναι νόμιμη από το 2002.
Η δικαστική έρευνα ξεκίνησε κατόπιν καταγγελίας του Περιφερειακού Νοσοκομειακού Κέντρου (CHR) του Ουί, κοντά στη Λιέγη, όπου εργαζόταν ο γιατρός, ο οποίος στο μεταξύ απολύθηκε, εξήγησε ο δικηγόρος του, Ρενό Μολντέρ-Πιερ, επιβεβαιώνοντας μια πληροφορία της εφημερίδας Le Soir. Αρχικά ο 62χρονος γιατρός Ντενίς Ντ. κατηγορήθηκε για τέσσερις θανάτους, τους οποίους είχε καταγγείλει το νοσοκομείο. Σ' αυτούς, από την έρευνα των εισαγγελικών αρχών, προστέθηκαν κατόπιν άλλοι πέντε ύποπτοι θάνατοι ασθενών.
Ο γιατρός, σύμφωνα με τον δικηγόρο του, δηλώνει ότι εργαζόταν ανέκαθεν προς το συμφέρον των ασθενών του και, για τους εννέα ύποπτους θανάτους, επισημαίνει ότι επρόκειτο για ανθρώπους ηλικίας 85-95 ετών, οι οποίοι βρίσκονταν σε μια «αδιέξοδη κατάσταση από ιατρικής άποψης» και «επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα».
Οι τέσσερις πρώτοι θάνατοι συνέβησαν όλοι το ίδιο Σαββατοκύριακο, όταν ο γιατρός πήρε μόνος του την απόφαση να ρίξει τους ασθενείς σε καταστολή, παραβιάζοντας τον εσωτερικό κανονισμό του νοσοκομείου. Η «παρηγορητική καταστολή» συνίσταται στη χορήγηση ενός φαρμάκου ώστε ο ασθενής να μην έχει τις αισθήσεις του και να μην αισθάνεται πόνο, εφόσον έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική οποιαδήποτε άλλη θεραπεία. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να χορηγείται μόνο σε περιπτώσεις που ο θάνατος επίκειται ( μίας-δύο εβδομάδων).
Ο Ζιλ Ζενικό, καθηγητής ιατρικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, είπε στην εφημερίδα Le Soir ότι εναπόκειται στον ίδιο τον ασθενή ή στους οικείους του, όπως ορίζεται από τον νόμο (σ.σ. του 2002 για τα δικαιώματα των ασθενών) να λάβουν την απόφαση και όχι στον γιατρό.
Στην περίπτωση του Ντενίς Ντ., «το ερώτημα είναι να μάθουμε αν τηρήθηκε το νομικό πλαίσιο», εκτίμησε ένας άλλος δικηγόρος, ο Αλεξάντρ Βιλμότ.
