«Πρέπει να πας στη δουλειά, κι ακόμη και μετά τη δουλειά το ρολόι καταλαμβάνει τον χρόνο σου»
Στην περιοδικότητα της ανατολής του ήλιου το πρωί και της δύσης του το δειλινό έχουμε οικοδομήσεις τις ζωές μας. Και τις κοινωνίες μας. Και έχουμε χωρίσει τη μέρα σε ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα τα οποία παρακολουθούν τα ρολόγια μας. Σε ορισμένα όμως, σημεία του πλανήτη μας, ο ήλιος ανατέλλει μία φορά το χρόνο και δύει επίσης μία φορά το χρόνο. Αποξενωμένοι από την έννοια της ημέρας, τα μέλη μιας μικρής κοινότητας στον Αρκτικό Κύκλο άρχισαν να σκέφτονται: «Γιατί να μην παρατήσουμε την έννοια του χρόνου;»
Αυτή ήταν η ιδέα του Κγιέλ Όβε Χβέντινγκ (Kjell Ove Hveding), κατοίκου της πόλης Sommaroy, στον νορβηγικό Βορρά. Σύμφωνα με την εφημερίδα Dagbladet, ο Χβέντινγκ συναντήθηκε προσφάτως με τον τοπικό βουλευτή και του παρέδωσε αίτημα των κατοίκων της πόλης στο εθνικό κοινοβούλιο να καταργηθεί ο χρόνος στο Sommarøy. Να γίνει η πόλη ένα μέρος όπου οι κάτοικοί του να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν.
«Πρέπει να πας στη δουλειά, κι ακόμη και μετά τη δουλειά το ρολόι καταλαμβάνει τον χρόνο σου» είπε ο Χβέντινγκ. «Πρέπει να κάνω αυτό, πρέπει να κάνω το άλλο. Η εμπειρία μου λέει ότι ο κόσμος έχει ξεχάσει πώς είναι να είσαι παρορμητικός, ν' αποφασίζεις ότι ο καιρός είναι καλός, ο ήλιος λάμπει και, απλά, ότι μπορείς να ζεις» πρόσθεσε. Όλα αυτά, ακόμη κι αν τα ρολόγια δείχνουν 3 το πρωί.
