«Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ τους θάλασσα» η Φλόρενς Κιμ, εκπρόσωπος της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης
Η Ευρώπη θεωρείται μια χρυσή ήπειρος για πολλούς ανθρώπους στην Αφρική. Έτσι τολμούν να φύγουν -παρά τους κινδύνους- για να φτάσουν στη «Γη της Επαγγελίας».
Περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι πνίγηκαν στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο μόνο φέτος. Είναι ενήμεροι οι πρόσφυγες στην Αφρική για τον κίνδυνο; Ποια ιδέα έχουν οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους ξεφύγουν;
Η Φλόρενς Κιμ, εκπρόσωπος της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης (IOM) στη Σενεγάλη λέει στην γερμανική Die Zeit ότι «υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ τους θάλασσα. Νομίζουν ότι η Μεσόγειος είναι ένας ποταμός. Θεωρούν επίσης ότι θα περάσουν με αλιευτικό επειδή δεν γνωρίζουν καν τι είναι το σκάφος στο οποίο ανεβαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν όμως τον κίνδυνο. Οι περισσότεροι πρόσφυγες προέρχονται από την υποσαχάρια περιοχή. Πρέπει να διασχίσουν την έρημο πριν φτάσουν στην ακτή. Διασχίζοντας όμως την έρημο πολλοί πεθαίνουν».
Η Φλόρενς Κιμ εξηγεί ακόμα, πώς οι πρόσφυγες έρχονται σε επαφή με δουλεμπόρους.
«Διαλυμένοι από την κούραση οι μετανάστες συναντούν τους δουλεμπόρους στο δρόμο, μερικές φορές είναι συμπατριώτες τους, οι οποίοι με τη σειρά τους, τούς φέρνουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους που προσποιούνται ότι θα τους βοηθήσουν. Στο τέλος, τους πιστεύουν».
Η κ. Κιμ λέει ακόμα ότι «πρέπει επίσης να πούμε ότι η περιοχή είναι κοινωνικά πολύ ετερογενής. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν, αλλά είναι και πολλοί αναλφάβητοι, που δεν έχουν πάει ποτέ σε σχολείο».
Στο ερώτημα για το πόσο κοστίζει μία διαφυγή η εκπρόσωπος της ΙΟΜ λέει ότι «ποικίλλει πολύ, ανάλογα με τη χώρα προέλευσης των μεταναστών, τη διαδρομή και την ποιότητα του σκάφους. Κατά μέσο όρο, οι πρόσφυγες πρέπει να πληρώσουν 1.000 με 6.000 ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι οι λαθρέμποροι συχνά εργάζονται με διακινητές. Εάν ένας πρόσφυγας δεν μπορεί να πληρώσει, θα τον δώσουν σ' αυτούς. Τότε υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος να πουλήσουν τον εαυτό τους. ακόμη και αν βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη. Ένα παράδειγμα: το 50% των γυναικών της Νιγηρίας που φτάνουν στην Ιταλία γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης. Πολλές πίστευαν ότι θα εργαστούν ως κομμώτριες, στην πραγματικότητα καταλήγουν στην πορνεία».
Δεν μιλούν από ντροπή για τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν
«Πολλοί μετανάστες έχουν την εικόνα της Ευρώπης της Χρυσής Ηπείρου»λέει η κ. Κιμ. «Έχω επανειλημμένα συναντηθεί με μετανάστες που δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι υπάρχει πείνα στην Ευρώπη. Πόσο μάλλον ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στο δρόμο. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί μετανάστες που έχουν φτάσει στην Ευρώπη, στέλνουν μια παραπλανητική εικόνα στην πατρίδα τους. Ακόμη κι αν έχουν γίνει στόχος ρατσιστικών επιθέσεων, δεν μιλούν από ντροπή γι αυτό και προτιμούν να τους δείχνουν μόνο την καλή πλευρά. Αυτό είναι ένα από τα σημεία για τα οποία θέσαμε ως οργανισμός, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε σε αυτούς που είναι πίσω μια ρεαλιστική εικόνα».
Η κ. Κιμ απαντάει και στην ερώτηση για το ποιος είναι ο σκοπός της ΙΟΜ λέγοντας ότι «δουλειά μας δεν είναι να πείσουμε τους ανθρώπους να μην πάνε στην Ευρώπη. Ανησυχούμε για την ενημέρωση. Σχετικά με τους κινδύνους που αναλαμβάνουν με μια τέτοια προσπάθεια. Αλλά και για τις δυνατότητες που έχουν στην πατρίδα τους. Μόνο τότε μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Θα πρέπει να βρουν στην πατρίδα τους αυτό που ψάχνουν στην Ευρώπη. Στο Μάλι, για παράδειγμα, προσπαθούμε να μάθουμε στις γυναίκες ανάγνωση και γραφή, έτσι ώστε να είναι ανεξάρτητες. Οι ξένες εταιρείες επίσης πρέπει να δουν ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι στην Αφρική που θέλουν να εργαστούν, ότι αυτή η ήπειρος έχει δυνατότητες. Οι πιθανοί μετανάστες από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να καταλάβουν ότι το ποσό των χρημάτων που θα δαπανήσουν για ένα πέρασμα στην Ευρώπη θα μπορούσαν να το αξιοποιήσουν στην πατρίδα τους για να ανοίξουν το δικό τους κατάστημα».
Μπορεί να είναι όμως στόχος ο τερματισμός της μετανάστευσης; «Όχι» λέει η κ. Κιμ και προσθέτει:«Μπορούμε όλοι να επωφεληθούμε από τη μετανάστευση: οι χώρες προέλευσης, οι μετανάστες και οι οικογένειές τους, αλλά και οι χώρες στο βορρά. Ο στόχος πρέπει να είναι η διαχείριση της μετανάστευσης, όχι ο τερματισμός της ,κάτι που είναι αδύνατο».
