«Η ζωή μου στη φυλακή είναι πολύ πιο εύκολη. Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να παίρνω μια ανάσα, έστω και προσωρινά»
Αντιμέτωπες με ένα θλιβερό, κοινωνικό φαινόμενο είναι οι αρχές στην Ιαπωνία. Ο ηλικιωμένος πληθυσμός νιώθει όλο και πιο απομονωμένος, και ειδικά οι γυναίκες στρέφονται σε μικροπαραβατική συμπεριφορά, με την ελπίδα αυτή να τους οδηγήσει στη φυλακή, όπου θα βρουν καταφύγιο και στέγη.
Οι ηλικιωμένες γυναίκες, περισσότερο κι από τους συνομηλίκους τους άνδρες, είναι πιο ευάλωτες οικονομικά. Ο μισός γυναικείος πληθυσμός άνω των 65 ετών ζει σε συνθήκες φτώχειας. Έτσι, η φυλακή αποτελεί για αυτές έναν τρόπο να αποδράσουν από τις καθημερινές ζωές τους.
«Ο άνδρας μου έπαθε εγκεφαλικό πριν από έξι χρόνια, έκτοτε είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι. Έχει άνοια και πάσχει από παραισθήσεις. Ήταν δύσκολο να τον φροντίζω και σωματικά και συναισθηματικά, λόγω της ηλικίας μου» περιγράφει μία 80χρονη κρατούμενη. «Αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω για το στρες που αντιμετώπιζα σε κανέναν, επειδή ντρεπόμουν. Φυλακίστηκα πρώτη φορά στα 70 μου. Όταν έκλεψα από το κατάστημα, είχα λεφτά στην τσέπη μου. Τότε σκέφτηκα τη ζωή μου. Δεν ήθελα να πάω σπίτι μου και δεν είχα πουθενά αλλού να πάω. Το να ζητήσω βοήθεια στη φυλακή ήταν ο μόνος τρόπος. Η ζωή μου στη φυλακή είναι πολύ πιο εύκολη. Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να παίρνω μια ανάσα, έστω και προσωρινά. Ο γιος μου λέει πως είμαι άρρωστη και πως θα πρέπει να νοσηλευτώ σε ψυχιατρική κλινική και να χαλαρώσω. Αλλά δεν νομίζω πως είμαι άρρωστη. Νομίζω το άγχος μου με έκανε να κλέψω».
Φυσικά, υπήρξε και οικονομική αποτύπωση αυτής της τάσης. Οι ιατρικές δαπάνες στις φυλακές ξεπέρασαν τα 6 δισεκατομμύρια γεν το 2015, καταγράφοντας αύξηση 80% από το 2005.
Τώρα η ιαπωνική κυβέρνηση εξετάζει την εκπόνηση προγράμματος αποκατάστασης για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα και επιχειρούν να δράσουν.
