Μπορεί οι απειλές ενός "θερμοπυρηνικού" πολέμου που εκτοξεύονται από την Πιονγκγιάνγκ να φαίνονται παράλογες ή υπερβολικές στον έξω κόσμο, αλλά προορίζονται για ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, τον πληθυσμό της Βόρειας Κορέας που ζει υπό τον συνεχή τρόμο μίας επικείμενης επίθεσης των Ηνωμένων Πολιτειών, επισημαίνουν οι πολιτικοί αναλυτές.
Για να γίνει αντιληπτή στο εξωτερικό η πολεμική ρητορική του καθεστώτος της Πιονγκγιάνγκ πρέπει να γνωρίσει μία πέραν ορισμένων ορίων κλιμάκωση. Όμως, οι Βορειοκορεάτες ανατρέφονται και ζουν επάνω σε έναν καμβά καθημερινής προπαγάνδας: η Βόρεια Κορέα είναι περικυκλωμένη από εχθρούς, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, που συνωμοτούν για να εισβάλουν στη χώρα αυτή, οι κάτοικοι της οποίας ανήκουν σε μία καθαρή φυλή.
Οι ελλείψεις σε είδη διατροφής οφείλονται στις άδικες κυρώσεις που έχουν στόχο να πλήξουν τον Βορρά ... η Βόρεια Κορέα οφείλει να αφιερώσει τους πόρους της στην εθνική άμυνα για την τελική επίθεση που μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή, επαναλαμβάνεται συνεχώς από την προπαγάνδα της Πιονγκγιάνγκ.
"Το καθεστώς δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει τον πληθυσμό με ένα αξιόπιστο και συγκροτημένο όραμα ενός σοσιαλιστικού μέλλοντος. Επιχειρεί λοιπόν να μετατρέψει το σύνολο της εργατικής δύναμης σε βοηθητική δύναμη του στρατού", γράφουν οι New York Times σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο. "Οι τόποι εργασίας είναι 'θέατρα μάχης' και η εργασία ενισχύει τη χώρα για την τελική νίκη της ενοποίησης" της κορεατικής χερσονήσου.
Οι μαρτυρίες Βορειοκορεατών που κατέφυγαν στη Νότια Κορέα δείχνουν ότι ο επαγγελματικός βίος εξελίσσεται σε ένα πλαίσιο στρατιωτικό και πολεμοχαρές.
"Είμασταν συνέχεια σε κατάσταση πολέμου, όλο τον χρόνο", λέει η Οζ Τζι-Χιούν, που διέφυγε το 2010.
"Την άνοιξη είχαμε πόλεμο για την καλλιέργεια του ρυζιού, το καλοκαίρι είχαμε πόλεμο για το ξεχορτάριασμα, το φθινόπωρο, τον πόλεμο της συγκομιδής και τον χειμώνα, τον πόλεμο της αλιείας. Κάθε εποχή έφερνε και έναν καινούργιο εχθρό για να νικήσουμε", διηγείται στην ιστοσελίδα New Focus Ιnternational.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι επαναλαμβανόμενες κορώνες του καθεστώτος που υπόσχονται την αποκάλυψη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Νότια Κορέα δεν έχουν ποτέ αμφισβητηθεί από τον πληθυσμό της Βόρειας Κορέας.
Οι ακραίες εκδηλώσεις χαράς και λύπης που εκφράζονται από τα βορειοκορεατικά πλήθη προκαλούν σάστισμα στους ξένους τηλεθεατές. Είναι, φυσικά, ενορχηστρωμένες από το καθεστώς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα πλήθη που συμμετέχουν υποκρίνονται.
Το βορειοκορεατικό καθεστώς είναι μετρ στην τέχνη της πυρπόλησης των εθνικιστικών αισθημάτων με την ευκαιρία επετείων γεννήσεων ή θανάτων των δύο προηγούμενων ηγετών. Στις 15 Απριλίου, η χώρα θα γιορτάσει και πάλι τη γέννηση του Κιμ Ιλ-Σουνγκ, του ιδρυτή του καθεστώτος.
"Ο μέσος Βορειοκορεάτης πιστεύει λίγο πολύ στην πραγματικότητα όπως τού παρουσιάζεται από την κυβέρνηση", σύμφωνα με τον Αντρέι Λανκόφ, καθηγητή του Πανεπιστημίου Kookmin της Σεούλ. "Ακόμη και όσοι έχουν ψύγματα σκεπτικισμού, είναι εξαιρετικά υπερήφανοι για τη χώρα τους, πιστεύουν ότι είναι θύματα αμερικανικής συνωμοσίας και ότι τελούν υπό την άμεση απειλή μίας επίθεσης".
Για τη διατήρηση αυτής της ατμόσφαιρας πολιορκίας, η βορειοκορεατική ελίτ στηρίζεται στην τροφοδότηση του δογματικού πλαισίου και στον αυστηρότατο έλεγχο της πληροφορίας.
Οι νέες τεχνολογίες- κυρίως υπό τη μορφή κινητών και MP3 που έχουν παρεισφρύσει από την Κίνα- έχουν χαλαρώσει αμυδρά τον κλοιό, αλλά οι Βορειοκορεάτες εξακολουθούν να ζουν σε μία από πιο απομονωμένες και κλειστές κοινωνίες στον πλανήτη.
"Είναι βολικό να αντιμετωπίζονται τα αποτελέσματα αυτής της βορειοκορεατικής προπαγάνδας ως μαζική παράνοια. Αλλά οι Βορειοκορεάτες δεν είναι παρανοϊκοί, ούτε τρέφουν ψευδαισθήσεις. Απλώς, δεν έχουν πρόσβαση σε μία πραγματικότητα που θα τούς επέτρεπε να αμφισβητήσουν ό,τι τούς σερβίρει το καθεστώς", λέει ο Αντρέι Λανκόφ.
