Ξεκίνησε η πολυσυζητημένη εκταφή των οστών του Πάμπλο Νερούδα στη Χιλή, προκειμένου να εξεταστούν τα λείψανα του Νομπελίστα ποιητή που πέθανε το 1973. Οι αρχές της Χιλής θέλουν να εξακριβώσουν αν αιτία του θανάτου ήταν ο καρκίνος του προστάτη, ή αν δηλητηριάστηκε με εντολή του δικτάτορα στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ.
Ο Νερούδα ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, στενός φίλος και ένθερμος υποστηρικτής του σοσιαλιστή προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε, τον οποίον ανέτρεψε με πραξικόπημα ο Πινοσέτ. Μετά το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, ο ποιητής ετοιμαζόταν να φύγει αυτο-εξόριστος στο Μεξικό, όπου είναι βέβαιο ότι θα γινόταν η φωνή της αντίστασης στην δικτατορία του Πινοσέτ. Ωστόσο, μόλις 12 ημέρες μετά το πραξικόπημα, ο ποιητής πέθανε σε ηλικία 69 ετών.
Ενώ το οικογενειακό του περιβάλλον επιμένει ότι αιτία θανάτου ήταν ο καρκίνος, το 2011, η Χιλή άρχισε να ερευνά τις καταγγελίες, από τον πρώην οδηγό και προσωπικό βοηθό του Μανουέλ Αράγια, ο οποίος κατήγγειλε ότι ο Νερούδα δηλητηριάστηκε. Σύμφωνα με την καταγγελία, ο Νερούδα τον κάλεσε στο νοσοκομείο και του είπε ότι ένιωθε πολύ άρρωστος επειδή του είχαν κάνει μια ένεση στο στομάχι.
Ο ιστορικός Φερνάντο Μαρίν είναι ένας από εκείνους που πιστεύουν ότι τα σχέδια του Νερούδα να φύγει στο εξωτερικό και ο αιφνίδιος θάνατός του συνδέονται, λέγοντας "Κανένας δεν αμφισβητεί ότι υπήρχε ένα αεροπλάνο που περίμενε τον Νερούδα στο αεροδρόμιο Πουνταχουέλ όταν πέθανε". Επισήμανε δε, ότι ο Νερούδα "Είχε ουρολοίμωξη και ένα αδένωμα (καλοήθη όγκο) στον προστάτη, αλλά σύμφωνα με την ιατρική διάγνωση, δεν επρόκειτο να πεθάνει".
Σημειώνεται πως, ο Πάμπλο Νερούδα θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική και η βράβευσή του με Νόμπελ συζητήθηκε ιδιαίτερα λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας, ενώ η κηδεία του έγινε η πρώτη διαμαρτυρία κατά του καθεστώτος.
