Μπορεί κάποτε το Ιράκ να ήταν πρώτη είδηση, αλλά τα τελευταία χρόνια είχε υποχωρήσει από τα πρωτοσέλιδα. Το νέο περιστατικό όμως με την κατάληψη της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές αποδεικνύει εξ νέου ένα πράγμα: 11 χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή, οι ισορροπίες είναι οριακές και ο κίνδυνος να βυθιστεί και πάλι η χώρα στο χάος, το αίμα και το σπαραγμό είναι πάντοτε παρών.
Επίσης, η αναταραχή που έχει προκαλέσει στην ευρύτερη περιοχή το κίνημα της Αραβικής Άνοιξης έχει δώσει πρόσφορο έδαφος στους ακραίους ισλαμιστές να διεκδικούν μερίδιο δύναμης στην όποια νέα κατάσταση διαμορφωθεί στο (αβέβαιο και θολό ακόμη) μέλλον.
Η Μοσούλη βέβαια δεν είναι κάποια τυχαία πόλη αλλά είναι ο βασικότερος κόμβος για την πετρελαιοπαραγωγή του Ιράκ.
Μια νέα πολεμική τραγωδία βρίσκεται σε εξέλιξη με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν τη Μοσούλη. Ενώ οι ισλαμιστές του Ιράκ και του Λεβάντε απέδειξαν ότι έχουν ανασυνταχτεί και μπορούν να καταφέρουν χτυπήματα επιπέδου οργανωμένου στρατού.
Να σημειωθεί πάντως ότι έχουν απέναντι τους μια επίσημη κυβέρνηση και ένα κυβερνητικό στρατό που δείχνουν πλήρη αδυναμία να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Σύμφωνα με έκθεση της Stratfor, η κατάληψη της Μοσούλης ανατρέπει τις ήδη οριακές ισορροπίες στο Ιράκ.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια των δυνάμεων του ιρακινού Κουρδιστάν, τους Πεσμεργκά. Οι Πεσμεργκά κάθε άλλο παρά σύμμαχοι της Βαγδάτης είναι: επιθυμούν τη δημιουργία κράτους αυτόνομου στην περιοχή που σήμερα ανήκει στην επικράτεια του Ιράκ. Όμως η ιρακινή κυβέρνηση φαίνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεργαστεί με τον εχθρό που θα κληθεί να αντιμετωπίσει σε δεύτερο χρόνο για να απωθήσει την τωρινή απειλή των τζιχαντιστών. Γιατί να συνεργαστούν οι Πεσμεργκά; Γιατί κι εκείνοι έχουν συμφέρον να μην πέσει στα χέρια ισλαμιστών ο πετρελαϊκός κόμβος της Μοσούλης.
Διαβάστε σχετικά με το θέμα: Ένα βήμα πριν τον εμφύλιο το Ιράκ - Η Αλ Κάιντα ελέγχει 3 επαρχίες
Η Βαγδάτη έρχεται αντιμέτωπη με την πιθανότητα απώλειας του ελέγχου μεγάλων εκτάσεων στο δυτικό και βόρειο Ιράκ. Το γεγονός αυτό θα βάλει και στο fast-track την εκτέλεση συμβολαίων αγοράς όπλων, πολλών δισεκατομμυρίων.
Όπως αναφέρει η Stratfor πάντως, το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε δεν φαίνεται τόσο δυνατό για να ελέγξει μακροπρόθεσμα μεγάλες περιοχές και τους παραγωγικούς πόρους. Όμως η αστάθεια εγκυμονεί κινδύνους έτσι και αλλιώς.
Η ισλαμιστική οργάνωση έχει ως ορμητήριο και βάση την εμπόλεμη Συρία. Η αμφίβολη έκβαση της κατάστασης και στη Συρία συντείνει στο ότι οι τζιχαντιστές θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξαλειφθούν πλήρως και επομένως παραμένει πολύ αβέβαιο πότε το Ιράκ θα καταφέρει να βιώσει μια περίοδο σταθερότητας μακρυά από το χείλος μιας σεχταριστικής ή εμφύλιας σύρραξης.
