Η ιστορία του «Λευκού διαβόλου»
«Στα 17-18, ήμουν ατρόμητος τίποτα δε μπορούσε να με σταματήσει.Ήμουν θυμωμένος με τον κόσμο- έκανα πάντα αυτό που ήθελα. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν παιδί, και ο πατέρας μας μας εγκατέλειψε όταν ήμουν τριών ετών. Οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν, ήταν από διαφορετικούς κόσμους. Στην Chinatown, μια τοπική συμμορία με μάζεψε και με φρόντιζε, ήταν λίγο μετά το θάνατο της μητέρας μου. Ήμουν ο αδελφός τους, ο γιος τους...
Η Βοστόνη είχε μια πολύ βίαια Chinatown με αρκετές ανθρωποκτονίες, βία, ανταλλαγή πυροβολισμών. Αν δεν πρόσεχες τα νώτα του, θα κατέληγες νεκρός. Εγώ; Ζούσα σε ένα σπίτι με εφτά, ίσως οχτώ άλλα άτομα που βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση με μένα: δεν είχαν σπίτι. Αράζαμε στην πόλη και φροντίζαμε για τους ανθρώπους μας, τα αδέλφια μας, το αφεντικό μας.
Νομίζω το αφεντικό με γούσταρε γιατί ήμουν λευκός και μεγαλόσωμος. Θεώρησε πως ήταν ριζοσπαστικό που είχε έναν λευκό που μιλούσε τα κινέζικα- έστω και σπαστά. Η ιστορία μου διαφέρει... όταν είσαι μικρός, δε πηγαίνεις στην Chinatown, δεν ανήκεις εκεί αν δεν είσαι Κινέζος. Πολλοί πιστεύουν ότι όλα είναι παιχνίδι, αλλά το ζητούμενο είναι η επιβίωση. Ληστείες, εκβιασμοί, τζόγος... Είχαμε ασυρμάτους όπως αυτούς που έχουν και οι αστυνομικοί... Ήμουν μέλος της συμμορίας Ping On που ίδρυσε ο Stephen «Sky Dragon» Tse, με αποκαλούσαν «Bac Guai» που μεταφράζεται ως «λευκός διάβολος»...
Όταν ήμουν 22, άρχισα να πουλάω ναρκωτικά- ξέχωρα από τη συμμορία. Τα λεφτά ήταν πραγματικά πολύ καλά, αγόραζα σπίτια, αυτοκίνητα, σκάφη. Τα χρήματα ήταν αυτά που με επηρέασαν και απομακρύνθηκα από τη συμμορία- ποτέ όμως δε πούλησα ναρκωτικά στην Chinatown, όχι κοντά στους ανθρώπους μου. Το αφεντικό μου πάντα μου έλεγε να μη «σπρώχνω» ουσίες, γιατί έλεγε ότι τα προβλήματα με τα οποία συνοδεύονται, είναι αυτά που δε θέλεις να αντιμετωπίσεις. Αλλά συχνά σε τυφλώνουν τα χρήματα και έτσι χαράζεις διαφορετικούς δρόμους.
Το FBI προσπάθησε, το 2006-2007, να με πιάσει για όπλα... Είμαι Αμερικανός, μέλος κινέζικης συμμορίας που κανένας από άλλη ράτσα το έχει κάνει. Για χρόνια προσπαθούν να διαλύσουν τις συμμορίες με χαφιέδες, αλλά κανείς δε μιλάει και υπάρχουν ανεξιχνίαστες υποθέσεις ανθρωποκτονιών...Οπότε πλησίασαν εμένα. Είμαι 42 ετών και ζω στη Βοστόνη εδώ και χρόνια... Άνθρωποι συλλαμβάνονται, δολοφονούνται αλλά ποτέ δεν με είχαν πιάσει. Ξαφνικά, άρχισαν να μιλάνε για μένα, ο John έκανε αυτό, ο John το άλλο... Ένας πράκτορας μου ζήτησε να τους βοηθήσω και όταν εγώ αρνήθηκα ξέσπασε προσωπική βεντέτα και με συνέλαβε. Ήρθε σπίτι μου μαζί με 40 αρματωμένους αστυνομικούς με αυτόματα. Αυτό ήταν... Πάντα θα είμαι αυτό που ήμουν. Πάντα θα έχω τους ίδιους στόχους: να φροντίζω την οικογένειά μου και την κόρη μου...»
Ο «Bac Guai» John Willis, εκτίει ποινή κάθειρξης 20 χρόνων σε ομοσπονδιακή φυλακή, για ξέπλυμα χρήματος και υποθέσεις ναρκωτικών. Η μαρτυρία του φιλοξενήθηκε στο ozy.com.
Η ιστορία του έγινε βιβλίο, το «White Devil: The True Story of the First White Asian Crime Boss».
