Ένας από τους ενορχηστρωτές του Ολοκαυτώματος υπήρξε ο αξιωματικός των SS και δεξί χέρι του Αντολφ Άιχμαν, Αλόις Μπρούνερ.
Αν και θεωρείται υπεύθυνος για χιλιάδες θανάτους και εγκλήματα πολέμου, και καταδικάστηκε σε θάνατο ερήμην το 1954 στη Γαλλία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν συνελήφθη ποτέ.
Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε ο Εφρέμ Ζούροφ, επικεφαλής του ισραηλινού γραφείου του Κέντρου, Σιμόν Βίζενταλ, ο Αυστριακός Μπρούνερ, μετά το τέλος του πολέμου κατέφυγε στη Συρία και έζησε εκεί ως το τέλος της ζωής του.
Μάλιστα όχι μόνον φέρεται να είχε την ανοχή του καθεστώτος Άσαντ αλλά απασχολήθηκε από τον Χάφεζ αλ-Ασαντ (πατέρα του Μπασάρ αλ Άσαντ) ως ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας και ασφαλείας.
Όπως εκτιμάται, πρέπει να πέθανε πριν από 4 χρόνια, σε ηλικία 98 ετών. Όμως ο πόλεμος στη Συρία καθιστά αδύνατο να συλλεχθούν στοιχεία για αυτό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του Ζούροφ, ο Μπρούνερ εθεάθη το 2003 σε ξενοδοχείο της Δαμασκού, αλλά πηγή των γερμανικών υπηρεσιών Πληροφοριών πληροφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια το Κέντρο Βίζενταλ ότι ο εγκληματίας πολέμου έχει πεθάνει και ταφεί στη Συρία.
Ο ναζί γλίτωσε σε δύο απόπειρες κατά της ζωής του με παγιδευμένες επιστολές, χάνοντας ένα μάτι και μερικά δάκτυλα. Οι απόπειρες αυτές αποδόθηκαν σε ισραηλινούς πράκτορες.
Γιατί λεγόταν χασάπης της Θεσσαλονίκης;
Ήταν διαβόητος και φανατικός αντισημίτης και υπήρξε ένας από τους κύριους υπεύθυνους για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης.
Αμετανόητος, σε συνέντευξη που είχε δώσει σε γερμανικό περιοδικό το 1985, ο Μπρούνερ, όταν ερωτήθηκε εάν έχει τύψεις, απάντησε ότι λυπάται που δεν δολοφόνησε περισσότερους Εβραίους.
Διετέλεσε επικεφαλής του "Ειδικού Τμήματος της Αστυνομίας Ασφαλείας για τα εβραϊκά ζητήματα Θεσσαλονίκης-Αιγαίου". Μόλις έφτασε στη Θεσσαλονίκη, υποχρέωσε όλους τους Εβραίους της πόλης να φορούν κίτρινα αστέρια και να σημαίνουν ως "εβραϊκά" τα καταστήματά τους. Δημιούργησε και δύο γκέτο όπου μεταφέρθηκαν όλες οι εβραϊκές οικογένειες.
Υπολογίζεται ότι έστειλε περίπου 17 συρμούς με κλειστά βαγόνια, με περίπου 2.500 - 2.800 άτομα εβραϊκής καταγωγής (ο κάθε συρμός) προς το Άουσβιτς.
