Με περισσή ακαδημαϊκή μεγαλοστομία, οι αναλυτές του ΟΗΕ σχολίαζαν σε πρόσφατη έκθεση τους ότι η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 προκάλεσε προβλήματα και επιδείνωσε την κατάσταση στη χώρα.
"Μπορούμε να αποδώσουμε την αποτυχία στο Ιράκ στο κακό που επικρατεί στον κόσμο, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καταστροφική απόφαση να ξεκινήσει πόλεμος το 2003 είναι το σημείο από το οποίο άρχισαν όλα" είναι ένα από τα πορίσματα. Μάλιστα! Ανατρεπτική πληροφορία, λέμε εμείς...
Επίσης σε δεύτερη έκθεση του ΟΗΕ αναφέρεται ότι "οι Ταλιμπαν αποτελούν μακροπρόθεσμη απειλή για τη χώρα και την περιφέρεια, ενώ μετατρέπονται από θρησκευτική ομάδα σε εγκληματική οργάνωση".
Ποιοι είναι οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε
Στην πραγματικότητα τώρα...
...Λίγες μέρες αφότου η Μοσούλη έπεσε στα χέρια των ανταρτών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚΙΛ), οι τζιχαντιστές προσφέρουν φθηνά καύσιμα και φαγητό σε όσους πολίτες επιστρέψουν στην πόλη (σημειώνεται ότι περισσότεροι από μισό εκατομμύριο την εγκατέλειψαν κατά τις πρόσφατες εχθροπραξίες). Και πράγματι, πολλοί είναι αυτοί που επιστρέφουν. Μάλιστα, σύμφωνα με το Associated Press, μια από τις πρώτες μέριμνες των ανταρτών του ΙΚΙΛ είναι να αποκαταστήσουν τα δίκτυα παροχής ηλεκτρικού αλλά και καθαρού νερού ενώ απομακρύνουν τα οδοφράγματα από τους δρόμους.
Διαβάστε σχετικά: Νέα απειλή για το Ιράκ η κατάληψη της Μοσούλης
Οι ανταποκριτές των ξένων δικτύων στο Ιράκ μεταδίδουν ότι πολλοί κάτοικοι επιστρέφουν στην πόλη "ενθουσιασμένοι". Γιατί; Για τα αυτονόητα, θα πει κανείς... Ναι αλλά όταν αυτά σου λείπουν;
Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που βλέπουν τους τζιχαντιστές σαν απελευθερωτές. "Ελπίζω ο Θεός να τους στηρίξει και να τους δώσει τη νίκη απέναντι στους καταπιεστές του αλ Μαλίκι (του νυν πρωθυπουργού)" δηλώνει στο AP ο 80χρονος Abu Thaer.
Πολλοί από τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν την πόλη δηλώνουν ότι το έκαναν όχι γιατί φοβούνταν τους ισλαμιστές αλλά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας.
Η επιστροφή των ανθρώπων αυτών στη Μοσούλη υπογραμμίζει ένα φαινόμενο που τείνουμε να αγνοούμε όσοι κοιτάμε αυτή τη χώρα από... μακρυά: οι σεχταριστικοί διχασμοί και ο βαθύτατος θυμός που τρέφει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού προς την ιρακινή κυβέρνηση και βέβαια τις αμερικανικές δυνάμεις που για 10 χρόνια παρέμειναν στη χώρα γεννά διχασμό, εμφυλιακό κλίμα και καλλιεργεί το έδαφος για την ανάδυση βίαιων και ακραίων καθεστώτων.
Για τους παλαιότερους αυτό θυμίζει και την ανάδειξη των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα από το κατακρεουργημένο Αφγανιστάν της δεκαετίας του 1980.
Και για όσους το αναζητούν τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της τρομοκρατίας... την έχουν μπροστά στα μάτια τους...
