Μετά τα 45, τι;

Tα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες ηλικίας ανάμεσα στα 45 με 55 βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας είτε γιατί εγκατέλειψαν την εργασία τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους είτε γιατί εξαναγκάζονται σε πρόωρη συνταξιοδότηση λόγω των μεγάλων αλλαγών στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότερες σε αυτή την ηλικία έχουν παιδιά που αν δεν έχουν φύγει για να σπουδάσουν είναι ήδη πολύ κοντά στο να ενηλικιωθούν, πόσο προετοιμασμένες είναι  ψυχολογικά όλες αυτές οι γυναίκες να  κάνουν αυτή τη μετάβαση στη ζωή τους; Πόσο συνειδητοποιημένες είναι για το πώς θα ζήσουν  τα επόμενα χρόνια με δεδομένο ότι το προσδόκιμο ζωής μιας γυναίκας είναι 85 χρόνων. Πόσες αλήθεια σκέφτονται ότι μπορεί να ξαναδημιουργήσουν και να ξανασχεδιάσουν το ταξίδι της ζωής τους σε αυτή την ηλικία; Μήπως οι περισσότερες υποτιμούν το γεγονός ότι ζούμε πλέον περισσότερα χρόνια και με πολύ καλύτερη υγεία από τη γενιά των γονιών μας. Μπορεί η υπόλοιπη ζωή τους να σημαίνει μόνο καφές, οικιακά και εγγόνια; Η κοινωνιολόγος Δώρα Φούντα αναλύει.

Αξίζει να αναφερθεί ότι στατιστικά συνήθως σε αυτές τις ηλικίες οι αλλαγές συνδυάζονται με κρίση στις σχέσεις, με διαζύγια, με ασθένειες ακόμα και με απώλειες συγγενικών προσώπων.  Αν οι γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοια μεταβατικά στάδια δε διαχειριστούν ομαλά αυτές τις αλλαγές, κινδυνεύουν να αρχίσουν σιγά-σιγά να περιθωριοποιούνται με κίνδυνο της ψυχικής τους υγείας.

Μερικές ιδέες που θα μας βοηθήσουν στο δύσκολο αυτό μεταβατικό στάδιο είναι οι παρακάτω:        

Ξανασχεδιάζουμε τη ζωή μας από την αρχή μακριά από περιορισμένα πιστεύω και πεποιθήσεις που μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε μπροστά.

Ψάχνουμε να βρούμε το πραγματικό νόημα της ζωής μας γιατί ευτυχισμένοι και πλήρεις νιώθουμε μόνο  όταν οδηγούμαστε σε επαφή με το βαθύτερο εαυτό μας.

Αναπτύσσουμε το δίκτυο των φίλων μας και προσπαθούμε να ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας.

Αναπτύσσουμε δημιουργικές ασχολίες και αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο μας.

Ασχολούμαστε με τον εθελοντισμό, το διάβασμα, παρακολουθούμε μαθήματα  πολιτισμού, γλωσσών και πραγματοποιούμε ό,τι άλλο θέλαμε τόσο χρόνια και δεν είχαμε το χρόνο.

Παρακολουθούμε σεμινάρια σχετικά με τη διαχείριση αλλαγών γιατί σύμφωνα με έρευνες τα άτομα που συμμετέχουν σε σχετικά σεμινάρια έχουν πολύ καλύτερη προσαρμογή και μεγαλύτερη ψυχική ευεξία.

Μα πάνω από όλα μαθαίνουμε να ονειρευόμαστε γιατί ποτέ δεν είναι αργά για μια δεύτερη ευκαιρία στη μια και μοναδική ζωή μας!

 

Δώρα Φούντα