Δίνουν διαλέξεις και προωθούν το βιβλίο τους
Με τα μάτια κολλημένα στο πάτωμα, το πρόσωπο κόκκινο σαν από ντροπή o Tom Stranger, ανέβηκε στη πρόχειρη σκηνή του βιβλιοπωλείου στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Κάθισε στη θέση του και περίμενε υπομονετικά την πρώην φίλη του Thordis Elva να εξιστορήσει τις παράξενες και επώδυνες συνθήκες κάτω από τις οποίες δέχθηκαν οι ζωές τους.
Σε μια αίθουσα με περίπου 30 άτομα, οι δυο τους ήταν έτοιμοι να αρχίσουν να προωθούν το βιβλίο τους, «South of Forgiveness».
Το 1996, ο Tom βίασε την Thordis στον προσωπικό της χώρο ενώ εκείνη ήταν σε κατάσταση μέθης με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να προβάλει ιδιαίτερη αντίσταση. Το θύμα, μια συγγραφέας και δημοσιογράφος, στεκόταν τώρα στην αίθουσα και εξηγούσε πως ο Tom ήταν ο πρώτος της έρωτας - όση ώρα μιλούσε ο άντρας δε σήκωσε το βλέμμα του από το πάτωμα. Δεν σήκωσε το βλέμμα του παρά μόνο όταν ήρθε η σειρά του να πάρει το λόγο.
Με ήρεμο τόνο, ξεκίνησε να αφηγείται τι συνέβη τη μοιραίο εκείνο βράδυ: Περιέγραψε το πόσο ενθουσιάστηκε όταν την είδε έξω σε ένα μπαρ και ότι την άκουσε αργότερα να κάνει εμετό στις τουαλέτες. Έπειτα, έγινε λίγο νευρικός, και συνέχισε τη διήγηση του. Είπε πως τη συνόδεψε στο σπίτι της, την πήγε μέχρι το «σκοτεινό δωμάτιό της» και το πώς προχώρησε σε κάτι που δε του επετράπη. Το επόμενο πρωί, όπως είπε, δε ένοιωσε ότι είχε κάνει κάτι κακό ακι σίγουρα δε θεώρησε πως η πράξη του ήταν βιασμός. Στα 16, πίστευε ότι ένα αγόρι που έχει σχέση, δικαιούται να κάνει σεξ με τη σύντροφό του και οι ανάγκες του ήταν ιδιαίτερα έντονες.
Το ακροατήριο έμεινε σιωπηλό ενώ συνέχιζε την αφήγησή του. Ένας άντρας κάλυψε το πρόσωπό του με τα χέρια του, αλλά δεν ακούστηκε καμία φωνή αποδοκιμασίας. Ο Tom υποστήριξε πως δε βρισκόταν εκεί για να δικαιολογηθεί- αν και κατά τη διάρκειας της μισάωρης ομιλίας του χρησιμοποίησε εκφράσεις όπως «είχα πιει πολύ... ήμουν μόλις 16 ετών». Ανέφερε επίσης ότι τα επόμενα 8 χρόνια, πάλευε με τον εαυτό του όταν η Thordis του έστειλε ένα μέιλ με το οποίο του περιέγραφε το έγκλημά του και τις τρομακτικές συνέπειες που είχε αυτό στη ζωή της: διατροφικές διαταραχές, προβλήματα με το αλκοόλ...
Το ακροατήριο τον άκουσε να λέω πόσο δύσκολο ήταν γι αυτόν να αποδεχτεί τη ταμπέλα του βιαστή-στην αρχή έπεσε σε ένα ένα λούκι αυτομαστιγώματος και αυτολύπησης ενώ αργότερα κατάλαβε ότι η Thordis είχε ανάγκη να βρει ένα δίαυλο επικοινωνίας ώστε να μπορέσει να τον συγχωρήσει και να προχωρήσει στη ζωή της. Τελικά, συναντήθηκαν στην Νότια Αφρική και ότι συνέβη μεταξύ τους κατά τη συνάντηση αυτή, ήταν η βάση του βιβλίου τους. Για την Thordis, το να δώσει βήμα στον Tom σήμαινε ότι θα ξεκινούσε ένας διάλογος με αντικείμενο τις επιθέσεις με σεξουαλικό κίνητρο και θεωρεί ότι δε πρέπει να εστιάζουμε στο θύμα, στο πόσο είχε πιει ή τι φορούσε (τα συνηθισμένα σχόλια μετά από έναν βιασμό). Αντ΄αυτού, το βάρος της ευθύνης πρέπει να πέφτει εξ ολοκλήρου στον θύτη. Όπως αργότερα εξήγησε, χάρη το διάλογο που είχε με τον Tom, κατάφερε να τα αφήσει όλα πίσω της και να συνεχίσει τη ζωή της. Έγραψε το βιβλίο για να πει ότι η ζωή έχει γίνει καλύτερη, ότι μπορεί να είναι χαρούμενη και τελικά ότι ο δράστης παραδέχτηκε στον κόσμο ότι ήταν εντελώς δικό του λάθος. Και οι δυο με αυτό το κοινό συγγραφικό τους έργο, ελπίζουν να συνεισφέρουν στο διάλογο γύρω από τη σεξουαλική κακοποίηση.
