Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Είναι μόλις 27 χρόνων και το βιογραφικό της εντυπωσιάζει…H ελληνοαγγλίδα Rafika Chawishe, απόφοιτος της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Φιλοσοφικής Αθηνών και της Royal Academy of Dramatic Art έχει μαγέψει αρκετές φορές το κοινό με τις ερμηνείες της στις θεατρικές σκηνές του Λονδίνου, έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους οι οποίες έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ, έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, έχει κάνει κινηματογράφο, με τελευταία εμφάνισή της στην ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά "Miss Violence", η οποία βραβεύτηκε με τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Η σημαντική καλλιτέχνις, μιλά στο news.gr για τα συναισθήματα της για τη διάκριση της ταινίας, τα σχέδια και τα όνειρά της.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη βράβευση της ταινίας "Miss Violence" στο Φεστιβάλ της Βενετίας;
Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια. Ξετρελάθηκα! Όλες οι ταινίες βγαίνουν πάντα με κόπο, με αγάπη, με προσπάθεια και αφοσίωση και όταν έρχεται η επιβράβευση τρελαίνεσαι από χαρά! Όλοι οι ηθοποιοί και οι συντελεστές πραγματικά έχουν κεντήσει σε αυτή την ταινία κι έχουν δουλέψει με την ψυχή τους! Και νομίζω ότι ο Αλέξανδρος το εμπνέει αυτό το πράγμα γιατί είναι μία ισχυρή προσωπικότητα με ένα πολύ ισχυρό όραμα.
Τι σημαίνει αυτή η βράβευση για τον ελληνικό κινηματογράφο;
Νομίζω ότι ο ελληνικός κινηματογράφος έχει δημιουργήσει ένα δικό του ρεύμα αυτή τη στιγμή, για αυτό και στο Φεστιβάλ του Τορόντο υπάρχει ειδικό αφιέρωμα, στο οποίο παίζονται δέκα ελληνικές ταινίες. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα πολύ ισχυρό ρεύμα και λόγω της πολιτικής κατάστασης και επειδή υπάρχουν θετικά αποτελέσματα σε φεστιβάλ και νομίζω ότι οι έλληνες κινηματογραφιστές είναι στην πρώτη γραμμή και αυτό είναι αρκετά ελπιδοφόρο γιατί έρχονται χρήματα απ' έξω, όπως η match factory για παράδειγμα, η οποία θα είναι συμπαραγωγός στην καινούργια ταινία του Οικονομίδη. Γενικά γίνονται διεθνείς συμπαραγωγές, βγαίνουν σκηνοθέτες προς τα έξω, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, όπου αυτό είναι και το ζητούμενο άλλωστε, να υπάρχει παραγωγικότητα και υπάρχει!
Ήταν παιδικό όνειρο η υποκριτική;
Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο κλισέ η ιστορία μου! Από παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός, δεν υπήρξε ποτέ για εμένα το ερώτημα "τι θα κάνω". Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός και μάλιστα από μικρή διάβαζα θεατρικά έργα και συμμετείχα σε θεατρικές ομάδες.
Υπήρξε στήριξη από την οικογένεια;
Είμαι πολύ τυχερή, και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου είναι δύο υπέροχοι άνθρωποι, οι οποίοι μας έχουν στηρίξει και εμένα και τον αδερφό μου σε όλες μας τις επιλογές, δεν έχουν περιορίσει καθόλου το χαρακτήρα μας, την προσωπικότητά μας και μας έχουν αφήσει ελεύθερους να πάρουμε το δρόμο μας και να κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν, αναλαμβάνοντας φυσικά και τις συνέπειες. Φαντάζομαι ότι δεν τους έχουμε απογοητεύσει καθώς προσπαθούμε κι εμείς για το καλύτερο!
Είσαστε ευχαριστημένη από τη μέχρι τώρα πορεία σας;
Μέχρι σήμερα έχω συμμετάσχει σε πράγματα για τα οποία είμαι υπερήφανη, μου έχουν μάθει κάτι και με έχουν κάνει καλύτερη. Νομίζω πως το σημαντικότερο όταν είσαι σκηνοθέτης, ηθοποιός, χορευτής, εικαστικός είναι η κάθε δουλειά που κάνεις να σε προχωράει παρακάτω, να αυξάνει τα όριά σου και να ανακαλύπτεις ολοένα και περισσότερα πράγματα και για την τέχνη σου και για σένα. Φυσικά και υπάρχουν στιγμές για τις οποίες μετανιώνεις αλλά μέχρι στιγμής είμαι ευχαριστημένη από την πορεία μου. Έκανα αρκετό θέατρο στην Αγγλία, συνεργάστηκα με το Εθνικό Θέατρο και εφέτος πρόκειται να είναι μία πολύ πλούσια χρονιά, η οποία μάλιστα ξεκίνησε δυναμικά.
Ποια είναι τα σχέδια σας για εφέτος;
Στις 23 Σεπτεμβρίου πηγαίνω στην Πράγα για έναν τηλεοπτικό πιλότο για ένα καναδέζικο κανάλι, μετά ξεκινούν τα γυρίσματα της ταινίας του βραβευμένου σκηνοθέτη Lav Diaz στις Φιλιππίνες και στις 15 Δεκεμβρίου ανεβάζουμε στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας την Εβραία του Μπρεχτ σε σκηνοθεσία της Φένιας Παπαδόδημα. Ένα δύσκολο και σύγχρονο έργο κατά τη γνώμη μου καθώς ζούμε καιρούς φασισμού, καιρούς με μεγάλη επιθετικότητα. Τέλος, το Μάρτιο θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα της δεύτερης ταινίας του Lav Diaz και μπορώ να πω πως είμαι πολύ ευτυχισμένη για τη χρονιά μου εφέτος καθώς είναι πολύ γεμάτη και με πολλά ταξίδια.
Τι όνειρα κάνετε για την καριέρα σας;
Ευελπιστώ να συμμετέχω σε projects που μιλούν για πολύ όμορφες ιστορίες και τα οποία συντελούνται από σκεπτόμενους ανθρώπους, που έχουν πραγματικά να πουν κάτι και που για κάποιο λόγο γίνονται. Ούτε για το θεαθήναι, ούτε για να μπαίνουν λεφτά στο ταμείο απαραίτητα, ούτε για την προβολή του πράγματος αλλά γιατί ουσιαστικά υπάρχει κάτι που έχει περιεχόμενο. Για μένα η όλη φιλοσοφία της υποκριτικής είναι ότι θέλω να διηγηθώ μια πολύ ωραία ιστορία και νομίζω ότι έχουμε ανάγκη από ωραίες ιστορίες. Αυτή είναι η μοναδική μου φιλοδοξία και ο μοναδικός μου φόβος, να είμαι σε πράγματα στα οποία υπάρχει διάλογος και προβληματισμός.
