Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Τέσσερα παιδιά πριν από λίγες ημέρες μας έκαναν υπερήφανους και μας έδωσαν ελπίδα για το μέλλον αυτής της χώρας…Είναι τα παιδιά που πήραν μέρος στην 24η Παγκόσμια Ολυμπιάδα Βιολογίας, η οποία εφέτος διεξήχθη στη Βέρνη της Ελβετίας. Αυτά τα παιδιά παρά το γεγονός ότι είχαν να ανταγωνιστούν 250 μαθητές από 62 διαφορετικές χώρες, με περισσότερες γνώσεις στη Βιολογία και καλύτερες υποδομές στα σχολεία της πατρίδας τους κατάφεραν να διακριθούν κερδίζοντας δύο χάλκινα μετάλλια και δύο επαίνους. Πρόκειται για τους Θεοφανώ Ζούμπου από την Αθήνα και Στέργιο Τσίτο από την Καρδίτσα, οι οποίοι κέρδισαν χάλκινο μετάλλιο, τη Δέσποινα Μπενέτου από τον Πειραιά και την Ειρήνη Κωνσταντινίδου από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες απέσπασαν έπαινο. Η 17χρονη Θεοφανώ και η 18χρονη Δέσποινα μιλούν στο news.gr για τα όνειρα και τους φόβους τους, σχολιάζουν την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας, στέλνουν το μήνυμά τους στους πολιτικούς και δηλώνουν πως θα παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για ένα καλύτερο αύριο.
Αρχικά θα ήθελα να μου πείτε πώς αποφασίσατε να πάρετε μέρος στην Ολυμπιάδα βιολογίας.
Θ.Ζ: Η βιολογία ήταν ένα μάθημα που με ενδιέφερε πάντα. Ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός ήταν μια ευκαιρία- πρόκληση, που με παρακίνησε να ασχοληθώ πιο οργανωμένα και συστηματικά με τη βιολογία. Πράγματι, καθ'όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας απέκτησα πολύτιμες γνώσεις, που σίγουρα δε θα είχα τη δυνατότητα να τις αποκτήσω στο σχολείο, και να γνωρίσω πραγματικά τη συγκεκριμένη επιστήμη. Πέρα από αυτά, η συμμετοχή στην Ολυμπιάδα ήταν η ιδανική ευκαιρία να ταξιδέψω μέχρι τη Βέρνη και να συναντήσω μαθητές από κάθε ήπειρο!
Δ.Μ: Η βιολογία αποτελούσε πάντα για μένα το πιο ενδιαφέρον και ίσως το πιο σημαντικό από τα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο. Από μικρή διάβαζα βιβλία, περιοδικά, επιστημονικά άρθρα σχετικά με τη βιολογία και πάντα είχα την περιέργεια και ίσως και την ανάγκη να επεκτείνω τις γνώσεις μου στον τομέα αυτό. Ακούγοντας αρχικά για τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό έλαβα συμμετοχή όχι για να κερδίσω, απλά για να έχω την ευκαιρία να δοκιμαστώ σε ένα διαφορετικό είδος εξετάσεων και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου. Δεν περίμενα να προκριθώ και πραγματικά η είδηση ότι θα πάω στην Ολυμπιάδα με εξέπληξε ευχάριστα.
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον; Με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε;
Θ.Ζ: Η διάκριση στην Ολυμπιάδα μου εξασφαλίζει τη δυνατότητα εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο καθ' υπέρβαση του αριθμού των εισακτέων. Αυτό με απαλλάσσει από το άγχος των Πανελλαδικών και διευκολύνει την επίτευξη των ονείρων- στόχων μου. Θέλω να σπουδάσω ιατρική και στη συνέχεια θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με τον τομέα της έρευνας.
Δ.Μ: Η βιολογία είναι ένας τομέας που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και στο μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ με την έρευνα και τις εφαρμογές της βιολογίας στην ιατρική. Για το λόγο αυτό θα σπουδάσω ιατρική και στη συνέχεια θα επεκτείνω το πεδίο σπουδών μου προς την επιστήμη της βιολογίας.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σας την ώρα της βράβευσης;
Θ.Ζ: Αρχικά ξαφνιάστηκα. Ομολογώ πως δεν το περίμενα διότι οι δοκιμασίες της Ολυμπιάδας ήταν απαιτητικές και δε μπορούσα να προβλέψω την επίδοσή μου. Ύστερα, βέβαια, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Το μετάλλιο ήταν η καλύτερη επιβράβευση των κόπων μου.
Δ.Μ: Την ώρα της βράβευσης το μόνο που θυμάμαι είναι οι φωνές των παιδιών της ελληνικής αποστολής και έπειτα τα ματιά μου να γεμίζουν δάκρυα. Δεν το περίμενα και για αυτό η χαρά και η ευτυχία ήταν ακόμη μεγαλύτερες.
Ποια στιγμή δε θα ξεχάσετε ποτέ και σε τι πιστεύετε ότι θα σας βοηθήσει αυτή η εμπειρία;
Θ.Ζ: Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι η επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. Βρέθηκα σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, στο οποίο είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με συνομηλίκους μου από πολλές διαφορετικές χώρες -την Ισπανία, την Ελβετία, την Αμερική, τον Καναδά, την Αργεντινή, το Ιράν, την Ινδία, την Ινδονησία...-και να ανταλλάξω μαζί τους απόψεις και πολιτιστικά στοιχεία. Ελπίζω να διατηρήσω την επικοινωνία μαζί τους...Εξάλλου, η γνωριμία με διαφορετικούς ανθρώπους διευρύνει τους πνευματικούς σου ορίζοντες και σε κάνει πιο ολοκληρωμένο άτομο.
Δ.Μ: Η εμπειρία από τη συμμετοχή μου στην Ολυμπιάδα ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου και μου προσέφερε πολλά εφόδια, όχι μόνο γνώσεις αλλά και εμπειρίες, αξίες, φιλίες και πολλά άλλα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου. Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να εξελιχθώ όχι μόνο ως μαθήτρια αλλά και ως άνθρωπος. Μου έμαθε όχι μόνο γνώσεις περί βιολογίας αλλά και γνώσεις από τον κόσμο, από τους διαφορετικούς λαούς και τα διαφορετικά ήθη και έθιμα σε κάθε γωνία του πλανήτη.
Το γεγονός ότι είχατε να ανταγωνιστείτε μαθητές από 62 χώρες όπου σε κάποιες από αυτές δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στην Παιδεία, υπάρχουν καλύτερες υποδομές κλπ, δε σας φόβιζε;
Θ.Ζ: Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες ομάδες ήταν άρτια προετοιμασμένες. Είχα την ευκαιρία να ξεφυλλίσω τα σχολικά βιβλία άλλων χωρών και διαπίστωσα ότι είναι πολύ πιο πλήρη γνωστικά από τα δικά μας καθώς καλύπτουν σχεδόν όλους τους τομείς με τους οποίους ασχολείται η βιολογία π.χ. γενετική, ζωολογία, φυτολογία, οικολογία. Εκτός αυτού, μπορούσες εύκολα να καταλάβεις ότι τα παιδιά είχαν εξοικειωθεί με το εργαστήριο γιατί τα πειράματα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών τους. Παρόλα αυτά, το κλίμα ήταν περισσότερο φιλικό παρά ανταγωνιστικό και γι' αυτό δεν αισθανθήκαμε άσχημα.
Δ.Μ: Σίγουρα το επίπεδό μας σε σχέση με τα άλλα παιδιά (ιδιαίτερα τα παιδιά της Αμερικής και της Κίνας) ήταν αρκετά κατώτερο, κάτι το οποίο δικαιολογείται από το γεγονός πως το μάθημα της βιολογίας διδάσκεται στο ελληνικό σχολείο μόνο μια ώρα την εβδομάδα και οι μαθητές δεν έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν εις βάθος το αντικείμενο ( γεγονός που ελπίζω να αλλάξει σύντομα). Όλα τα παιδιά όμως αγωνιστήκαμε, βάλαμε τα δυνατά μας και τελικά καταφέραμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις και να βγάλουμε τη χώρα μας ασπροπρόσωπη!
Νιώσατε ότι σας αντιμετώπισαν με διαφορετικό τρόπο λόγω του ότι εκπροσωπούσατε την Ελλάδα της κρίσης;
Θ.Ζ: Όχι. Αντιθέτως, τα παιδιά ήταν όλα πολύ φιλικά και διακριτικά. Ποτέ στις συζητήσεις μας δεν αναφέρθηκαν στην οικονομική δυσπραγία των Ελλήνων, ενώ πάντα μας αντιμετώπιζαν με σεβασμό.
Δ.Μ: Τα παιδιά δεν έθιξαν καθόλου το θέμα της κρίσης στην Ελλάδα. Ίσα ίσα μας αντιμετώπισαν με σεβασμό και πολύ καλή διάθεση, χωρίς ίχνος ρατσισμού. Το μόνο ίσως "ψεγάδι" στη διοργάνωση ήταν πως η Ελλάδα μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της κρίσης τοποθετήθηκαν σε πιο οικονομικά και με λιγότερες παροχές δωμάτια σε σχέση με άλλες χώρες όπως π.χ. η Αμερική και η Αγγλία.
Tο γεγονός ότι στη χώρα μας δυστυχώς οι συνθήκες για τη νέα γενιά είναι αρκετά δύσκολες, τι συναισθήματα σας δημιουργεί;
Θ.Ζ: Σήμερα διαπιστώνει κανείς ότι το ελληνικό κράτος παρακμάζει. Η παιδεία, η επιστημονική, οικονομική και παραγωγική δραστηριότητα παραλύουν, ενώ τα ποσοστά της ανεργίας ειδικά στους νέους αυξάνονται. Υπό αυτές τις συνθήκες πολλές φορές νιώθω φόβο και άγχος για το μέλλον. Έχω όρεξη για δουλειά και δημιουργία, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν η χώρα μου θα μου παρέχει τα μέσα για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου.
Δ.Μ: Δυστυχώς η γενιά μας είναι η γενιά της κρίσης, η γενιά των δοκιμασιών και των εμποδίων. Ευτυχώς όμως είναι και η γενιά της ελπίδας, της επαναστατικότητας, της αγωνιστικότητας. Για το λόγο αυτό οφείλουμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο και να αντισταθούμε στην υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου. Νομίζω πως έχουμε τόσο τα ψυχικά όσο και τα πνευματικά εφόδια να ανταπεξέλθουμε στην κρίση και να βγούμε ίσως και δυνατότεροι.
Στα σχέδιά σας υπάρχει το εξωτερικό;
Θ.Ζ: Έχω αποφασίσει να σπουδάσω στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι το πρώτο πτυχίο. Θα ήθελα, βέβαια, μετά να φύγω στο εξωτερικό για κάποια χρόνια π.χ. για ένα μεταπτυχιακό, καθώς πιστεύω ότι η εμπειρία αυτή θα με κάνει καλύτερη επιστήμονα. Γενικά, πάντως, δε σκέφτομαι να εγκαταλείψω οριστικά τη χώρα μου αλλά είμαι πρόθυμη να προσπαθήσω ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Δ.Μ: Η σκέψη για σπουδές ή εργασία στο εξωτερικό νομίζω πως κυριαρχεί στο μυαλό των περισσότερων νέων μαθητών της Ελλάδας όπως και στο δικό μου. Είναι κρίμα να βλέπεις τόσα λαμπρά μυαλά να φεύγουν στο εξωτερικό αντί να "πλουτίζουν" τη χώρα τους με τις δυνατότητές τους.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξει η κατάσταση στη χώρα μας;
Θ.Ζ: Θεωρώ πως τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Γι' αυτό το λόγο, είμαι σίγουρη ότι η βελτίωση των τωρινών συνθηκών μπορεί να επιτευχθεί αν επενδύσουμε σε μια καλύτερη εκπαίδευση αλλά και σε μια δια βίου μάθηση. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία άξιων πολιτών και επιστημόνων που θα επανδρώσουν κάθε τομέα δραστηριότητας, δίνοντάς του νέα πνοή.
Δ.Μ: Νομίζω πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει για να βγούμε από την κρίση είναι η ελληνική νοοτροπία. Η νοοτροπία του αποποιούμαι τις ευθύνες μου, κατηγορώ το διπλανό μου και πατάω επί πτωμάτων προκειμένου να ικανοποιήσω τις επιθυμίες μου. Πιστεύω πως αν αυτή η νοοτροπία αλλάξει, η Ελλάδα θα κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την έξοδο από την κρίση, όχι μόνο την οικονομική αλλά και την κρίση αξιών.
Ποια είδηση που ακούσατε τελευταία σας θύμωσε περισσότερο;
Θ.Ζ: Θύμωσα όταν άκουσα ότι στην Ελλάδα έχουμε τη μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών δαπανών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επαρκής κοινωνική πρόνοια και σε μια χώρα όπου το κράτος δε φροντίζει τους πολίτες του, επόμενο είναι να καταλύεται η δημοκρατία και να διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή.
Δ.Μ: Νομίζω πως καθημερινά οι έλληνες πολίτες κατακλύζονται από πλήθος ειδήσεων που καταρρακώνουν τον ψυχικό τους κόσμο, οπότε είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια.
Τι θα θέλατε να πείτε στους πολιτικούς;
Θ.Ζ: Θα ήθελα να πω τη γνώμη μου για την τακτική που ακολουθούν για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η βαριά φορολογία, η περικοπή μισθών, οι απολύσεις και οι μειώσεις των δαπανών πετυχαίνουν μόνο να εξαθλιώνουν το λαό και να καταδικάζουν σε στασιμότητα τη βιομηχανία, το εμπόριο και τις επιστήμες. Θα ήθελα, επίσης, να τους επισημάνω ότι σε καιρούς κρίσης συνίσταται το κράτος να στοχεύει ακόμα και σε ελλειμματική οικονομική πολιτική, προκειμένου να τονώσει τους τομείς της παιδείας, της παραγωγής και της επιστήμης.
Δ.Μ: Το πρώτο πράγμα που θα έλεγα στους πολιτικούς είναι να συνειδητοποιήσουν την πραγματική αξία της χώρας μας, τις δυνατότητες και τα πλούτη της και να μην αναλώνονται σε ανούσιες συζητήσεις και ενέργειες που καταρρακώνουν το δημοκρατικό ήθος της χώρας.
Tι έχετε να πείτε στα παιδιά της ηλικίας σας;
Θ.Ζ: Θα ήθελα να τα παροτρύνω να μην αποθαρρύνονται από τη ζοφερή πραγματικότητα. Να προσπαθούν πάντα γιατί συχνά υπάρχει διέξοδος και η αξία τους θα αναγνωριστεί. Θα ήθελα, τέλος, να τα ενθαρρύνω να μην περιορίζονται στη γνώση που προσφέρει το σχολείο. Αν ένα (επιστημονικό) αντικείμενο εξάπτει την περιέργειά τους, τότε είμαι σίγουρη ότι θα αντλήσουν μεγάλη ικανοποίηση εάν ασχοληθούν πιο προσωπικά και ενδελεχώς με αυτό.
Δ.Μ: Στα παιδιά της ηλικίας μου έχω να πω να μη σταματήσουν να ελπίζουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, τις ιδέες τους, τις πραγματικές τους επιθυμίες. Πάντα υπάρχει ένας ανοιχτός δρόμος, αρκεί να έχεις τα ματιά σου ανοιχτά!
