H 26χρονη Γεωργία Ταλαιπώρου, πριν από περίπου εννέα χρόνια μπήκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό το Μιλάνο. Θα σπούδαζε αρχιτεκτονική με την προοπτική να επιστρέψει πίσω και να αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο των γονιών της. Ως ανήσυχο πνεύμα όμως και ανοικτό στις προκλήσεις δε δίστασε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο χώρο της μόδας που τόσο αγαπούσε ακόμα κι αν βρισκόταν σε μία από τις πρωτεύουσες του στυλ. Και τα κατάφερε! Αρχικά ανέλαβε μία στήλη στο grazia.it ενώ μια συνέντευξη με την editor της Vogue την έκανε να ζήσει όπως χαρακτηριστικά λέει το δικό της "The devil wears Prada"! Σήμερα, η Georgia Tal εργάζεται στην Ιταλική Vogue, νιώθει γεμάτη και ευτυχισμένη κάνοντας αυτό που λατρεύει και μοιράζεται μαζί μας το μότο της που δεν είναι άλλο από το "να ακολουθείς αυτό που έχεις στο μυαλό και την καρδιά σου με ξεροκεφαλιά!".
Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Όταν μπαίνατε στο αεροπλάνο για το Μιλάνο, πριν από περίπου 9 χρόνια, τι όνειρα είχατε για τη ζωή σας; Ποια ήταν τα συναισθήματά σας;
Ένιωθα ελεύθερη! Δεν έβλεπα την ώρα να φθάσω…Νέα χώρα, καινούργιοι άνθρωποι, διαφορετική γλώσσα, άλλες καταστάσεις…Το άγνωστό ποτέ δε με φόβιζε, αντιθέτως με ελκύει!
Κι ενώ πήρατε το πτυχίο σας στην αρχιτεκτονική και σας περίμενε μια "έτοιμη" δουλειά στην Ελλάδα, δεδομένου ότι οι γονείς σας είναι επίσης αρχιτέκτονες, εσείς προτιμήσατε να κάνετε αυτό που έλεγε η καρδιά σας; Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Μερικοί άνθρωποι δεν καταφέρνουν σε όλη τους τη ζωή να βρουν αυτό που τους αρέσει και έπειτα μπορεί να μην έχουν την ευκαιρία να το εξασκήσουν. Αγαπώ την αρχιτεκτονική, πιστεύω πως είναι η αρχή όλων, συνδυάζει τέχνη, επιστήμη, δημιουργία. Μεγάλωσα ανάμεσα σε αρχιτέκτονες και η επιλογή αυτών των σπουδών ήρθε ως κάτι πολύ φυσικό. Αλλά όσο μεγαλώνουμε, οι προσλαμβάνουσες εικόνες, οι γνωριμίες και οι καταστάσεις που ζούμε έρχονται και αλλάζουν αυτά που είχαμε μέχρι πρότινος ως σίγουρα. Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσεις πως οι προτεραιότητες και τα πάθη σου άλλαξαν και να αποδεχθείς ότι ο δρόμος σου είναι άλλος τελικά. Έτσι, δεν το είδα ποτέ ως μια αποτυχία σε σχέση με την αρχιτεκτονική αλλά ως μια επιτυχία σε σχέση με τη μόδα.
Ο χώρος της μόδας σας ενδιέφερε πάντα;
Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν έμενα στην Ελλάδα. Η μόδα πάντα με ενδιέφερε, η μητέρα μου άλλωστε ήταν μια κοκέτα. Ξεκίνησα τυχαία, όταν η Tamu, η διευθύντρια του grazia.it, μου πρότεινε να αναλάβω μία στήλη, η οποία αποφασίσαμε να είναι βασισμένη στους collectors. Εγώ έπρεπε να κάνω research και το art direction των φωτογραφήσεων και κάπου εκεί κατάλαβα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου!
Δε σας τρόμαζε μία ενδεχόμενη αποτυχία;
Κανείς ποτέ δεν είναι σίγουρος για τίποτα, μια αποτυχία είναι πάντα πιθανή. Αλλά δε με τρόμαζε, ούτε με τρομάζει! Ό,τι και να γίνει εγώ θα τη μεταμορφώσω σε επιτυχία κάπου αλλού!
Ποια ήταν η αντίδραση των γονιών σας;
Οι γονείς μου είχαν ήδη καταλάβει αλλά πάντα ήλπιζαν ότι τελικά θα ακολουθήσω την αρχιτεκτονική. Αυτή η αλλαγή πορείας ήρθε σταδιακά, παράλληλα με τις σπουδές μου ενώ εργαζόμουν στο grazia.it και σε άλλα μικρά projects. Μέχρι που ήρθε η στιγμή να κάνω master, τότε ή θα ευχαριστούσα τους γονείς μου και θα έχανα ό,τι είχα καταφέρει στο χώρο της μόδας ή θα επέλεγα να κάνω αυτό που αγαπούσα. Σήμερα είναι ευχαριστημένοι που κάνω αυτό που με γεμίζει, με στηρίζουν και πάντα δείχνουν ενδιαφέρον.
Πώς καταφέρατε να κερδίσετε μία θέση στην Ιταλική Vogue; Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν "κλείσατε" τη δουλειά και ποια όταν βρεθήκατε στην πρώτη φωτογράφηση;
Μέσω ενός γνωστού έκανα ένα interview με τη fashion editor ενώ συνεργαζόμουν ήδη με μια άλλη stylist. Λίγες ημέρες μετά η editor με κάλεσε κι έτσι παράτησα όλα τα υπόλοιπα και έτρεξα! Έζησα το δικό μου "The devil wears Prada"! Για περίπου ένα χρόνο ήμουν freelance, χωρίς ωράρια και Σαββατοκύριακα μέχρι που μου πρότειναν να με προσλάβουν στο Vogue Gioiello- Accessory. Ευτυχία! Θυμάμαι η πρώτη φωτογράφηση πριν ακόμη με προσλάβουν ήταν μια τραυματική εμπειρία! Έτρεχα σαν τρελή, δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω και πώς να είμαι συνεχώς on alert σε 2-3 διαφορετικά μέτωπα! Δε θα ξεχάσω πως εκείνη η φωτογράφηση είχε διαρκέσει 12 ώρες! Πρόκειται για τις πιο αγχωτικές ώρες της ζωής μου! Αλλά όταν όλα τελειώνουν κι έχεις τις φωτογραφίες, τότε όλος σου ο κόπος ανταμείβεται!
Πώς σας αντιμετωπίζουν εκεί και ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο;
Με αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν Ιταλίδα. Πολλές φορές ξεχνούν ότι έχω αυτό το τρομερό επίθετο, το οποίο όταν ήρθα στο Μιλάνο το άλλαξα σε Tal! Ήταν αδύνατο το spelling…Καταλαβαίνετε…Η κατάσταση στο χώρο είναι ιδιαίτερα σκληρή και χρειάζεται μεγάλη όρεξη για να αντέξεις τα ωράρια και τον φόρτο εργασίας.
Πώς είναι η ζωή σας στο Μιλάνο και τι σας λείπει από την Ελλάδα;
Εδώ βρέχει επτά μήνες το χρόνο…ή χιονίζει! Οπότε το τι μου λείπει από την Ελλάδα είναι προφανές. Οι γονείς μου επίσης…Τα ελληνικά νησιά που αγαπώ πολύ κι έχω περάσει όλα μου τα καλοκαίρια, οι βόλτες στα μπαράκια του κέντρου της Αθήνας, ο γαλάζιος ουρανός μας, οι παιδικοί μου φίλοι…Το Μιλάνο πλέον είναι το σπίτι μου, μα η Ελλάδα θα είναι πάντα η πατρίδα μου και ο νόστος πονάει…Βλέποντας όμως την κατάσταση που επικρατεί και δεν αναφέρομαι μόνο στην κρίση αλλά και στη γενικότερη ελληνική πραγματικότητα, χαίρομαι που ζω εδώ. Θα ήθελα να σας αναφέρω πως όταν είπα στον πατέρα μου πως ήθελα να σπουδάσω εδώ ήταν αντίθετος. Μου έλεγε πως έπρεπε πρώτα να προσπαθήσω στην Ελλάδα και ότι το εξωτερικό θα έπρεπε να είναι η δεύτερη λύση κι όχι η μοναδική. Πριν από λίγο καιρό μου είπε "ευχαριστώ εσένα και τη μητέρα σου που επιμείνατε κι έφυγες. Μακριά παιδάκι μου, για το δικό σου το καλό!".
Τι πιστεύετε ότι σας έχει προσφέρει όλη αυτή η εμπειρία; Υπάρχει στα σχέδιά σας η επιστροφή στην Ελλάδα;
Πλέον δεν το βλέπω ως εμπειρία αλλά ως την ίδια μου τη ζωή. Σίγουρα το να φεύγεις από το σπίτι σου στα 17 σου χρόνια δεν είναι καθόλου εύκολο…Αλλά σε κάνει πιο σκληρό, σε προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα, γίνεσαι ανεξάρτητος και απογαλακτίζεσαι άμεσα. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω, δεν αποκλείω τίποτα! Προς το παρόν όμως το βλέπω αδύνατο. Δεν έχω λόγους για να επιστρέψω! Όσο είμαι καλά εδώ, ασκώ το επάγγελμα που μου αρέσει, έχω τους φίλους μου, τον έρωτά μου, γιατί να τα αφήσω;
Τι ονειρεύεστε για τη ζωή σας;
Η προτεραιότητά μου αυτή την περίοδο είναι η δουλειά μου προσπαθώντας για μια καριέρα στο styling. Ελπίζω φυσικά να πάνε όλα όπως τα φαντάζομαι! Αυτό που πραγματικά ονειρεύομαι όμως είναι να αγαπώ και να αγαπιέμαι για όλη μου τη ζωή!
Τι έχετε να πείτε στους νέους της ηλικίας σας;
Ψηλά το κεφάλι, δύναμη και φιλοδοξίες! Η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου είναι να μπορεί να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του και με τριπλάσια αντοχή να προχωράει μπροστά. Να ακολουθείς αυτό που έχεις στο μυαλό και την καρδιά σου με ξεροκεφαλιά!
