Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Και εντελώς ξαφνικά στο χώρο της ελληνικής μουσικής εμφανίστηκε μία νέα, χαρούμενη και ταλαντούχα τραγουδοποιός, η οποία με τις υπέροχες μελωδίες της και τη γλυκιά, αέρινη φωνή της μας ταξίδεψε σε μέρη μαγικά, παραμυθένια…Εκεί που υπάρχει μόνο αγάπη και ευτυχία…Την αγαπήσαμε το 2010 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό album με τίτλο "Try a little romance" με το single "Don't stop" να ακούγεται παντού και τη λατρέψαμε δύο χρόνια μετά όταν μας χάρισε το "Homemade Joy". Η συνθέτρια, στιχουργός και ερμηνεύτρια Μαριέττα Φαφούτη, η οποία έχει ντύσει με τις μουσικές της ταινίες, ντοκιμαντέρ, διαφημίσεις και θεατρικές παραστάσεις αν και δεν της αρέσει καθόλου, έχει κάνει όλον τον κόσμο να ασχολείται μαζί της…
Εάν δεν ήσουν μουσικός, τι θα ήθελες να ήσουν;
Μαγείρισσα, μοδίστρα ή κομμώτρια. Ειδικά η κομμωτική μου αρέσει πάρα πολύ γιατί είναι ωραίο να φτιάχνεις τη διάθεση του άλλου με τόσο εύκολο τρόπο και να τον ανανεώνεις.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στη μουσική;
Ξεκίνησε όταν ήμουν 16 χρόνων. Η μητέρα μου, με είχε βάλει σε μια διαδικασία να δοκιμάσω τα πάντα μέχρι να βρω την πραγματική μου κλίση. Δοκίμασα τον αθλητισμό, τις γλώσσες, το θέατρο, το χορό αλλά δεν είχα καταφέρει να βρω αυτό που μου αρέσει. Κάποια στιγμή μου είπε "δεν πάμε σε κανά ωδείο;" και της λέω "και δεν πάμε" κι εκεί έπαθα το σοκ της ζωής μου…Γνώρισα τους υπέροχους δασκάλους μου και ένας καινούργιος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου…
Ποια ήταν η διαδρομή μέχρι το "Try a little romance";
Ήθελα να κάνω μουσική για εικόνα, δε με ενδιέφερε η δισκογραφία σε καμία περίπτωση. Μάλιστα έλεγα πως είναι το ίδιο πιθανό να τραγουδήσω όσο το να αρχίσω να φτιάχνω υδραυλικά! Κάποια στιγμή ανέβασα στο my space για πλάκα ένα τραγούδι με τη φωνή μου για οδηγό και άρχισα να δέχομαι mail από σημαντικούς ανθρώπους, οι οποίοι ενδιαφέρονταν να συνεργαστούν μαζί μου. Συγκινήθηκα πάρα πολύ….Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο παραγωγός του πρώτου μου δίσκου ο Νίκος Αγγλούπας και λέω άντε πάμε να βγάλουμε ένα δίσκο και βλέπουμε…Τότε εργαζόμουν ως κειμενογράφος και μου ήταν δύσκολο να κάνω και τα δύο παράλληλα. Ήθελα να φύγω από τη δουλειά μου αλλά έλεγα "πώς θα ζήσω; Τι θα κάνω;", μέχρι που πριν από δύο χρόνια απολύθηκα και τότε ξεκίνησε η καινούργια μου ζωή…Δε μπορείς να φανταστείς…Άλλη ποιότητα ζωής…Βέβαια είχα πει από την αρχή ότι αν δε μπορέσω να ζήσω από τη μουσική, δεν έχω πρόβλημα να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Γκαρσόνα, τηλεφωνήτρια, οτιδήποτε αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε. Μπόρεσα και έχτισα μια κατάσταση με τη μουσική όπου πλέον μπορώ και ζω από αυτό. Για να μην παρεξηγηθώ όχι από τη δισκογραφία, από τη διαφήμιση.
Σε σχέση με τη διαφήμιση, πώς είναι να συνθέτεις μουσική κατά παραγγελία;
Για μένα το να γράψω μουσική για τα γενέθλια της δίχρονης βαφτιστήρας σου, για ένα θεατρικό, για μια διαφήμιση για σερβιέτες ή για μια παρακμιακή ταινία, είναι το ίδιο, δεν αλλάζει τίποτα! Θα κάτσω να γράψω μουσική με την ίδια τρέλα και το ίδιο πάθος. Το κίνητρό μου είναι ότι θα κάνω μουσική, την οποία υπό άλλες συνθήκες δε θα έκανα και βάζω τον εαυτό μου σε ένα πλαίσιο το οποίο ουσιαστικά με οδηγεί να ανακαλύψω πράγματα για τον εαυτό μου, τα οποία δε θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να ανακαλύψω. Επίσης, ειδικά η διαφήμιση που όλα πρέπει να τα πεις σε λίγα δευτερόλεπτα, για μένα είναι το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι. Και με όλη μου την ειλικρίνεια θέλω να σου πω ότι για όπου κι αν προορίζεται η μουσική μου, πραγματικά βάζω την καρδούλα μου και το απολαμβάνω…
Δεν απολαμβάνεις το ίδιο, όμως, και τις εμφανίσεις σου στη σκηνή…
Είναι σχεδόν…βασανιστήριο! Γενικώς είχα τεράστιο θέμα με την έκθεση, δεν ήθελα να ξέρει ο καθένας το όνομά μου, τι κάνω, πώς είναι το πρόσωπο μου, πόσο μάλλον να βγω να τραγουδήσω και να εκτεθώ στον κόσμο! Το πρώτο μου live δεν το θυμάμαι, ήταν σοκ για μένα! Θυμάμαι σε ένα που ακολούθησε που είχα ιλίγγους, δε μπορούσα να βγω στη σκηνή, έκλαιγα…Τώρα έχουν φτιάξει τα πράγματα, έχουμε δέσει πολύ με τη μπάντα, είμαι πιο χαλαρή και είναι πολύ συγκινητικές οι στιγμές που ζω. Η πιο απολαυστική στιγμή μου ήταν στο τελευταίο live που κάναμε στη Θεσσαλονίκη, όπου πραγματικά ένιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου, μας κοιτούσα από κάτω και μας χαιρόμουνα!
Θυμάσαι τη στιγμή που άκουσες για πρώτη φορά τη φωνή σου στο ραδιόφωνο;
Όχι, αυτό που θυμάμαι είναι το σόι και τους φίλους μου να μου τηλεφωνούν και να μου λένε "παίζει το τραγούδι σου"! Ακόμα και τώρα όμως δε μπορώ να κάνω τη σύνδεση ότι είμαι εγώ, δεν τρελαίνομαι. Αντιθέτως όταν ακούω για παράδειγμα το τραγούδι του φίλου μου του Δράκου από τους "Minor Project" κάνω σαν τρελή! Ο μόνος λόγος που χαίρομαι είναι για κάποια σκηνικά όπως πρόσφατα που είχε πάει η μαμά μου στη Wind και όταν κάποιος της τηλεφώνησε ακούστηκε το "kookoobadi" και όταν είπε στον πωλητή ότι είμαι κόρη της, της έκανε έκπτωση!
Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου;
Όλα λειτουργούν ενστικτωδώς και συνεχόμενα…Δέχομαι καθημερινά μια επίθεση από δεκάδες μελωδίες αλλά ακόμα κι αν τύχει να μη γίνει αυτή η επίθεση, όταν κάτσω στο πιάνο και αφήσω τα χέρια μου ελεύθερα, βγαίνουν πραγματάκια. Δεν έχω άγχος ότι πρέπει να είμαι σε μια συγκεκριμένη κατάσταση για να αρχίζω να παράγω μουσική. Υπάρχει αυτή η ευκολία και δε χρειάστηκε ποτέ να παιδευτώ για να γράψω μουσική επί τούτου ή να αγχωθώ για το αν θα βγει κάτι. Όλα κυλούν πολύ όμορφα.
Η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα μας, η μιζέρια που υπάρχει γύρω μας, δεν επηρεάζει τη μουσική σου;
Γενικά, δεν επηρεάζεται η μουσική που έχω μέσα μου από εξωτερικούς παράγοντες. Αυτή την περίοδο γράφω για τον τρίτο δίσκο κι ενώ ψυχικά νιώθω πολύ γεμάτη και ίσως βιώνω την πιο χαρούμενη φάση της ζωής μου, δε μπορείς να φανταστείς τη μαυρίλα βγαίνει…Θα νομίζουν ότι είμαι καταθλιπτική! Μου είπαν πρόσφατα ότι ίσως να συμβαίνει επειδή δε φοβάμαι το σκοτάδι, δηλαδή ότι νιώθω τόσο όμορφα που δε φοβάμαι τη σκοτεινιά…Η άσχημη κατάσταση δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα βγάλεις μια στενάχωρη μουσική. Έχει να κάνει με το πώς είμαστε μέσα στην ψυχούλα μας. Δημιουργώ με βάση την προσωπική μου ανάγκη και θέλω αυτό που δημιουργώ να είναι ειλικρινές, αξιοπρεπές και όσο πιο τίμιο γίνεται.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Γράφω μουσική για τον τρίτο δίσκο και ελπίζω μέχρι τον Οκτώβριο να κυκλοφορήσει και σε ό,τι αφορά τις εμφανίσεις μας στις 17 Μαΐου θα είμαστε στο Passport, στις 8 Iουνίου στη Γεωπονική, στις 19 Ιουλίου στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής και 3 Σεπτεμβρίου στο Λυκαβηττό.
Τι θα ήθελες να πεις σε όλους όσοι διαβάζουν αυτή τη στιγμή τη συνέντευξή σου;
Να κοιτάνε ποια είναι τα ουσιαστικά πράγματα που αξίζουν στη ζωή μας και η ευτυχία τους να μην εξαρτάται από άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να στηρίζουμε την ευτυχία μας στις προσωπικές μας σχέσεις και καθημερινά να λέμε ευχαριστώ που έχουμε την υγεία μας και όλα τα άλλα θα έρθουν…Επίσης, να μη θαυμάζουν ανθρώπους με βάση την καλλιτεχνική τους αξία, αλλά με βάση το τι κάνουν στη ζωή τους και τι έχουν μέσα στην καρδούλα τους.
Δεδομένου ότι είσαι ειδική στα ξόρκια, τι θα ξόρκιζες; Τι σε θυμώνει;
Τη βρωμιά της ψυχής, τον ρατσισμό. Έχω θυμώσει πάρα πολύ με τη ρατσιστική συμπεριφορά που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, η οποία για κάποιο ανόητο λόγο έχει δικαιολογία. Για μένα είναι ό,τι πιο επικίνδυνο αυτή τη στιγμή να υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από κάποιον άλλο λόγω καταγωγής, πιστεύω και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Είναι πραγματικά χυδαίο και πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει να το καταδικάσουμε με κάθε τρόπο.
Ταξιδέψτε στις μουσικές της Μαριέττας Φαφούτη: www.mariettafafouti.com
Φωτογραφίες: Constantine Belias
