Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Πριν καλά καλά μάθει να περπατάει, μπορούσε να ισορροπεί πάνω στις δυο της πουέντ...Ήταν μόλις τεσσάρων χρόνων και ονειρευόταν να γίνει μία διάσημη μπαλαρίνα…Είκοσι χρόνια μετά, η Αλεξάνδρα Αβράμη όχι απλά ζει το όνειρό της αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε χιλιάδες χορευτές και να κάνει τη μετεκπαίδευσή της στη Νέα Υόρκη, στις μεγαλύτερες επαγγελματικές ακαδημίες, στο φημισμένο American Ballet Theater και στο Joffrey Ballet School. Η 24χρονη μπαλαρίνα από τα Γιαννιτσά, η οποία ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη, αποφοίτησε από το Τμήμα Γυμναστικής Ακαδημίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πήρε το πτυχίο διδασκαλίας κλασικού χορού από τη Βασιλική Ακαδημία Μπαλέτου του Λονδίνου και σήμερα εκτός από διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς, εμφανίσεις σε σκηνές του εξωτερικού και της Ελλάδας, συνεργασίες με καταξιωμένους χορογράφους, συγκαταλέγεται στις πιο σπουδαίες χορεύτριες στην Αμερική.
Ήταν παιδικό όνειρο να ασχοληθείτε με το μπαλέτο;
Δεδομένου ότι ποτέ δε φανταζόμουν τον εαυτό μου και την καθημερινότητά μου μακριά από το μπαλέτο, ναι ήταν το όνειρο μου.
Θυμάστε τη στιγμή που μαγευτήκατε από το χορό;
Από μικρή ηλικία ήμουν μαγεμένη από αυτόν τον ιδιαίτερο κόσμο του χορού, τον κόσμο του παραμυθιού, γιατί και το μπαλέτο είναι ένα παραμύθι.
Πότε νιώσατε ότι αυτό θέλετε να κάνετε στη ζωή σας;
Νομίζω ότι το ένιωθα πάντα. Έζησα και μεγάλωσα με το μπαλέτο, κάθε χρόνο που μεγάλωνα τόσο πιο πολύ ήθελα να χορεύω!
Ποια ήταν η στάση των γονιών σας όταν τους το ανακοινώσατε, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για ένα επάγγελμα που προσφέρει ασφάλεια;
Αρχικά δεν το θεωρώ ακριβώς επάγγελμα και ποτέ δεν το είδα έτσι! Οι γονείς μου ήταν αυτοί που με ώθησαν και με βοήθησαν, πιστεύοντας πολύ σε μένα.
Ποια δουλειά από όσες έχετε κάνει μέχρι σήμερα ξεχωρίζετε και γιατί;
Ειλικρινά δε μπορώ να ξεχωρίσω καμία, όλες έχουν διαφορετική σημασία για μένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλες οι παραστάσεις για κάποιο λόγο είναι χαραγμένες μέσα μου.
Ποιο χειροκρότημα έχει μείνει χαραγμένο στην καρδιά σας;
Το χειροκρότημα είναι η ανταμοιβή του χορευτή και η στιγμή που περιμένει έπειτα από κάθε παράσταση. Σίγουρα ένα ζεστό χειροκρότημα, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου μένει πάντα χαραγμένο στην καρδιά σου.
Είσαστε ένας νέος άνθρωπος κι έχετε επιλέξει ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα που απαιτεί πολλές ώρες προπόνησης. Χρόνο για να απολαύσετε τις χαρές της ζωής έχετε;
Ο χορός για να γίνει επάγγελμα χρειάζεται υπομονή, θέληση και πολλές ώρες σκληρής δουλειάς. Είσαι συγχρόνως αθλητής αλλά και καλλιτέχνης, οπότε μόνο αν το θέλεις πραγματικά και το αγαπάς μπορείς να συνεχίσεις σε αυτούς τους ξεχωριστούς ρυθμούς. Για μένα ο χορός είναι τρόπος ζωής…
Τι θυσίες έχετε κάνει για να φτάσετε έως εδώ;
Δε μπορώ να μιλήσω ακριβώς για θυσίες γιατί αγαπώ τον χορό τόσο πολύ που ποτέ δεν το είδα έτσι.
Έχετε νιώσει ποτέ να εξαντλείτε τα όριά σας;
Πάντα το αισθάνομαι αυτό όπως όλοι οι χορευτές. Εξαντλείσαι συνεχώς αλλά έχεις να δώσεις και άλλο, έτσι είναι η φύση του μπαλέτου. Προσπαθείς κάθε φορά για το τέλειο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρό;
Η αντοχή μέσα στο χρόνο είναι το μεγαλύτερο όνειρό μου νομίζω….
Έχετε βιώσει μία στιγμή μεγάλης απογοήτευσης;
Μεγάλη απογοήτευση νιώθουν όλοι οι χορευτές, αλλά πάντα μία επιτυχία έρχεται να την επισκιάσει…
Στην Ελλάδα μπορεί μια χορεύτρια του επιπέδου σας να κάνει καριέρα;
Ευκαιρίες υπάρχουν παντού αλλά σίγουρα στην Ελλάδα είναι πολύ λιγότερες.
Πόσο διαφορετική είναι η Αλεξάνδρα όταν χορεύει;
Όταν χορεύω παίζω κάποιους ρόλους και προσπαθώ να υποδύομαι κάθε φορά με ξεχωριστό τρόπο, οπότε όλο αυτό νομίζω ότι με κάνει πολύ διαφορετική ακόμα και από έργο σε έργο.
Τι είναι για εσάς ο χορός;
Ο χορός…Νομίζω ότι βρίσκω και χάνω τον εαυτό μου την ίδια στιγμή...Μπορείς να εκφράσεις τα πάντα με μια κίνηση και να αφήνεις όλες τις λέξεις να εξαφανιστούν....
