Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Η Μαρία σε ηλικία μόλις 9 χρόνων, έχασε τους γονείς της σε τροχαίο δυστύχημα στην Κρήτη. Η ζωή της θα ήταν πολύ διαφορετική εάν δεν της άπλωναν το χέρι οι ανάδοχοι γονείς της…Θα μεγάλωνε σε ένα Κέντρο Προστασίας χωρίς την οικογενειακή θαλπωρή, χωρίς τη φροντίδα και την αγάπη που χρειάζεται να νιώσει κάθε παιδάκι για να μεγαλώσει σωστά…Η Μαρία είχε την τύχη να δοθεί μέσω του Αναρρωτηρίου Πεντέλης στη γιαγιά και τον παππού της. Σήμερα, στα 25 της χρόνια είναι απόφοιτη του τμήματος Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιά και τον τελευταίο χρόνο κάνει το μεταπτυχιακό της στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανοίγει την καρδιά της, μιλά για τα χρόνια που μεγάλωσε με τους ανάδοχους γονείς της και ονειρεύεται έναν κόσμο όπου κάθε παιδάκι θα μεγαλώνει σε μια οικογένεια...Ευχή όλων μας…
Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια με τους γονείς σας;
Αν και μικρή, θυμάμαι πολλές στιγμές με τους αγαπημένους μου γονείς. Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι και με λάτρευαν. Ήταν άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα, πρόσχαροι και ήξεραν τί θα πει γλέντι και γέλιο. Με λίγα λόγια, ήξεραν να ζουν ουσιαστικά και να γλεντούν ανεξάρτητα από οποιαδήποτε δυσκολία. Μα πάνω από όλα ήταν άνθρωποι. Ήταν τόσο εξαίρετοι άνθρωποι, που δεν υπάρχουν λόγια να τους περιγράψω όπως τους αρμόζει. Ό,τι κι αν πω σίγουρα θα παραλείπω κάτι από την τόσο έντονη και μοναδική τους προσωπικότητα. Για μένα δεν απουσιάζουν. Είναι μέσα στην καρδιά μου και είναι δίπλα μου σε ό,τι επιλέξω στη ζωή μου.
Τι θυμάστε από τις πρώτες ημέρες που πήγατε να ζήσετε με την καινούργια σας οικογένεια;
Η καινούργια μου οικογένεια ήταν ο παππούς και η γιαγιά μου από την πλευρά του μπαμπά μου. Θυμάμαι ότι από την αρχή στάθηκαν δίπλα μου και έγιναν για δεύτερη φορά γονείς. Έχασα τους γονείς μου και πόνεσα πάρα πολύ, αλλά αυτό το συναίσθημα δε συγκρίνεται με το να χάνεις τα παιδιά σου, γιατί και τη μαμά μου την είχαν σαν κόρη τους και την αγαπούσαν πολύ. Κι όμως, στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, έζησαν και ζουν για εμένα. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για καταπληκτικούς ανθρώπους με σθένος και αξιοπρέπεια.
Πώς σας μεγάλωσαν; Μιλήστε μου για το πώς πέρασαν τα χρόνια μαζί τους;
Με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, με ήθος και σεβασμό. Σίγουρα δεν αντικατέστησαν τους γονείς μου, όμως οι γονείς μου σίγουρα είναι πολύ περήφανοι για τους παππούδες μου και πολύ χαρούμενοι με τον τρόπο που με ανέθρεψαν. Ως οικογένεια εννοείται ότι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας, όμως πάντα υπάρχει πολλή αγάπη και καλή επικοινωνία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι όταν ερχόταν ο παππούς μου στο σχολείο δεν τον ενδιέφεραν καθόλου οι βαθμοί. Ρωτούσε πάντα τους καθηγητές για το ήθος και την αγωγή μου. Πάντα τους ενδιαφέρει να είμαι καλό παιδί με ευγένεια και αίσθημα δικαιοσύνης.
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας "οφείλονται" σε αυτό τον διαφορετικό τρόπο που μεγαλώσατε;
Ότι η επιτυχία έρχεται μέσα από ατυχίες. Δηλαδή έμαθα να μην το βάζω κάτω.
Ποια είναι η άποψη σας για ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα Κέντρο Προστασίας;
Ένα Κέντρο Προστασίας είναι μια μεγάλη οικογένεια από ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους προσφέρονται εθελοντικά για τη φροντίδα των παιδιών που στερούνται γονείς. Δεν έζησα σε τέτοιο Κέντρο, όμως εύχομαι σε όλα αυτά τα παιδιά να είναι τόσο τυχερά όσο εγώ και να μην αναγκαστούν να μείνουν εκεί για πολύ μεγάλο διάστημα.
Τι πρέπει να κάνει η κοινωνία για όλα αυτά τα παιδιά;
Κατά τη γνώμη μου, η κοινωνία -εάν υπάρχει- θα πρέπει να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες ώστε να μην μένουν παιδιά χωρίς γονείς.
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
Τα όνειρά μου; Όλοι οι άνθρωποι να είναι υγιείς, ελεύθεροι και ευτυχισμένοι.
Τι θα θέλατε πείτε στους ανάδοχους γονείς σας, που είχατε την τύχη να είναι οι παππούδες σας;
Ένα ευχαριστώ είναι λίγο...Τους ευχαριστώ καθημερινά έχοντας πολύ καλή σχέση μαζί τους.
Ενημερωθείτε για το Πρόγραμμα Αναδοχής
Αναρρωτήριο Πεντέλης - τηλέφωνο: 2132059800-10
Κέντρο προστασίας του παιδιού Αττικής "Η Μητέρα" - τηλέφωνο: 2132015700
www.kvmhtera.gr
